یک صندوق تا زمانی با ارزش است که اشیا و اوراق بهاداری در آن باشد و یک سینه هم تا زمانی با ارزش است که درون آن پر از اسرار و راز و رمز باشد.

 یک راز هم تا زمانی با ارزش است که فاش نشده و در سینه است و سینه ارزشمند، سینه ای است صندوقچه اسرار و آنکس که چنین است بی شک اهل خرد و خردمندان است.

 گاه گفتن جایز نیست و برخی دانسته ها  باید مهر و موم باشد و در زمنیه حبس بماند.

 سینه های پر ارزش، سینه های مالامال از اسرارند و  به پاس نگهداری از آن ارزش روز افزون به صاحب سینه می بخشد و از او موجودی جاودانه خواهند داشت.

 حضرت علی (ع)  در حکمت 6 نهج البلاغه می فرماید؛ سینه خردمند صندوق راز اوست.

 سینه جایگاه اسرار الهی است و رمز و رازی در آن نهفته است که جز عبد و معبود  کسی از آن با خبر نیست و نخواهد بود.

پس نزدیک ترین کس به اسرار کسی جز خدا نیست و از هر آنچه که در سینه است با خبر و همسایه همیشگی تنهایی توست.

 او که سینه ای آفرید که خود در او جای شده، واقعا این سینه به این فراخی ارزش سجده ندارد که اگر سجده فرشته ها بر انسان واجب شد، سجده ی انسان به خدا هزاران بار واجب تر است.