به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، خونریزیهای دوازده یا اثنیعشر شایعتر از خونریزی معده است و بیشترین علت استفراغهای خونی را تشكیل میدهد.
اولین وظیفه كادر پزشكی در بررسی چنین بیمارانی این است كه مشخص شود آیا خون از مسیر معده بوده یا از قسمتهای دیگر است.گاهی به اشتباه خونریزی از منشا ریه، بینی و دهان را بیماران به عنوان خونریزی معده تلقی میكنند. برای تشخیص باید دانست كه خونریزیهای ریه كه خیلی خطرناكتر از خونریزی گوارشی است، همراه خلط به بیرون ریخته میشود و بیمار قبل از آن دچار سرفه، تنگی نفس و دیگر علائم ریوی است.
برعكس خونریزیهای گوارشی همراه تهوع و استفراغ بوده و بیمار ممكن است علائم گوارشی مثل درد شكم داشته باشد. تفاوت دیگر این است كه خونریزیهای ریه معمولا كفآلود و صورتی رنگ بوده، در حالی كه خونریزیهای گوارشی عموما قرمز تیره است.
گاهی اوقات یك فرد بعد از خونریزی از بینی یا دهان، معدهاش پر شده و خون جمعشده را استفراغ میكند. در این حال گاه به اشتباه خونریزی گوارشی تشخیص داده میشود در حالی كه معده و دوازده سالم است.
برای تشخیص چنین مواردی منطقی است كه همیشه در مورد خونریزی از بینی یا دهان بپرسیم و آن را مورد بررسی قرار دهیم.اكنون باید به این موضوع بپردازیم كه وقتی خونریزی واقعا از معده یا دوازدهه است، چه بیماریهایی را باید در نظر داشت؟ اولین و كم خطرترین نوع خونریزی گوارشی مربوط به پارگیهای ریز مخاط حدفاصل مری به معده است.
وقتی به هر دلیل یك بیمار دچار استفراغهای شدید و جهنده میشود، ممكن است در اثر فشار استفراغ، پارگیهای ریزی بوجود آید و بیمار خون استفراغ كند. این نوع خونریزی كه گاهی در مادران باردار اتفاق میافتد، خطر چندانی ندارد و خیلی سریع برطرف میشود.
خونریزی از زخمهای معده و اثنی عشر، شایعترین علت خونریزی گوارشی است كه در این موارد هم خوشبختانه خونریزی سریع برطرفشده و عاقبت خطرناكی نخواهد داشت؛ البته در موارد كمتری هم خونریزی ادامه یافته و جان بیمار را تهدید میكند.
یكی از دلایل دیگر این نوع خونریزیها واریسهای مری است. واریس مری هم خونریزی شدیدتری ایجاد میكند و هم نشانه بیماری سیروز است كه بیماری شدیدی محسوب میشود.
جدا از اینكه خونریزی گوارشی به چه دلیلی اتفاق بیفتد، این بیماران حتما باید بستری شده و برایشان درمان شروع شود. تعبیه لوله و شست وشوی معده برای بیمار ناراحتكننده است، ولی برای مشخص شدن شدت خونریزی و تشخیص ادامه یا توقف آن ضروری است.
در مرحله بعد با تزریق سرم از كاهش حجم خون پیشگیری خواهد شد. برای بیمارانی كه خون زیادی از دست داده باشند، تزریق خون نیز انجام خواهد شد.
وجود انواع تزریقی داروهایی مثل پنتاپرازول در سالهای اخیر این امكان را داده است كه با دارو جلوی ادامه خونریزی را بگیریم. در نهایت با استفاده از اندوسكوپی میتوانیم در صورت ادامه خونریزی و تهدید جان بیمار، با روشهای مختلفی خونریزی را متوقف كنیم./س