به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از العالم ، "علی بن محمد الرباعی" در مقدمه این کتاب 111 صفحه ای که از سوی انتشارات " ریاض الریس" بیروت چاپ شده، می نویسد: "ملت های متمدن از طریق تاریخ خود به این مسئله پی برده اند که نخبگان واقعی فرهنگی، همواره برای  ایجاد تغییر، اصلاحات، توسعه آگاهی و توانمندی های جوامع برای رسیدن به حقوق مشروع خود، ارتقاء سطح آرمان های این جوامع به مرحله شریک شدن در سازندگی کشور و ریشه کنی استبداد و نیز جلوگیری از غلبه جریان مرتجع بر جریان های مردم سالار، تلاش می کنند.

اما حقایق کنونی عربستان سعودی نکته مقابل این معادله و بیانگر آن است که ما از تغییر و تحولات پیرامون خود درس عبرت نگرفته ایم و همین امر به ریشه دارتر شدن طغیانگری و سلطه جویی در غیاب حاکمیت قانون، منجر شده است".

به گفته وی، با وجود این که دوران پادشاهی ملک عبدلله بن عبدالعزیز، دوران اصلاحات نام گرفته، اما جریان های مختلف در این کشور به نام دین و با دیدگاه های ضد و نقیض با یکدیگر در تعارض و مقابله هستند.

وی می افزاید: این بدعت در کلام نیست که بگویم ایده نگارش این کتاب بر اساس بررسی دقیق حقایق طرح یکپارچه سازی ایدئولوژی و فرهنگ مردمی در عربستان در اوایل دهه سی از قرن بیستم است زیرا بیشتر مسائل اساسی ما اینک حول مسایلی از قبیل آن است که "صورت زنان پوشیده باشد یا نه، از زنان جدا باشیم یا خیر، حکم رانندگی زنان چیست، اسلامگراها چه کسانی هستند، ویژگی های آنها چیست، لیبرال های کافر و ملحد، خواهان فساد در کشور و میان بندگان، چه کسانی هستند و تکلیف ما برای ایستادن در مقابل توطئه کنندگان علیه دین چیست؟
الرباعی در اشاره به اهمیت رشد و توسعه در کشور آورده است: "امروز مقیاس پیشرفت و توسعه برمبنای دستاوردهای ملموس در عرصۀ توسعه است، اما توسعه و پیشرفت ما در توطئه چینی علیه یکدیگر، به کارگیری توانمندی های بزرگ در امور حاشیه ای، سطحی و بیهوده و به تمسخر گرفتن هرگونه فکر بیدار و آزاد، تجلی می یابد.

وی در ادامه می گوید:" در کنفرانس و سمینارهای فکری عربی یا حتی جهانی، هرگز صدا یا پژواک فکر عربستانی که ارائه کننده فکر و اندیشه انسانی متمدن درباره مسئله ای اساسی، باشد، دیده نمی شود و متاسفانه وعاظ و مبلغان در نظر اغلب مردم اندیشمندان و نخبگانی هستند که شایستگی دارند آینده مشرق زمین را ترسیم کنند".

این نویسنده عربستانی در کتاب خود خاطرنشان می کند که "بدون شک توجه به عربستان و بر سرزبان بودن نام این کشور، به علت عقب ماندگی این کشور و جا ماندن آن از کاروان پیشرفت و توسعه جهانی نیست و اگر منابع عظیم نفتی سرزمین عربستان نبود، بدون شک هیچ  کس به ما توجه نمی کرد، هیچ عاقلی به ما اهمیت نمی داد و هیچ یک از دوستان بر وضعیت کنونی ما تاسف نمی خوردند".