به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران کرمانشاه

وی ادامه داد: از دید باور شناختی این جشن در پیوند با ستایش خورشید، گرما و روشنایی است که نشان برجسته ای از آن را در جشن و آیین نوروز هم می یابیم.

این استاد دانشگاه، آتش را پدیده ای بنیادین و با ویژگی های بالا در جشن و آیین نوروز دانست و افزود: اگر در چهارشنبه سوری آتش افروخته نشود، این جشن به راستی جشن نخواهد بود.

به گفته کزازی ایرانیان در شب واپسین چهارشنبه سال آتش می افروزند و از این آتش می جهند و می گویند: "سرخی تو از من، زردی من از تو".

وی اظهار داشت: از دید نمادشناسانه این ترانه باز می گردد به کارکرد سرخی و زردی که رنگ هایی بنیادین در آتش هستند و آتش هم سرخ است و هم زرد.

این محقق و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی،تصریح کرد: آنکه از روی آتش می جهد می گوید ای آتش امیدوارم در سال آینده سرخی تو از آن من باشد و زردی من از آن تو که در نمادشناسی ایرانی سرخی نشانه تندرستی، بی گزندی، شادکامی و بهروزیست و در برابر آن زردی نشانه نزاری، بیماری و تیره روزی.

کزازی با اشاره به کارکرد نمادشناختی سرخی، خاطرنشان کرد: آنچنان که در آن داستان پارسی باز می یابیم که گفته می شود فلانی با سیلی چهره خود را سرخ نگه می دارد، خاستگاه این زبانزد آن است که فردبا چاره و ترفندچنان می نماید که بی نیاز است و بهروز و بخت یار.

به گفته وی هنوز هم در برخی دهستان های کرد نشین، به هنگام نوروز آتشی بر بام خانه ها بر می افروزند که آن را " آگر نوروزی " می نامند.

این استاد دانشگاه یادآوری کرد: آگر ریخت کردی آذر در پارسی یا آتور در زبان پهلوی است./س