به گزارش خبرنگار  اجتماعي باشگاه خبر نگاران :

باران 18 ساله بیشتر نداشت که مانند همه همسن و سال هایش پرشور و نشاط  و زیبا بود.

هر وقت جلوی آیینه می ایستاد و خودش را می نگریست، چشمانش از خوشحالی برق می زد و یاد پریای قلعه ها می افتاد ولی حیف که پشت پرده سپیدش به جای خورشید سیاهی در انتظارش بود.

با رتبه عالي در  دانشگاه شهید بهشتی مشغول به تحصیل شد ، روزهای اول دانشگاه بچه ها بودند و رفقا و کلی آدم که انگار چهار چشمی می دیدند و می خندیدند به چاق بودنش.

 و دنیایی بود که این روزها روی سرش آوار می شد .

در این گیر و دارها بود ، فرشته نجاتش سر رسید ، همان دوست ناباب که با عالمي قرص جور واجور  آمد  تا لاغر كند این دانشجوی تراز بالا را .

دخترک ساده  همه را خورد و  پس از مدتی لاغر شد همانطور که می خواست اما زیبا نشد و دیگر دنبال قرص نبود بلكه اصلش را مي خواست.

پدرش در نگرانی از پریشانی دخترش شبی بی پروا  پرسيد که چرا غمگین است

دختر  با تمام  جسارت تمام گفت که شیشه می کشد و آن را برای پدرش آورد و همان شد که نباید می شد و پدر دار فانی را وداع گفت.

روزها گذشت بدبختی اش شروع شد و از خانه و خانواده ترد شد دیگر همه به یک چشم دیگر بهش نگاه می کردند.

صد بار خواست خود را رها کند از این بدبختی، صد بار به خود قول داد که امشب، شب آخر است، صد بار گفت به همه که آرزویش ترک است ولی حیف نتوانست و 7 بهار زندگی اش خزان شد.

جسارتی کرد بی نظیر ، از راهش وارد شد به کمپ رفت و ترک کرد.

الان 50 روز است كه پاک شده از همه چی نه تنها مواد...

درسش را ادامه داد و اكنون در مقطع کارشناسی ارشد در حال تحصيل است و به قول خودش روي 7 سال زندگي رقت بارش را خط كشيدتا همه چيز را از نو آغاز كند ./ف

گزارش از ندا فاضلي