به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ،‌ منطقه ای با بافت سنتی و مردمی سنت نشین که همکاری دلهاشان برای برپائی و استمرار فعالیت های مذهبی – فرهنگی مسجدی که به نام امام حسن مجتبی (ع) مزین گشته ،‌آدم را به یاد حال و هوای جوانان قبل از انقلاب با محوریت بسیج می اندازد.
بعد از گذر از چندین کوچه و پس کوچه  مشاهده ی مسجدی ی که از چند طرف با فضای سبز روبه روست آدمی را به وجد می آورد.
و آنچه این مکان مقدس را صفا بخشیده ،‌وجود آستان مقدس چهل تن (ع) دولاب و مزار شهدای گمنام در سمت چپ مسجد است.
هنگام اذان است و شما از لابه لای سبز درختان و گذر از بوستان ها خود را به شاخه ی نمازگزاران می رسانید تا در مسجدی که در سال 1360به عنوان حسینه ی امام حسن مجتبی (ع) بنا شد و با توجه به خواست و نیاز مردم و تهیه ی استشهادی خطاب به آیت الله نوری همدانی از حدود چهار سال قبل به مسجد تبدیل شده ،‌ به اقامه ی نماز بنشینید.
این مسجد با حدود 600متر مربع مساحت ، فاقد حیاط یا رواق است و بخش زنانه و مردانه به رسم قدیم به وسیله ی پرده ی سبز رنگی از هم جدا شده و قسمتی از طبقه ی بالایی مسجد به ناحیه ی 4شهرداری اختصاص یافته که به گفته ی مردم تاکنون شهرداری این ناحیه کمک های قابل توجهی به این مسجد داشته است .
تمام گوشه و کنار این مسجد ،‌استثنائی است و البته دلنشین .
انگار قلم  به جوهر عجایب خواهد نوشت و از همه عجیب تر قفسه ی کتاب نسبتاً بزرگی است که در گوشه ای از مسجد قرار گرفته و توسط نوجوان 15ساله ی خوش ذوقی به نام " پویا امینی اصناف " اداره می شود.
پویا امینی درباره ی این کتابخانه می گوید: این کتابخانه با یک قفسه اهدائی از طرف خیرین و چند کارتن کتاب اکنون هزار و 700عنوان کتاب را در قالب هزار و 800نسخه اثر مکتوب در خود جای داده است.
اما آنچه شیرین است ،‌احساس دل انگیز نم بارون است که با قطره قطره های نماز به شوق دیدار فرشتگان زمینی در این مکان الهی جمع شده است.
امام جماعت این مسجد ،‌حجت الاسلام حسین علی محمدی 44ساله از سبزوار می گوید: با تمام کمبودها و مشکلات مالی برنامه های دینی و فرهنگی قابل توجهی از جمله قرائت زیارت عاشورا،‌سخنرانی ،‌بررسی مسائل دینی ،‌تفسیر آیات برگزار می شود که آنچه بیش از هر چیز دنبال آن هستیم جذب جوانان و حفظ آنان در این مکان است.
اما کنار درد و دل اهالی این مسجد که می نشینی ،‌جالب است ، تمام هم و غم آنان مسجد است ،‌آنها درخواست ها و پیشنهادهايی دارند ؛ آنها می خواهند اگر بشود فضای بالای مسجد تماماً به خود مسجد تعلق گیرد و دیگر اینکه فضائی که اکنون در کنار مسجد واقع شده و یک  کانکس درآن قرار دارد به مکانی برای محل سکونت خادم و ساخت چند دهنه مغازه به منظور درآمد زایی مسجد واگذار گردد.
آنقدر دوست داشتنی و زیبا است که هر که در این مکان پا می گذارد گوئی رد پای فرشتگان را چون مروارید می بیند و در کنار محراب خدا را تمام قد احساس می کند.
اینگونه است که هرکه به اینجا می آید ساعت ها عشق بندگی را تمرین می کند/ز