به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، امروزه بازی هایی چون یه قل دو قل، طناب بازی، عمو زنجیر باف و تاب بازی و.. کم کم نه تنها در میان کودکان امروز بلکه حتی در میان دفترچه ذهن کودکان دیروزنیز فراموش شده و جای خود را به شیوه ها و اسباب بازیهایی جدیدتر و مدرن تر داده است.
اما این خود به تنهائی گویای آن است که بازی همچنان در هر دوره ای از ضروریات دوران کودکی و به دیگر تعبیر زندگی کودک است.
موسوی روانشناس یکی از مهمترین عوامل در تربیت اخلاقی کودک و یکی از راههایی که مفاهیم و ارزش های اخلاقی را به کودکان منتقل و سبب رعایت اصول اخلاقی به نحوی کاملتر نسبت به محیط خانه و مدرسه می شود را بازي دانست و افزود: به عنوان مثال کودک در نقش پلیس و دستگیری دزد علاوه بر رشد فعالیتهای جسمانی به تایید اصول اخلاقی نیز اقدام می کند.
وی با اشاره به اینکه در حین بازی مطالب آموختنی بدون فشار و با میل و رغبت فرا گرفته می شود یکی از بهترین شیوه های آموزش غیر مستقیم به افراد را بازی دانست و افزود: بازی سبب کمک به کودک و شناسایی و فهم دنیای اطراف خود و یادگیری تمایز میان واقعیت و تخلیل می شود.
موسوی ادامه داد: کودک به هنگام بازی ضمن کسب آگاهی درباره خود و دیگران میزان توانائیهای خود را با سایر افراد و مقایسه و به یک مفهوم روشنتر و واقع گرایانه ای از خود میرسد.
وی گفت: کودک در بازی ضمن برقراری رضایت بخش ترین رابطه ها با دیگران و کسب لذت با نقشهای مختلف را برعهده گرفته و به آگاهی از اینکه کلام نقش بیشترین لذت را به او می دهد دست مییابد.
موسوی با اشاره به اینکه کودک از طریق بازی به بیان احساسات، ترس ها و شکوفائی استعدادهایش میپردازد یکی از عوامل رشد شخصیت کودک و دستیابی به نکات مثبت و منفی مشکلات کودک را بازی دانست و افزود: یکی از نیازهای کودک در زندگی روزمره علاوه بر کسب لذت رهایی از نگرانیها و فشارهای محیطی است و بازی بهترین وسیله جهت دستیابی به این امر است.
وی در ادامه با تاکید بر نقش بازی در پرورش و رشد عضلات کودک و صرف انرژی های اضافی و جلوگیری از هیجان عصبانیت و تندخویی اظهار داشت: مشارکت با دیگران در استفاده از وسایل بازی،حس همکاری، رعایت نوبت و فرمانبرداری ازمقررات اجتماعی و وضع شده در بازی او را به تمکین از مقررات اجتماعی عادت می دهد.
موسوی در ادامه با اشاره به نقش همبازی تخیلی در کودکان این همبازی های خیالی در نظر کودک را دارای اسم، صفات بدنی و قدرت انجام کارهای متنوع دانست و افزود: اغلب کودک در نامگذاری دوستان خیالی خود از داستانهایی که شنیده کمک میگیرند و این همبازی خیالی گاه سبب ایجاد شهامت و جرات و گاه همچون سپر بلایی برای کودک تلقی می گردد.
وی تصریح کرد: سن معمول برای اختیار دوستان خیالی 3 تا 4 سالگی است که ورود کودک به محیط مدرسه و همنشینی با دوستان واقعی موجب ترک همبازی های خیالی از جانب کودک می شود.
موسوی با اشاره به ارزش بازی درمانی در حل مسائل و مشکلات روانی کودکان رفتار درمانی را یکی از امیدوارکننده ترین فنون در جهت درمان مشکلات کودکان دانست و افزود: از طریق بازی، کودکان مضطرب، پرخاشگر، خجالتی، ترسو و ... شناخته و به کمک بازی به روان درمانی آنان میپردازند.
گفتنی است، باید توجه داشت که بازی برای کودکان برخلاف تصور عام نه تنها فقط به منظور سرگرمی و تفریح نیست بلکه آموزش دهنده مفاهیم اساسی به کودک است و والدین همواره باید با بهره گیری از روشهای صحیح و مناسب جهت بازی کودکان در پی فراگیری آموزههای تاثیرگذار در تربیت کودکان و ارتقا مهارتهای اجتماعی آنان شوند و متوجه باشند که غفلت از این امر سب صدمات جبران ناپذیری در مسئله تربیت کودک خواهد شد./ز
گزارش از بابارشاني