به
گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ آفتاب طلوع می کند، هوا روشن می
شود، ساعتی بعد دوباره کم کم غروب و هوا تاریک می گردد، ماه ها می گذرند،
زمین با سرعتی یکنواخت همواره به دور خورشید می چرخد و فصل ها یکی پس از
دیگری پدیدار می شود، فصل ها سال می شوند و سال ها می گذرند و چه روزها،
ماه ها و سال ها‌یی که فرامو‌ششان کردیم.
اما آیا به راستی هر آنچه ما فراموش کرده ایم، فراموش شده؟
چه
لحظه ها‌یی و خاطراتی که حتی از کودکی مان به یاد نمی آوریم و یا ایامی از
نوجوانی و جوانی و یا حتی همین اندکی پیش که از یاد برده ایم .
لحظه
ها‌یی که بوده و هنوز هستند، این پایان نیست و داستان تازه اینجا شروع می
شود، اینکه باید پاسخگوی ثانیه، ثانیه از لحظه ها‌یی که خداوند لطف کرده و
به ما بخشیده باشیم، پاسخگوی هر آنچه نکرده اما باید می کردیم و هر آنچه
نباید می کردیم و انجام داده ایم.
اینکه به جز ما و خدا هستند
مامور‌انی از جنس ملک که همه را ثبت می کنند، خواه نیک و خواه بد...
آنچه
حضرت علی(ع) در حکمت 335 نهج البلاغه به زیبایی اینگونه می فرماید؛ خداوند
متعال مأمور‌انی دارد که کلمه به کلمه هر سخنی که از دهان ما خارج می شود
را ثبت و ضبط می کنند تا روزی همه به ما بازگردانده شود و دلیل و چرایی آن
را پاسخگو باشیم.
همچنین مولای متقیا‌ن حضرت علی (ع) در جایی در این باره دیگر می فرمایند؛
پس
بترسید از خداوندی که شما در برابر نظر او مسخر او هستید و حرکت شما در
دست او‌ست. اگر پنهان کنید، می داند و اگر آشکار نمایید می نویسد،
نگهبانا‌نی گرامی برای شما قرار داده است که نه حقی را از قلم می اندازد و
نه با‌طلی را می نویسد.
اما آنچه می ماند این است که عمر ما جمع لحظه
لحظه ی ماست، باید مراقب لحظه ها‌یمان باشیم و بدانیم که روزی لحظه ها
پایان می یابند و از این دنیا خواهیم رفت اما هنوز صاحب این لحظه ها‌ییم،
لحظه ها‌یی که ماند‌گارند؛
زیبا نیست که لحظه ها بمانند و ما نباشیم، پس لحظه ها را برای ماندگاری رقم بزنیم.
گزارش از نر‌جس رئیسی / ل
