به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران غروب شام غریبان که نزدیک تر می شود دل بیشتر می گیرد، در خود فرو می رود و ساکت و غمزده به گوشه ای خیره می شود آن لحظه که از جام زهرآگین ظلم می نوشیدی به چه می اندیشیدی؟! و چشمان بی قرار حسن بن علی به چه می نگریست؟!

به ستم هایی که تاریخ بر پیشانی خود چسبانده، به روزهای آغازین بعثت خاتم پیامبران تا امروز و فردایی که در انتظار برگزیدگان خداست. بندگانی چون امام علی نقی (ع) مطیع پروردگارشان بودند و در رفتار و کردار و سخنان خود چیزی جز خدا مشهود نبود.

نه دست سنگین بیداد و نه شمشیر برنده اش نتوانست هدایتگر مخلص را حتی در گوشه ی زندان لحظه ای در خود فرو برد.
لبخند و کلام خدا همواره پاسخی بود که تمام نقشه های شوم را خنثی می کرد. در نمازش جز خضوع و خشوع حائلی میان او و معبودش نبود تا جایی كه محراب عبادتش در خانه را برای عروج خود برگزید.

هنوز پس از هزار سال چشم های خیس تاریخ شرمنده است از جور و جفای گردنکشان و باز آرزویی در دلش جوانه می کند که آن صبح روز آدینه شاید نزدیک باشد، ظهور تنها حاصل تمام شب های بی قراریست که لاله های واژگون و پرپر رخی برگیرند و چشم نگران نرگس ها اطمینان یابد و خورشید با لبخند سبزش زندگی را عطرآگین کند.
گزارش از محبوبه بابارحیم