به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ،غار چال‌ نخجیر در جاده دلیجان به نراق، در حدود هفت کیلومتری شهر نراق قرار دارد. بهترین نشانه آن در هنگامی که از دلیجان به سوی نراق در حرکت هستید، به یک مرغداری می‌رسید که بر سقف آن تندیس‌های بزرگی از یک مرغ و یک خروس جا خوش کرده‌اند. در کنار این مرغداری جاده آسفالت‌ای است که تا جلوی ورودی غار ادامه دارد.

این غار در سال 1367 در اثر یك انفجار توسط سازمان آب، یادگاری بسیار زیبا از دوران سوم زمین‌شناسی با گذشته‌ای هفتاد میلیون ساله، شناسایی گردید. این غار چال‌نخجیر نام گرفت. در آن سال برای نخستین بار غارنوردی به نام شادروان کامران سلیمانی تا ژرفای 500 متری در غار پیش می‌رود و به علت تمام شدن نخ ردزنی‌اش مجبور به بازگشت می‌شود. یک سال بعد یعنی در سال 1368 تیمی سه نفره غارنوردان دکتر فریدون بیاتانی، شادروان کامران سلیمانی و بهمن رستمی به قصد کشف وارد غار می‌شوند.
تا ششصد متری نخست غار، مسیر مشترك و در امتداد جنوب به شمال است. پس از آن دارای دو انشعاب می‌شود یكی به سوی شمال‌شرق و دیگری به شمال‌غرب امتداد می‌یابد. طول كل هر كدام از شعب حدود یكهزاروسیصد متر است. سراسر مسیر این غار افقی است. حدود 95% از بدنه غار پوشیده از چكنده و چكیده است و فقط 5% باقیمانده سنگی است، كه این خود بر زیبایی چشم‌نواز غار می‌افزاید. غار چال‌نخجیر از تالارهای گوناگونی تشكیل شده كه كوچكترین آن به متر 3/5/20 و بزرگترین آن به متر 30/40/120 گستردگی دارد. پیش‌بینی می‌شود این غار 8 تا 10 کیلومتر ژرفا داشته باشد. زیباترین تالار آن، تالار چهل‌ستون نام دارد كه با انواع چكیده و چكنده‌های گوناگون و رنگ‌های خیره‌كننده پوشیده شده است. از دیگر تالارهای این غار می‌توان تالار سفره عروس، دریاچه، برزخ، باغ وحش، چهل‌چراغ، آیینه، جانوران و تالار زیبائی‌ها را نام برد.

این غار با قدمت 70 میلیون ساله، مسیر پرپیچ و خم، کریستال‌ها و اسفنج‌های بلورین کلسیت، زیبایی‌های سقف و دیوارهای غار و ارتفاع و شکاف‌های آن، باغ‌های مرجانی، دالان‌ها، دهلیزها، حوضچه‌های متعدد، قندیل‌های مخروطی، بلورهای شیشه‌ای، توده‌های به شکل گل‌کلمی، سوزنی، شاخ‌ نباتی، پرده‌ای، جرقه‌ای، فندقی، اسفنجی، نقل بادامی و در پایان دریاچه زیبای غار حیرت بازدید کنندگان را در پی‌ دارد. این آذین‌بندی بلورین و اسفنجی کف، دیوارها و سقف از ناب‌ترین و زیباترین نمونه‌های موجود در جهان بوده به غار جلوه‌ای وصف‌ناپذیر داده و آن را به صورت یکی از شگفت‌انگیزترین غارهای جهان درآورده است. در گنجینه شگفتی‌آفرین و چشم‌گیر این شگفتی آفرینش و این موزه قندیل‌های ایران، سنگ‌های تزئینی با شکل‌های گوناگون مانند عقاب، لاک‌پشت، گوزن، انسان، کبوتر و تندیس‌های شگرف بلورین ایجاد شده است که بیشتر آنان از جنس آهک است. گزافه سخن نیست اگر گفته باشیم ین غار در نوع خود در ایران و شاید در آسیا بی‌مانند است. و خم، کریستال‌ها و اسفنج‌های ب کلسیتیوارهای غار و ارتفاع و شکاف‌هال‌کلمی،سوزنی، شا

خ‌ بیشتر غارهای طبیعی از سنگ‌های آهکی تشکیل شده‌اند که متعلق به گروه سنگ‌های رسوبی هستند. ویژگی مهم سنگ‌های آهکی، حل شدن آنها در آب‌های حاوی دی اکسید کربنیCO₂ است.
این آذین‌بندی آهکی به رنگ‌های گوناگون دیده می‌شوند. هنگامی که آب وارد لایه‌های زمینی می‌شود، ممکن است در حین حل کردن آهک به رگه‌هایی از فلز و کانی‌های دیگر برخورد کند و مقداری از آنها را حل کرده و با خود به فضای درون غارها ببرد. در زمان شکل گیری تشکیلات آهکی، این رنگ در آنها تأثیر می‌گذارد. رنگ سفید شیری که در مواقعی نیز به زردی می‌زند، رنگ خالص تشکیلات آهکی است و دیگر رنگ‌ها در نتیجه املاح کانی‌های موجود در کربنات کلسیم است.
این مواد و املاح باعث ایجاد رنگ‌های زیر می‌شوند:
1-گوگرد: زرد 2-آهن: سیاه 3-مس: سبز زنگاری 4-زغال سنگ: سیاه 5-جیوه: نارنجی میل به قرمز. ترکیب رنگ‌ها در این غار به حد وفور به چشم می‌خورد.
نقاش چیره دست طبیعت از همنشینی آب و سنگ چنان نقش به ایوان آفرینش زده است گویی به اقلیمی در جهانی از نور ورنگ پانهاده‌ایی. سفره زیرزمینی از آب که اینکه ترک کاشانه کرد و ما می‌توانیم پیوسته جاودانگی سرای عشق زندگی را ببینیم./س