*بهار که رستاخیز طبیعت است هزاران رحمت و برکت با خود به همراه می‌آورد:

آمد بهار خرم و رحمت نثار شد         سوسن چو ذوالفقار علی آبدار شد

اجزای خاک حامله بودند از آسمان         نه ماهه گشت حامله زان بی قرار شد  

اشکوفه لب گشاد که هنگام بوسه گشت         بگشاد سرو دست که وقت کنار                     

آن خار می‌گریست که ای عیب پوش خلق          شد مستجاب دعوت و او گلعذار شد               

زنده شدند بار دگر کشتگان دی          تا منکر قیامت بی اعتبار شد            

دیوان شمس

*مهم‌ترین رحمت بهار که بیش از همه شکوفه‌ها و گل‌ها و سبزه‌ها و باران‌ها و نسیم‌های خوش، مطبوع و دلذیر است، این است که آدمیان می‌توانند در رستاخیز بهار بنگرند و ایمان بیاورند به اینکه خداوند که بر هر کار تواناست می تواندهمهٔ مردگان پسین و پیشین جهان را در عرصهٔ دیگری زنده کند و غوغای حیات را در نشئهٔ دیگری بر روی صحنه آورد.

*در این آیه خداوند برای اینکه اعجاب مردمان را از زنده کردن و ناباوری ایشان را برطرف کند می‌فرماید بدین زمین مرده بنگرید که چگونه جان می‌گیرد و حیات تازه می‌یابد.

*آن کس که این درختان را زنده می‌کند همان اوست که مردگان را از خاک بر می‌انگیزد.

این بهار نو زِ بعدِ برگ ریز        هست برهانِ وجودِ رستخیز

مثنوی