شهادت سردار «حمید باکری» قائم‏ مقام لشکر ۳۱ عاشورا، رحلت آیت ‏اللَّه «میرمحمد حسین شهرستانی»، مرسوم شدن «تقویم» توسط «پاپ گریگوری سیزدهم» و ... از مهم‌ترین رخدادهای تاریخ امروز است.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 6 اسفند 1391 خورشیدی برابر با 13 ربیع الثانی 1434 هجری و 24 فوریه 2013 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخ امروز از این قرار است:

شهادت سردار «حمید باکری» قائم‏ مقام لشکر ۳۱ عاشورا در جزیره مجنون (۱۳۶۲ش)
در آذر سال ۱۳۳۴ در شهرستان ارومیه چشم به جهان گشود. در سنین کودکی مادرش را از دست داد و دوران دبستان و سیکل و اول دبیرستان را در کارخانه قند ارومیه و بقیه تحصیلاتش را در دبیرستان فردوسی ارومیه به پایان رساند. بعد از پایان دوران خدمت سربازی در شهر تبریز با برادرش مهدی فعالیت موثر خود را علیه رژیم آغاز کرد. با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۵۷ به عضویت سپاه درآمد. در عملیات بیت‌المقدس فرمانده گردان تیپ نجف اشرف بود. بعد از عملیات والفجر مقدماتی بعنوان معاون لشکر ۳۱ عاشورا راه مولایش حسین بن علی (ع) را ادامه داد.

در عملیاتهای والفجر ۱ و۲ و۴ از افتخاراتش بود که همیشه دوش بدوش برادران رزمنده بسیجی‌اش در خطوط اول حمله شرکت داشت و با خونسردی زیادی که داشت همیشه فرماندهان زیر دستش را به استقامت و تحمل شداید صحنه‌های نبرد ترغیب می‌نمود و به آن‌ها یاد می‌داد که چگونه با دست خالی از امکانات مادی در مقابل دشمن که سراپا پوشیده از زره و پیشرفته‌ترین امکانات جنگی عصر حاضر می‌باشد فقط بااتکاء به ایمان و روش حسینی باید جنگید.

ترور احمد ماهر پاشا در پارلمان مصر
احمد ماهر پاشا نخست وزیر وقت مصر ۲۴ فوریه سال ۱۹۴۵ پس از قرائت متن اعلان جنگ مصر به کشورهای محور (آلمان و متحدانش) در پارلمان آن کشور، همانجا به ضرب گلوله کشته شد. در ماههای پیش از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشور‌ها برای اینکه از قافله فاتحان جنگ عقب نمانند، و یا به توصیه انگلستان و آمریکا به آلمان و متحدانش و نیز ژاپن اعلان جنگ دادند که جنبه سمبولیک داشت. یک روز پیش از مصر، ترکیه و دو روز بعد سوریه، فنلاند و... به آلمان اعلان جنگ داده بودند. جنگ جهانی دوم در جبهه‌های اروپا دو ماه و چند روز بعد و در خاور دور (جبهه ژاپن) در ماه اوت (امردادماه) پایان یافت.


آغاز دوره دوم جمهوری فرانسه معروف به حکومت روزنامه ‏نگاران (۱۸۴۸م)
به دنبال قیام مردم فرانسه و برکناری لویى فیلیپ پادشاه مستبد این کشور، حکومت موقت یا دومین دوره جمهوری فرانسه در ۲۴ فوریه ۱۸۴۸م آغاز شد. در تاریخ فرانسه از این دوره به حکومت روزنامه‏ نگاران نیز یاد می‌‏کنند؛ زیرا یازده نفر از روزنامه‏ نگاران جمهوری‏خواه به ریاست دولامارتین، شاعر و نویسنده فرانسوی، این حکومت را اداره می‌‏کردند. در دسامبر همین سال، انتخابات برگزار و لویی ناپلئون، برادرزاده ناپلئون بُناپارت به ریاست جمهوری برگزیده شد. با این حال، وی در سال ۱۸۵۲ علیه جمهوری خواهان، کودتا کرد و مخالفان را سرکوب نمود و خود را امپراتور فرانسه خواند. به این ترتیب، دومین دوره جمهوری فرانسه، تنها چهار سال دوام آورد.

امضای قرارداد آتش‏ بس و متارکه جنگ بین مصر و رژیم صهیونیستی (۱۹۴۹م)
جنگ مصر با رژیم صهیونیستی پس از تشکیل دولت این رژیم در فلسطین در سال ۱۹۴۸م آغاز شد. در آن زمان، مصر به همراه برخی دیگر از کشورهای عربی دراعتراض به اشغال سرزمین اسلامی فلسطین به دست صهیونیست‏های نژادپرست وارد جنگ با اسرائیل شدند. اما نیروهای رژیم صهیونیستی در ضد حمله به قوای پراکنده اعراب که فاقد تجهیزات پیشرفته نظامی بودند، به داخل خاک مصر و لبنان نفوذ کردند و نیروهای کشورهای عربی را شکست دادند. با پایان اولین جنگ اعراب و اسرائیل، قرارداد ترک مخاصمه بین دو طرف درگیر در ۲۴ فوریه ۱۹۴۹م منعقد شد و مورد توافق کشورهای عربی نیز قرار گرفت. بر اساس این قرارداد که در جزیره «رودِس» واقع در دریای اژه امضا شد، منطقه نوار غزّه در غرب فلسطین اشغالی به حاکمیت مصر در آمد.

انعقاد پیمان بغداد بین ترکیه و عراق (۱۹۵۵م)
در ادامه سیاست‏های استعماری غرب به بهانه جلوگیری از نفوذ کمونیسم، در ۲۴ فوریه ۱۹۵۵م پیمان بغداد میان دو کشور ترکیه و عراق در بغداد امضا شد و بعد‌ها کشورهای دیگری از جمله ایران و پاکستان و انگلستان به آن پیوستند و امریکا نیز به عنوان عضو ناظر در آن شرکت جست. این قرارداد که پیش‏زمینه و اساس پیمان سنتو بود، پیمانی منطقه ‏ای به شمار می‌‏رفت که همانند ناتو در غرب، در برابر گرایش ملت‏‌ها به افکار کمونیستی مقاومت می‌‏نمود. پیمان بغداد که پس از کودتای عبدالکریم قاسم در عراق در سال ۱۹۵۸م و خروج عراق از این پیمان، به سازمان پیمان مرکزی تغییر نام داد در واقع حلقه‏ای از زنجیر اتحادیه‏ های نظامی غرب از پیمان آتلانتیک شمالی تا پیمان آسیای جنوب شرقی (سیتو) و پیمان امنیت اقیانوس آرام (آنزوس) بود و امریکا با اینکه تا پایان، عضویت کامل آن را نپذیرفت، با پیمان‏های نظامی دوجانبه با هر سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان عملاً نقش رهبری و کارگردانی این سازمان را به عهده داشت. سازمان پیمان مرکزی از سال ۱۹۷۹م که با خروج جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از آن مواجه شد، عملاً اعتبار خود را از دست داد و منحل گردید.

رحلت حکیم و فقیه بزرگوار آیت ‏اللَّه «میرمحمد حسین شهرستانی» (۱۲۷۵ش)
آیت‏ اللَّه سیدضیاءالدین میرمحمد حسین بن میر محمدعلی شهرستانی حائری، در حدود سال ۱۲۱۸ش (۱۲۵۶ق) در خاندان اهل علم و از سادات مرعشی مازندرانی منتسب به امام سجاد (ع) در کرمانشاه به دنیا آمد. وی پس از طی مقدمات و سطوح عالی حوزوی، در حلقه درس شیخ محمد حسین اردکانی، فقه و اصول را فرا گرفت و پس از سالیانی از استاد به دریافت اجازه اجتهاد نائل آمد. آیت‏ اللَّه شهرستانی همچنین هیئت و نجوم را از میرزا باقر یزدی و حساب و هندسه و عروض را از میرزا عَلاّمه روی حائری آموخت و در این علوم به تبحر رسید. ایشان در پنجاه سالگی به زیارت مشهد رضوی رفت و چون به تهران آمد، مورد استقبال مردم واقع شد و تدریس در یکی از مدارس تهران به او واگذار شد.

اما ایشان به کربلا بازگشت و علاوه بر تدریس و تالیف، مرجعیت جمعی از شیعیان را برعهده گرفت. این محقق، ادیب و شاعر امامی، از دوازده سالگی شروع به تالیف نمود و در طول حیات علمی خویش، در حدود هشتاد اثر ارزنده از خود به یادگار گذاشت که برخی از آثار ایشان شامل کتب: الاستصحاب، اصل الاصول، تحقیقُ الاَدِلّة، تَذکِرَةُ النَّفس و لُبابُ الاجتهاد و... می‌‏باشند. آیت‏اللَّه میرمحمدحسین شهرستانی حائری سرانجام در ششم اسفند ۱۲۷۵ش (۳ شوال ۱۳۱۵ق) در پنجاه و هفت سالگی بدرود حیات گفت و در رواق حسینی، نزدیک دیوار شهدا به خاک سپرده شد.

صدور اعلامیه روحانیان مبارز درباره قیام خونین تبریز (۱۳۵۶ش)
پس از آنکه مراسم بزرگداشت چهلمین روز شهادت مردم قم در حادثه ۱۹ دی این شهر، در تبریز به خشونت گرایید، قیام بزرگ ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ در تبریز شکل گرفت و عده زیادی از مردم بی‏گناه به خاک و خون کشیده شدند. در هفتمین روز شهدای ۲۹ بهمن تبریز، اعلامیه‏ای با امضای روحانیون مبارز خراسانی انتشار یافت و رژیم را در مورد این واقعه، مورد انتقاد قرارد داد. در بخشی از این اعلامیه آمده بود: «بار دیگر رژیم فاسد شاه تلاش مذبوحانه خود را شروع کرد و مردان مجاهدی را که برای از بین بردن برنامه‏ های ضددینی دستگاه استبدادی و سلطنت غاصبانه پهلوی قیام کردند، با گلوله جواب گفت؛ ولی ما نیز بار دیگر به این جنایتکاران روزگار و روسیاهان جامعه هشدار می‌‏دهیم که ما از هدف مقدس خود دست نکشیده و برای رسیدن به آن هدف عالی و قرآنی و انسانی، تا آخرین نفس، در مقابل اعمال وحشیانه شاهانه ایستادگی خواهیم کرد».

بمباران کوهدشت، سقز، پل دختر و مهاباد توسط هواپیماهای عراق (۱۳۶۲ش)
همزمان با پیروزی‏های رزمندگان اسلام در عملیات غرورآفرین خیبر و شکست ارتش عراق در منطقه جزایر مجنون، رژیم بعثی عراق مبادرت به موشک‏باران و بمباران مناطق مسکونی شهرهای مختلف ایران نمود. در این میان شهرهای خرم آباد و بروجرد هدف اصابت چهار موشک قرار گرفت و شهرهای کوهدشت، سقّز، پل دختر و مهاباد نیز توسط هواپیماهای عراقی بمباران شد. در اثر این بمباران وحشیانه این شهر‌ها، حدود پنجاه نفر از هموطنان به شهادت رسیده و بیش از چهار صد نفر دیگر زخمی شدند.

کشتار مسلمانان نمازگزار فلسطین در مسجد الخلیل از سوی یک صهیونیست اسراییلی (۱۳۷۲ش)
در حالی که مقامات حکومت خودگران عرفات در حال گفت‏وگو برای سازش با رژیم غاصب اسراییل بودند، یک صهیونیست نژادپرست به سوی نمازگزاران روزه‏دار در حرم حضرت ابراهیم (ع) در شهر الخلیل فلسطین تیراندازی کرد و بیست و نه نفر را شهید و شمار بیشتری را زخمی نمود. این ترور وحشیانه که بار دیگر دشمنی صهیونیست‏‌ها با مسلمانان را نشان داد با واکنش تند و خشم‏آلود جهان اسلام روبرو شد، به گونه‏ ای که حتی دولت‏های عَرَبی مجبور شدند برای مدتی، مذاکرات سازش با مقامات رژیم صهیونیستی را به حال تعلیق درآورند، ولی دولت‏های غربی تنها به ابراز تأسف اکتفا کردند. این حمله تروریستی باعث وقوع ناآرامی‏های چندماهه در سرزمین‏های اشغالی و قیام مردم مسلمان این مناطق گردید و در عوض رژیم صهیونیستی فرد تروریست را پس از محاکمه به بهانه اینکه بیماری روانی دارد، از مجازات رهایی داد.

وفات «ابن هِشام» مورخ شهیر عرب (۲۱۸ ق)
ابومحمد عبدالملک بن هِشام معروف به ابن هِشام، مورّخ نامی عرب در بصره در جنوب عراق به دنیا آمد و بیشتر ایام عمر خود را به مطالعه درباره‏ زندگی پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص) سپری کرد. او در علم نحو نیز عالمی برجسته بود و با شعر و ادب آشنایی داشت. اما شهرت اصلی ابن‏ هشام به جهت تالیف کتاب السیرَةُ النَّبویّه است که به نام وی سیره‏ ابن هِشام خوانده می‌‏شود. این کتاب از منابع مهم درباره‏ زندگی حضرت محمد (ص) به شمار می‌‏رود.

درگذشت «مُعِزُّالدّوله دیلَمی» فرمانروای آل بویه (۳۵۶ ق)
ابوالحسن احمد بن بویه، معروف به مُعزُّالدوله دیلمی یکی از سه برادر آل‏بویه بود که در سال ۳۳۴ ق بغداد را فتح کرد و «المُستَکفی» خلیفه‏ی عباسی را به اطاعت خود درآورد. مردم در دوره‏ این خلیفه، وضع ناگواری داشتند و از طرف دستگاهِ حکومت، مورد تعدی و ستم قرار می‌‏گرفتند. ولی در زمان فرمانروایی بیست و دو ساله‏ معزالدوله، این وضعیت بهبود یافت، زیرا او به امور فرهنگی و ادبی اهتمام داشت و زمینه را برای پرورش دانشمندان فراهم می‌‏ساخت. علاوه بر این، معارف و علوم اهل بیت پیامبر - علیهم السلام - در عصر معزالدوله، رواج یافت.

مرسوم شدن «تقویم» توسط «پاپ گریگوری سیزدهم» (۱۵۸۲م)
مسئله تقویم به دستگاه تقسیم زمان اطلاق می‌‏گردد که بر اساس حرکت وضعی زمین و دوره‏ های طبیعی شکل گرفته است. سابقه تقویم به دوران بَدَوی باز می‌‏گردد که در آن، بشر از تکرار حالات طبیعت همانند بهار و زمستان، به شکل‏گیری فصل‏‌ها پی برد. بنابراین تقویم‏‌ها بر اساس شمسی، قمری و میلادی به وجود آمد. پس از میلاد مسیح (ع) تقویم یولیانی یا قیصری رایج شد که بیش از ۱۵۰۰ سال دوام آورد تا اینکه پاپ گریگوری سیزدهم در ۲۴ فوریه ۱۵۸۲م، با انجام اصلاحاتی در تقویم قیصری، تقویمی ارائه نمود که در آن، اولاً اول ژانویه آغاز سال به حساب می‌‏آمد و ثانیاً اختلاف به وجود آمده از کسر سال را که پس از مدتی بالغ بر ده روز شده بود، از میان برداشت.

او هم‏چنین در این تقویم، سال کبیسه را که برابر با ۳۶۶ روز و هر ۴ سال یک بار می‌‏باشد، تثبیت و تأیید نمود. این تقویم که امروزه در سراسر جهان به عنوان تاریخ میلادی رسمی پذیرفته شده است دارای ۱۲ ماه شامل ژانویه، فوریه، مارس، آوریل، مه، ژوئن، ژوئیه (جولای)، اوت (آگوست)، سپتامبر، اکتبر، نوامبر و دسامبر می‌‏باشد.


برخی از رخدادهای امروز
۱۸۲۱: مکزیک (اسپانیای نوین) استقلال یافت. تا آن زمان، مکزیک بزرگ‌ترین متعلقه اسپانیا در قاره آمریکا بود. با وجود این، مکزیک زبان و فرهنگ اسپانیایی و مذهب کاتولیک را حفظ کرده است.
۱۹۴۸: در پی یک انقلاب ساختگی دو سه روزه، حزب کمونیست چک اسلواکی که مورد حمایت شوروی بود زمام امور این کشور را به دست گرفت و با اینکه ۴۱ سال به حکومت خود ادمه داد نه، توانست اصول سوسیالیسم را در اینجامعه پیاده کند، نه رضایت مردم را جلب کرد و نه کشور پیشرفت داشت.
۱۹۷۴: دولت پاکستان بالاخره بنگلادش را برسمیت شناخت. بنگلادش تا سال ۱۹۷۱ بخش شرقی پاکستان بود که در این سال باکمک نظامی هند استقلال به دست آورد و نام بنگلادش بر خود نهاد.

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار