به گزارش خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران، بابل نمادهاي تاريخي همچون مسجد جامع را در خود جاي داده است كه قدمت آن به دوره صفويه مي رسد و همچنين مقبره امام زاده قاسم(ع) كه از فرزندان حضرت امام موسي كاظم(ع) است، يكي از نمادهاي آثار مذهبي و تاريخي اين شهرستان و از يادگارهاي قرن نهم هجري قمري نام گرفته است
 از جمله اماکن ديدني و مذهبي بابل مي توان به امامزاده قاسم (بقعه آستانه) ،مسجد جامع ، مسجد مولانا، مسجد خان بيك، مسجد محدثين، تكيه پير علم، پل محمدحسن خان و.... اشاره کرد.
بناي تاريخي امامزاده در آستانه بابل، به قرن نهم هجري قمري تعلق دارد. اين بقعه كه مدفن امام زاده قاسم، فرزند حضرت موسي كاظم(ع) است به بقعه آستانه مشهور است. داخل صحن بقعه دو صندوق نفيس چوبي قرار دارد كه صندوق اصلي آن به تاريخ 888 هـ.ق مربوط است و به دست استاد احمد نجار ساروي ساخته شده است.
 مسجد جامع در محله مسجد جامع واقع شده است. ابن اسفنديار گويد: اين مسجد را ابتدا مازيار بن قارن بنا كرد (سال 160 ق). اين مسجد در عهد فتحعلي شاه قاجار بر اثر زلزله خراب شد و در سال 1225 ق به فرمان اين شاه قاجار و به مباشرت ميرزا محمد شفيع بندپي‌اي صدر اعظم توسط مير محمد حسين متوليان دوباره ساخته شد.
 مسجد مولانا در زرگر محله واقع است و آن را سيد حسن مولانا، از تاجران صاحب نام بارفروش، ساخته است. اين مسجد كه حياطي كوچك دارد به مسجد رانندگان نيز معروف است.
مسجد خان بيك مسجد كوچكي است كه در حياط مقبره بيكاييها واقع است.
مسجد محدثين در محله طوقدار بن واقع است. ملانصيرا در عالم شهود به ديدار امام زمان(ع) مشرف شد و دستور ساختن محراب اين مسجد را داده است و كتيبه‌اي كه بر محراب مسجد نوشته شده گوياي اين امر است. در ضلع شمالي مسجد مقبره‌هاي ملانصيرا و شيخ كبير قرار دارند.
مسجد طوقدار بن در محله طوقدار بن واقع است، داراي حياط كوچكي است و محراب آن در ضلع جنوبي حياط واقع است. بر كاشيهاي محراب آياتي از قرآن مجيد به خط نستعليق نوشته شده است. اين بنا در سال 1349 به همت حاج محمدعلي ايماني كه باني بسياري از امور خير ديگر در بابل بوده تعمير شد.
 مسجد قهاريه در حوالي محله شهدا واقع بوده باني اين مسجد قهار قلي خان، حاكم بارفروش عهد قاجاريه بود. اين مسجد زيبا داراي حياط كوچكي بود و محرابه آن در ضلع جنوبي حياط قرار داشت. بناي قديمي مسجد قهاريه در سال 1377 تخريب شد و ديگر اثري از آن باقي نماند.
مراد بيك برادر كاظم بيك (باني مسجد كاظم بيك) بوده است، تكيه پير علم يا تكيه مراد بيك از يادگارهاي اوست. اين تكيه در محله مراد بيك واقع است و از تكاياي قديمي شهر محسوب مي‌شود.
 كيجا تكيه در دوره ناصرالدين شاه قاجار ساخته شده و در محله حمزه كلا واقع است. كيجا تكيه سقاتالاري دو طبقه دارد كه بنا بر روايتي دو دختر با فروش جهيزيه خود اين بنا را ساخته‌اند و از اينرو كيجا تكيه ناميده مي‌شود. ستونهاي مارپيچ و سرستونهاي دهان اژدري و نقاشيهاي اساطيري، اين سقاتالار را زيباترين سقاتالار ايران و گستردگي موضوعات اساطيري و داستاني منقوش بر در و ديوار و سقف اين بنا كيجا تكيه را شگفت انگيزترين و ديدني‌ترين اثر تاريخي بابل ساخته است. اين بنا از شهرت ملي برخوردار است.
 مسجد كاظم بيك در ميدان سرحمام واقع است. اين بنا در سال 1092 توسط حاج كاظم بيك، از معتمدين بارفروش، ساخته شد. در سال 1101 پسر او آقا محمدرضا و در سال 1169 مولانا ميرنظام الدين محمد به تعمير آن همت گماشتند. مسجد كاظم بيك در ابتدا محل تدريس علوم ديني نيز بوده است. در طرف شرقي مسجد اتاقي است كه مقبره چند تن از علما است. مسجد داراي كتيبه‌هايي به خط نستعليق است. در كنار مسجد كاظم بيك مقبره‌هاي ملامحمد حمزه و فرزندش شيخ محمدحسن و شيخعلي شريعتمدار و شيخ محمد حسن شريعتمدار قرار دارد. محمدجعفر كاظم بيكي، كه هنوز در قيد حيات است، متولي اين مسجد مي‌باشد. او در سال 1342 مسجد را تعمير كرده است. اين مسجد و مقبره‌هاي كنارش بيش از ده كتيبه دارد.
 مسجد گلشن در محله گلشن در حوالي مسجد بي‌سر تكيه و چهارراه شهدا واقع شده است. حدس ‌زده مي‌شود كه قدمت اين مسجد احتمالا به دوره صفويه باز مي‌گردد. اما امروزه در مسجد گلشن عموما آثار قديمي ديده نمي‌شود.
 مسجد بي‌سر تكيه در محله بي سر تكيه واقع شده است. داراي حياط كوچكي است و گلدسته‌اي زيبا دارد. مسجد بي سر تكيه از يادگارهاي عهد قاجاريه است.
 مسجد چهارسوق در محله چهارسوق واقع است. مسجد چهارسوق در دوره صفويه ساخته شده است. از روي كتيبه‌اي كه اكنون در ديوار جنوبي حياط ـ كه ديوار اصلي محرابه است ـ قرار دارد در مي‌يابيم كه اين مسجد در سال 1211 ق توسط حاجي حسين نامي تجديد بنا شد.
 مسجد چال كه به مسجد حاجي ميرزا بابا نيز معروف است در محله چهارسوق واقع است، مسجد چال حياطي است كه دوازده حجره دارد و محرابه مسجد در ضلع جنوبي حياط واقع است. بر كتيبه مسجد تاريخ 1323 قمري و نام كاتب شيخ محمدرضا و متولي آن آقا علي حك شده است.
 پل محمدحسن خان يکي از مراکز تاريخي و باستاني شهر بابل است
بيهقي از پلي چوبي بر روي بابلرود كه مسعود غزنوي در لشكركشي‌اش به مازندران از آن به سختي گذشت ياد مي‌كند. بعدها نصيرالدوله شاه غازي(558- 536) زربه بخروارها ريخته بود و پلي از خشت و آهك بنا كرد. كه تا عهد زنديه باقي بود و احتمالاً همان پلي است كه ظهيرالدين‌مرعشي از آن بعنوان گذرگاه زيار ياد ميكند. در اوايل حكمراني كريم خان زند در سال 1146 به امر محمد حسن خان جد آقا محمدخان قاجار، كه در آشفته بازار سياسي آن عهد حكومت مستقلي براي خود در مازندران ساخته بود و بعدها به دست كريم خان زند كشته شد با صرف دوازده هزار تومان پل با شكوهي بر سر راه قديم بارفروش و آمل بنا شد كه 140 متر درازا و 5 تا 6 متر پهنا و 8 متر ارتفاع و 8 چشمه (طاق) دارد، 6 چشمه اصلي آن بزرگتر و دهانه هر يك 755 سانتيمتر است و دو چشمه فرعي آن در طرف اين شش چشمه قرار دارد كه كوچكتر است و پهناي هر يك از آن دو 410 سانتيمتر است. پل محمدحسن خان در زمان رضاخان تعمير شد.
 تا سال 1343 ارتباط بابل و آمل از طريق همين پل ممكن بود تا اينكه در اين سال راه جديد كه از سوي غرب شهر آغاز مي‌شد ساخته شد.
پل محمدحسن خان از يادگارهاي مهم تاريخ عهد زنديه است و هنوز هم يكي از مهمترين پلهاي استان مازندران از نظر مسايل اقتصادي، اجتماعي و ارتباطي به شمار مي‌رود.
 ساختمان اين كاخ كه به دوره پهلوي مربوط است، در باغ مصفايي در جنوب بابل قرار دارد و محل فعلي دانشكده پزشكي مازندران است.
 بناي كاخ دو طبقه است، با اتاق ها و سالن هاي متعدد و مزين به گچبري هاي بسيار زيبا. مصالح عمده ساختمان كاخ را سنگ تشكيل مي دهد ونماي خارجي كاخ، ويژگي هاي خاص و منحصر به فردي دارد كه مشابه آن در كاخ هاي ديگر اين دوره كمتر ديده مي شود./س