اندیشکده شورای آتلانتیک در يادداشتي به اوباما ؛
اشتباه ویتنام و جنگ‌های ویرانگر عراق و افغانستان را در مورد ايران مرتکب نشويد
اندیشکده شورای آتلانتیک در یادداشتی با یادآوری اشتباهات هولناک سیاستمداران آمریکایی در گذشته که منجر به باتلاق ویتنام و جنگ‌های ویرانگر در عراق و افغانستان شد، تأکید می‌کند که نباید در مورد ایران چنین اشتباهاتی را تکرار کرد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اندیشکده آتلانتیک، رؤسای جمهور آمریکا با دست آویز قرار دادن بهانه‌هایی واهی، مثل حادثه خلیج تونکین در ویتنام، تسليحات کشتار جمعی در عراق، جلوگیری از اشغال نظامی گرنادا توسط شوروی، استقرار نیروهای القاعده در افغانستان و ... اشتباهات هولناکی را مرتکب شدند. اما نباید این بار در مورد ایران چنین اشتباهی را مرتکب شوند. در اين مقاله به احتمال آغاز جنگی دیگر در شبه جزیره کره اشاره مي شود که منجر به یک فاجعه برای مردم کره خواهد شد، حتی در صورتی که شکست کره شمالی قطعی باشد و از پی آن حکمرانی خاندان کیم به پایان برسد.
در ادامه اين يادداشت آمده است : از سفر باراک اوباما به اسرائیل در ماه گذشته هر گونه استفاده از نیروی نظامی علیه ایران، به تعویق افتاد.
پنجاه سال پیش از این، لیندون جانسون با دستاویز قرار دادن حادثه خلیج تونکین، به صورت غیر رسمی به ویتنام شمالی اعلان جنگ کرد. یکی از فرماندهان دریایی محلی به اشتباه گمان کرد که کشتی نظامی مادوکس آمریکا به دنبال آن است که حمله دریایی مخفیانه‌ای را به خاک ویتنام شمالی ترتیب دهد، لذا به قایق‌های گشتی خود دستور داد به این کشتی جنگی حمله کنند.
جان نزدیک به 60 هزار آمریکایی و شمار بسیار بیشتری از ویتنامی‌ها در جنگی تلف شد که به زعم جان کندی هیچ باری از روی دوش کسی برنداشت و نفعی برای دفاع از آزادی به دنبال خود نیاورد. اما متأسفانه جانسون برای پیشبرد این جنگ به شدت تلاش کرد. آمریکا در آشوبی به دام افتاد که باتلاق ویتنام نام گرفت.
در مورد ایران چه باید گفت؟ اول اینکه فرض کنید کره کاملاً تحت کنترل درآمده و تهدید آن از بین رفته است، در اینجا باید از اوباما پرسش شود که چرا آمریکا در ویتنام و نیز در عراق، آنهم برای دوبار، به شدت دچار اشتباه شد و می‌توان آنها را بزرگترین اشتباهات سیاست خارجی آمریکا در طول تاریخ این کشور دانست؟
شاید برخی ادعا کنند که ویتنام و عراق اساساً ناکامی‌های اطلاعاتی به شمار می‌روند. هر چند که بخش اطلاعاتی شکست خورد، اما مسئولیت، مجرمیت و پاسخگویی در برابر این فجایع مستقیماً بر عهده کاخ سفید و رئیس جمهور است.
