مشايي:
هر كس به آينده مي‌نگرد، بزرگ مي‌انديشد و كسي كه در گذشته مي‌ماند، انديشه را حقير مي‌كند
مشاور رئيس‌جمهور در پيامي به مناسبت سالگرد شهادت آيت‌الله سيدمحمدباقر صدر گفت: شهيد صدر آموخت كه رشد و تعالي و بقا و جاودانگي، در نگاه به آينده رقم مي‌خورد و فهم از دين را در تحليل آينده به كار بست كه هر كس به آينده مي‌نگرد، بزرگ مي‌انديشد و كسي كه در گذشته مي‌ماند، انديشه را حقير مي‌كند.
به گزارش حوزه دولت باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اطلاع رساني رياست جمهوري، اسفنديار رحيم‌مشايي مشاور رئيس جمهور به مناسبت سالگرد شهادت آيت‌الله سيد محدباقر صدر پيامي صادر كرد.
متن پيام مشايي به شرح زير است:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
اللهم عجل لوليك الفرج و العافية والنصر واجعلنا من انصاره و اعوانه و المستشهدين بين يديه و الفائزين بلقائه الشريف
آسمان معرفت را ستارگان بزرگ و كوچكي است كه آسمانيان را زينت و زمينيان را چراغ راهند. در اين بين، هر كس تابش معرفتش بيشتر باشد، بزرگ‌تر است و كسي بيشتر مي‌تابد كه بار بيشتري از معرفت داشته باشد زيرا «از كوزه همان برون تراود، كه در اوست». معرفت، پيكر خشك و بي‌روح تصاويري نيست كه از ذهن گوينده به ذهن جويندگان منتقل مي‌شود، بلكه همچون آبي گوارا و تابشي چشم‌نواز است كه از قلبي روشن و ضميري طربناك و با طراوت به جان تاريك و عطشان مردمان راه مي‌يابد و روشنايي مي‌بخشد و سيرابشان مي‌كند.
شهيد سعيد آيت‌الله سيدمحمدباقر صدر، ستاره درخشاني است كه با مجاهدتي ستودني از موانع فهم و سدهاي معرفت گذشت و به افق‌هاي دوردست نظر انداخت. شاهين عقل را در آسمان دانش و معرفت به پرواز درآورد تا به خورشيد حقيقت برسد و جهاني را روشن كند. او در حصار تعصب و تحجر محصور نشد و با نگاهي عميق به جهان و يافته‌هاي انديشمندان، به تفاسير بديع از مضامين دين دست يافت و افق‌هاي جديدي به روي جويندگان روشنايي گشود.
شهيد سعيد راه برون‌رفت از تنگنا و انزواي تحجر را به دينداران نشان داد و قابليت تكامل فهم و انديشه ديني را به اثبات رساند تا كسي نپندارد كه دين، جوابگوي نيازهاي كنوني بشر نيست. او نشان داد كه براي رسيدن به معرفت بايد از گذرگاه عشق و حريت گذشت، عشق به خوبي‌ها و حريت در انديشيدن، اين شهيد سعيد گرفتار شدن در حصار تعصب و افتادن در دام تحجر را سبب به انزوا رفتن دين مي‌ديد و عبور از مرزهاي گذشته و راه يافتن به عرصه حال را شرط حيات معرفت و طراوت دانش مي‌دانست كه ماندن در گذشته، ممات است و پژمردگي.
او نه فقط با مجاهدت شجاعانه خويش در عرصه علم و معرفت، به معرفت زمان خويش دست يافت بلكه انگشت اشارت، رو به آينده گرفت و آموخت كه رشد و تعالي و بقا و جاودانگي، در نگاه به آينده رقم مي‌خورد و براي نزديك شدن به تمدن درخشان موعود بايد چشم به آينده دوخت و فهم از دين را در تحليل آينده به كار بست كه هر كس به آينده مي‌نگرد، بزرگ مي‌انديشد و كسي كه در گذشته مي‌ماند، انديشه را حقير مي‌كند و دين را با قلمرو فراگيرش نمي‌شناسد؛ قلمروي كه همه زمان‌ها و همه انسان‌ها را فرا مي‌گيرد و از هيچ رطب و يابسي فروگذار نمي‌كند.
يادش را گرامي مي‌داريم و ادامه راه روشن او را براي همه جويندگان دانش دين آرزومنديم.
اسفنديار رحيم مشايي
انتهاي پيام/
متن پيام مشايي به شرح زير است:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
اللهم عجل لوليك الفرج و العافية والنصر واجعلنا من انصاره و اعوانه و المستشهدين بين يديه و الفائزين بلقائه الشريف
آسمان معرفت را ستارگان بزرگ و كوچكي است كه آسمانيان را زينت و زمينيان را چراغ راهند. در اين بين، هر كس تابش معرفتش بيشتر باشد، بزرگ‌تر است و كسي بيشتر مي‌تابد كه بار بيشتري از معرفت داشته باشد زيرا «از كوزه همان برون تراود، كه در اوست». معرفت، پيكر خشك و بي‌روح تصاويري نيست كه از ذهن گوينده به ذهن جويندگان منتقل مي‌شود، بلكه همچون آبي گوارا و تابشي چشم‌نواز است كه از قلبي روشن و ضميري طربناك و با طراوت به جان تاريك و عطشان مردمان راه مي‌يابد و روشنايي مي‌بخشد و سيرابشان مي‌كند.
شهيد سعيد آيت‌الله سيدمحمدباقر صدر، ستاره درخشاني است كه با مجاهدتي ستودني از موانع فهم و سدهاي معرفت گذشت و به افق‌هاي دوردست نظر انداخت. شاهين عقل را در آسمان دانش و معرفت به پرواز درآورد تا به خورشيد حقيقت برسد و جهاني را روشن كند. او در حصار تعصب و تحجر محصور نشد و با نگاهي عميق به جهان و يافته‌هاي انديشمندان، به تفاسير بديع از مضامين دين دست يافت و افق‌هاي جديدي به روي جويندگان روشنايي گشود.
شهيد سعيد راه برون‌رفت از تنگنا و انزواي تحجر را به دينداران نشان داد و قابليت تكامل فهم و انديشه ديني را به اثبات رساند تا كسي نپندارد كه دين، جوابگوي نيازهاي كنوني بشر نيست. او نشان داد كه براي رسيدن به معرفت بايد از گذرگاه عشق و حريت گذشت، عشق به خوبي‌ها و حريت در انديشيدن، اين شهيد سعيد گرفتار شدن در حصار تعصب و افتادن در دام تحجر را سبب به انزوا رفتن دين مي‌ديد و عبور از مرزهاي گذشته و راه يافتن به عرصه حال را شرط حيات معرفت و طراوت دانش مي‌دانست كه ماندن در گذشته، ممات است و پژمردگي.
او نه فقط با مجاهدت شجاعانه خويش در عرصه علم و معرفت، به معرفت زمان خويش دست يافت بلكه انگشت اشارت، رو به آينده گرفت و آموخت كه رشد و تعالي و بقا و جاودانگي، در نگاه به آينده رقم مي‌خورد و براي نزديك شدن به تمدن درخشان موعود بايد چشم به آينده دوخت و فهم از دين را در تحليل آينده به كار بست كه هر كس به آينده مي‌نگرد، بزرگ مي‌انديشد و كسي كه در گذشته مي‌ماند، انديشه را حقير مي‌كند و دين را با قلمرو فراگيرش نمي‌شناسد؛ قلمروي كه همه زمان‌ها و همه انسان‌ها را فرا مي‌گيرد و از هيچ رطب و يابسي فروگذار نمي‌كند.
يادش را گرامي مي‌داريم و ادامه راه روشن او را براي همه جويندگان دانش دين آرزومنديم.
اسفنديار رحيم مشايي
انتهاي پيام/
متکی در گفتوگوی ویژه خبری:
آمریکا امتحان خود را در مذاکره پس داده است/ برجام اشکالات خاص خود را دارد
