به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "گلوبال ریسرچ" در مقاله‌ای به قلم "تیموتی الکساندر گازمن" می‌نویسد: تفنگداران دریایی آمریکا، به تازگی یک «دوره آشنایی با وسایل پروازی کوچک بدون سرنشین » را در رزمایشی نظامی با حضور نظامیانی از آمریکا، مراکش و آلمان، برگزار کردند. این رزمایش، موسوم به رزمایش «شیر آفریقایی» 13 در «اگادیر» مراکش برگزار شد. ارتش آلمان برای اولین بار در این رزمایش شرکت می‌کرد.

در این رزمایش، از هواپیماهای کوچک بدون سرنشین «راون آر-کیو-11بی» که به هواپیماهای «راون بی» معروفند، استفاده شد. «راون بی»، یک هواپیمای کوچک بدون سرنشین است که در دست جای می‌گیرد. این هواپیما برای ارتش، کار شناسایی و نظارت را انجام می‌دهد و دشمنان مظنون را در سراسر جهان، مورد هدف قرار می‌دهند. در اطلاعیه‌ای رسمی از سوی آفریکام، گروهبان «کلیتون جی.لاگیز» گفت: «افراد ارتش آمریکا، مراکش و آلمان، دوره آشنایی با وسایل پروازی کوچک بدون سرنشین را گذراندند.»

«سربازان مراکشی و آلمانی خلاصه سریعی در مورد سیستم‌های هوایی کوچک بدون سرنشین و یک شبیه ساز پرواز را مرور کردند تا آشنایی بیشتری با این نوع هواپیماها پیدا کنند.» هواپیماهای بدون سرنشین، قابلیت‌های بی‌شماری دارند که می‌توان از آنها در مقاصد تهاجمی و تدافعی استفاده کرد. طبق اظهارات آفریکام، «یکی از جنبه‌های مهم هواپیمای «راون بی» این است که این هواپیما با آگاهی از موقعیت، واحدهای کوچکی را در اختیار قرار می‌دهد و قادر است که در هر محیطی، برای شناسایی مستقیم یا کلی و همچنین برای عملیات حفاظت از نیروهای تهاجمی و تدافعی به کار گرفته شود.»

آلمان یکی از اعضای ناتو است و مراکش نیز یکی از متحدان دیرینه آمریکا به شمار می‌رود که زندان‌های مخفی سیا را در اختیار دارد و از آنها برای شکنجه مظنونان استفاده می‌کند. «راشا تودی»، در مقاله‌ای با عنوان «54 کشور به سیا در آدم ربایی، بازداشت و شکنجه کمک کردند»، گزارشی در مورد شیوه‌های بحث انگیزی که توسط سازمان سیا به کار برده می‌شوند، ارائه داد. در این گزارش آمده است: «خبرهای ناگواری از شکنجه‌های مستند شده در مراکش به گوش می‌رسد. بازداشت شدگان تعریف می‌کنند که بیش از چندین ماه شکنجه شده‌اند. «بنیام محمد»، یکی از افرادی است که در سال 2002، توسط سیا به مراکش منتقل شد؛ «جایی که بازجویان وی، استخوان‌هایش را شکستند و انواع شکنجه‌های وحشیانه و جنسی را در مورد او به کار بردند و وی را به برق گرفتگی و مرگ تهدید کردند.»

کشورهای آمریکا، آلمان، مراکش و سایر کشورهای عضو ناتو از جمله فرانسه، با مشارکت هم، در مداخلات آتی خود در آفریقای شمالی، از وسایل پروازی بدون سرنشین و یا هواپیماهای بدون سرنشین استفاده خواهند کرد. آمریکا دارای یک پایگاه هواپیماهای بدون سرنشین در نیجر است که می‌تواند از آنجا، غرب آفریقا را مورد هدف قرار دهد. مراکش در شمال غربی آفریقا قرار دارد. «رزمایش شیر آفریقایی 13، یک تمرین نظامی است که به طور منظم هر سال برگزار می‌شود. این رویداد موجب ارتقای مشارکت بین نیروهای آمریکا و مراکش شده و در نوع خود، بزرگترین رزمایش این قاره به حساب می‌آید. این نخستین بار است که نیروهای مسلح آلمان در بخش فضا زمینی این رزمایش شرکت کردند.»

آمریکا و فرانسه در آفریقا حضور داشته‌اند. آیا آلمان قدرت غربی دیگری است که به منابع طبیعی آفریقا علاقه مند شده؟ پایگاه اینترنتی «دویچه وله»، شبکه بین المللی آلمانی، در سال 2012، مقاله‌ای را با عنوان «رونق آفریقا، جرقه‌ای در منافع آلمان» منتشر کرد. طبق این مقاله، «در حالی که آفریقا همچنان به رشد قدرتمند اقتصادی خود ادامه می‌دهد، شمار رو به رشدی از شرکت‌های آلمانی، در بحبوحه افزایش رقابت بین المللی برای دستیابی به منابع و بازارهای آفریقا، به دنبال سرمایه گذاری در این قاره هستند.» سوال اینجا است که آیا دولت آلمان قصد دارد تا با همکاری آمریکا و فرانسه، آفریقا را برای دستیابی به منابع طبیعی آن، استثمار کند؟

با این همه، آلمان باید مطمئن شود که توسط آمریکا و فرانسه کنار گذاشته نمی‌شود. چین به بزرگترین شریک تجاری آفریقا تبدیل شده است. «استفان لیبینگ»، رئیس انجمن تجاری آلمان-آفریقا در مصاحبه‌ای با «دویچه وله» اظهار داشت، در حال حاضر، رقابت برای انجام تجارت در آفریقا، بیش از هر زمان دیگری است. وی خاطر نشان کرد که شرکت‌های دولتی و خصوصی چینی، برزیلی و هندی، بیش از گذشته در این قاره مشغول شده‌اند.

این سوال باقی می‌ماند که آیا آلمان قصد دارد مسیری را که چین پیموده است دنبال کند و در پی ایجاد روابط با دولت‌های آفریقایی در سراسر قاره آفریقا است، یا اینکه مسیر آمریکا و فرانسه را در پیش خواهد گرفت که برای آفریقا یک فاجعه بوده است. پس از حمله ناتو به لیبی از سوی دولت اوباما و حمله فرانسه به مالی به دستور «فرانسوا اولاند»، رئیس‌جمهور فرانسه، آلمان می‌تواند به راحتی مسیری را که شرکای غربی‌اش در پیش گرفته‌اند، دنبال کند.

طبق گزارش آفریکام به نقل از «لاگیز»، «هر گونه مشارکت اعم از هوایی، زمینی و یا در سطح فرماندهی، موجب ایجاد همبستگی شده و انسجام بیشتری را در بین نیروهای نظامی به وجود می‌آورد.این امر برای حفظ دوستی ما با نیروهای نظامی [بین المللی]، حیاتی است و ما نیاز داریم که همواره با یکدیگر همکاری کنیم.» آلمان یکی از اعضای ناتو است. آنها قادرند با حمایت آمریکا، از قدرت نظامی خود در حمله به یک کشور آفریقایی استفاده کنند. سوال اینجاست که آیا این اتفاق می‌افتد؟ در جواب باید گفت بله، اما نه در آینده‌ای نزدیک. اگر آلمان برای شرکت‌های خود نیازمند منابع طبیعی است، پس باید گفت که آمریکا و فرانسه شریک جدیدی پیدا کرده‌اند.

انتهای پیام/

آخرين اخبار جهان را اينجا بخوانيد.