به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بجنورد،
در کشورهای غرب افریقا نیز از قدیم بروشت می‌فروختند که نوعی کباب چوبی است.
1. فست فود به‌شکل امروزی در هفتم جولای1912 در آمریکا متولد شد. در این روز رستورانی به‌نام«اتومات» در نیویورک افتتاح شد. آن‌ها غذاهای آماده را در محفظه‌های گرم کننده‌ی شیشه‌ای قرار می‌دادند و مشتریان از طریق دستگاه‌‌های سکه‌ای اقدام به خرید آن‌ها می‌کردند. بالای در ورودی رستوران‌های اتومات نوشته بود:«ما کار مادران را کم کرده‌ایم.»
2. در سال 1940 سر و کله‌ی «مک دونالد» پیدا شد.
3. می‌گویند که همبرگر بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۴ در آمریکا ابداع شده، اما ریشه‌های این خوراک به سمت اقیانوس اطلس باز می‌گردد که پاتریک مک‌دونالد از آن‌جا آمده بود؛ از بندر هامبورگ. جایی که غذایی با نام استیک هامبورگ با گوشت چرخ‌کرده، به‌عنوان یکی از غذاهای مطبوع و البته گران‌قیمت ابداع شده بود، اما در واقع این روس‌ها بودند که این غذای جدید را با عنوان استیک تارتار در سال‌های ابتدایی قرن نوزدهم به بندر هامبورگ آوردند.
4. باز هم به شرق می‌رویم. قرن ۱۲ میلادی زمانی که چنگیز خان مغول مشغول کشورگشایی‌هایش بود، سربازان مغولی غذای خودشان را به‌صورت گوشت کوبیده همراه خود می‌بردند.
5. سربازان داریوش (486-521 پیش از میلاد) نوعی نان پهن را روی سپرهای خود می‌پختند و روی آن را با پنیر و خرما می‌پوشاندند. یونانی‌ها پختن چنین نان‌هایی را از ایرانیان آموختند. این نان از یونان به روم رفت و در جنوب ایتالیا معمول شد. پیتزا از روم به جنوب ایتالیا راه یافت، اما تا مدت‌ها آن را غذای فقیران می‌نامید‌ند. تا این‌که در سال 1889 یک آشپز درباری به نام «رافائل اسپوزیتو» پنیر و گوجه فرنگی را در ترکیب پیتزا وارد کرد. «ملکه مارگریتا» بسیار خوشش آمد و آرام آرام همه‌ی مردم به خوردن چنین پیتزایی روی آوردند. به این ترتیب، پیتزای «مارگریتا» به مشهورترین پیتزای ایتالیایی تبدیل شد؛ پیتزایی که به‌خاطر داشتن پنیر، به پیتزای ایرانی بیش‌تر شباهت دارد.
6. ساندویچ خوردن درایران متداول نبوده، فقط قزاق‌هایى که جلوى در سفارت‌خانه‌ها و اماکن دولتى و خانه‌ی اعیان و اشراف کشیک مى‌داده‌اند، بعد از خوردن آبگوشت ظهر، گوشت و سیب زمینى، نخود و لوبیا، لیموعمانى،گوجه فرنگى و پیاز داخل دیزی را با گوشت‌کوب محکمی کوبیدند و آن را لاى یک نان سنگک دو آتشه‌ی خشخاش زده‌ی بزرگ می‌گذاشتند، قطعات پیاز را هم با سر نیزه ریز می‌کردند و روى گوشت کوبیده می‌ریختند، بعد نان سنگ را به‌صورت لوله‌اى در می‌آوردند با لقمه‌هاى کله گربه‌ای نان و گوشت مزبور را که ادویه و دارچین زیادی هم روی آن ریخته شده بود، مى‌خوردند. اما شاید لقمه‌های نان و پنیر را هم که از قدیم در ایران متداول بوده، بتوان نوعی فست فود نامید.
در اوایل دهه‌ی 1340 ، همبرگر وارد بازار غذای ایران شد. «تاپس همبرگر» در بلوار ناهید، اولین همبرگرها را با بهای سه تومان ، عرضه کرد که با یک بطری پنج ریالی نوشابه و یک پاکت سیب‌زمینی ، 40 ریالی می‌شد. وقتی همبرگر تاپس غذای خود را گران کرد شهرداری دستور بازگشت به بهای سابق را داد که صاحب همبرگرفروشی زیر بار نرفت و به جای همبرگر ، پیتزا عرضه کرد که گران‌تر بود./س
