*شیخ محمود شبستری عصا را رمز عقل گرفته و گفته است وقتی آدمی به عالم شهود و بینش می‌رسد دیگر نیازی به عصای عقا و استدلال ندارد.

ره دور و دراز است این رها کن       چو موسی یک زمان ترک عصا کن

درآ در وادی ایمن که ناگاه       درختی گویدت «إنی أنا الله»

چون شدی بر بامهای آسمان       سرد آمد جستجوی نردبان        

چون به معلومی رسیدی ای ملیح       شد طلبکاریّ علم اکنون قبیح           

مثنوی

*از آنجا که رمزگرایی در ادبیات فارسی شناور و متغیر است، عصای موسی چنانکه گاه مظهر عقل است گاه مظهر عشق نیز معرفی شده است:

چوب جسم خشک خود را کاو به مانند عصاست        در کف موسای عشقش معجز ثعبان کنیم

دیوان شمس

*مولانا اژدها شدن عصا را تعمیم می‌دهد به اینکه همۀ اجزای عالم هر چند چون چوب خشک باشند می‌توانند به جنبش آیند و چیز دیگر شوند.

عالم افسرده ست نام او جماد      جامد افسرده بود ای اوستاد

باش تا خورشید حشر اید عیان      تا ببینی جنبش جسمِ جهان

چون عصای موسی اینجا مار شد      عقل را از ساکنان اِخبار شد    

مثنوی