به گزارش باشگاه خبرنگاران خوزستان، آسک در "حدود العالم" چنین وصف شده است:« دهی است بزرگ و بر کوه نهاده و بر سر آن کوه آتشی است که دايم همی درفشد. شب و روز و حرب از رقیان آنجا بوده است اندر قدیم. » این مطلب نشان دهنده آن است که به زمان تحریر حدود العالم یعنی در اواخر قرن چهارم هجری قمری آسک دهی بزرگ بوده و در دامنه کوهی قرار داشت که بر فراز کوه آن آتش فروزان بوده است.
مرحوم سلطانعلی سلطانی می‌نویسد: «در نزدیکی هندیجان کنونی شهر آسک قدیم واقع بود که بسیاری از جنگ‌های خوارج در نزدیکی آن رخ داده است و نام این شهر در بعضی از اشعار شعرای عرب آمده است. »
بنا به نوشته یکی از قدیمی‌ترین سیاحان عرب تا قرن چهارم ه. ق آثار قصور عالیه و انبیه عظیمیه باستانی در هندیجان برپا بوده است. همچنين آثار عظیم آبیاری روزگار باستان در طرفین رودخانه زهره و خیرآباد که در زیدون یکی شده و از وسط هندیجان می‌گذرد، پیدا است.
مورخان درباره آثار آسک نوشته‌اند: «ایوان بلندی داشته و آتشکده‌ها و دفینه‌های باستانی و گورهای قدیمی، تابوت ها و حجاری های کتیبه مانند در آسک وجود داشته است. »
کتیبه‌هایی به خط پهلوی بر در غربی ایوان (معبد آتشکده) آسک در سنگ منقوش بوده است. در غرب آسک قلعه گنبدی است که قبلاً برج دیده بانی آن جا بوده است./ب
