قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱﴾الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿۲﴾
به راستى كه مؤمنان رستگار شدند (۱)همانان كه در نمازشان فروتنند (۲)

اینجا قافلهٔ خوبان در پیش پشم ما می‌خرامند، قافله ای که به بهشت می‌رود و هر که بدان پیوست بی قیامت به بهشت می‌رود و هر که بدان پیوست بی قیامت به بهشت می‌رسد. اوصاف رهروان این قافله را از آفریدگارشان باید پرسید:

نخست اینکه ایشان را مژده صلاح و رستگاری و پیروزی رسیده است و چقدر مایهٔ دلگرمی است که آدمی بداند پیروزی نهایی با خوبی است.

و بدان هرچند به ظاهر کرّ و فرّی یابند و به جاه و مقامی رسند اما پیوسته شکست خورده و ناکامند زیرا نفس آن بدی‌ها که می‌کنند بزرگ‌ترین شکست آن‌هاست.

و کدام شکست و مصیبت رسوا تر از آن باشد که آدمی پیوسته در صحبت با حیوانات چون دروغ و خشم و دشمنی و خیانت و حرص و غرور و غارت باشد.

در حالی که اهل فضیلت به نفس همان خوبی‌ها که می‌کنند پادشاهند و در صحبت زیبارویان و نازنینانی چون تواضع و خُلق خوش، محبت، بخشش و حق گویی به سر می‌برند و چون ادریس بی قیامت به بهشت در می‌رسند.

و نشان این پادشاهی در چهرهٔ ایشان پدیدار است، چنانکه چهرهٔ بدکاران نیز از خواری و خفت و حقارت و دون همتی حکایت می‌کند.

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید