هر شب با قرآن/گفتگوی زیبای خدا با موسی
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،
آیه 17- 21 سوره طه
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى ﴿۱۷﴾ قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى ﴿۱۸﴾ قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى ﴿۱۹﴾ فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى ﴿۲۰﴾
و ای موسی در دست راست تو چیست (۱۷) گفت این عصای من است بر آن تکیه می‌دهم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌تکانم و کارهای دیگری هم برای من از آن برمی‌آید (۱۸) فرمود ای موسی آن را بینداز (۱۹) پس آن را انداخت و ناگاه ماری شد که به سرعت می‌خزید (۲۰)
*سخن در گفتگوی خداوند با حضرت موسی است که پس از تعلیم توحید و معاد که اصل رسالت همۀ انبیاست، از موسی می‌پرسد آن چیست که در دست راست توست و موسی که از گفتگوی با پروردگار خویش به وجد آمده به مصداق اشارت عارفان که زیاده گویی یا اطناب در مقام گفتگو با محبوب در شمار کمالات سخن است.
*وقتی خداوند می‌پرسد چه در دست داری بسنده نمی‌کند به اینکه بگوید در دستم یک عصاست بلکه ادامه می‌دهد که این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌ریزم و زیاده بر آن، این عصا را خاصیت‌های دیگر است.
*جمله اخیر را برای این می‌آورد که مکالمه ادامه یابد و خداوند بپرسد که آن خواص دیگر چسیت؟ البته خداوند نیز با بنده محبوب خود، موسی، با همین اطنابِ محبت آمیز سخن را آغاز کرده است.
*پس از اطنابِ موسی می‌فرماید: «من پروردگار تو هستم. کفشت را از پای به در کن که به وادی مقدس طوی قدم نهاده ای و من تو را به رسالت برگزیدم. پس آنچه را که می‌گویم بشنو».
*و ناگهان می‌فرماید: «ای موسی، آن عصا را از کف بینداز» و چون انداخت ماری عظیم شد که به هر سو حرکت می‌کرد و موسی را ترس فراگرفت. پس خداوند فرمود ای موسی نترس. آن را بگیر و ما بار دیگر آن را به صورت اول باز می‌گردانیم.
*و در اینجا خداوند معجزۀ دیگری که همان «ید بیضاء» یا دست نورانی است به موسی عطا می‌کند و می‌فرماید که اکنون به جانب فرعون برو که سر بر طغیان برداشته است.
*وقتی خداوند می‌پرسد چه در دست داری بسنده نمی‌کند به اینکه بگوید در دستم یک عصاست بلکه ادامه می‌دهد که این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌ریزم و زیاده بر آن، این عصا را خاصیت‌های دیگر است.
*پس از اطنابِ موسی می‌فرماید: «من پروردگار تو هستم. کفشت را از پای به در کن که به وادی مقدس طوی قدم نهاده ای و من تو را به رسالت برگزیدم. پس آنچه را که می‌گویم بشنو».
*و ناگهان می‌فرماید: «ای موسی، آن عصا را از کف بینداز» و چون انداخت ماری عظیم شد که به هر سو حرکت می‌کرد و موسی را ترس فراگرفت. پس خداوند فرمود ای موسی نترس. آن را بگیر و ما بار دیگر آن را به صورت اول باز می‌گردانیم.
*و در اینجا خداوند معجزۀ دیگری که همان «ید بیضاء» یا دست نورانی است به موسی عطا می‌کند و می‌فرماید که اکنون به جانب فرعون برو که سر بر طغیان برداشته است.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
