رویا تیموریان: سینمای امروز گرفتار حرف‌های خاله‌زنکی شده است
رویا تیموریان متولد تهران همسر مسعود رایگان از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون است. وی فعالیت سینمایی را با بازی در حسرت دیدار (محرم زینال‌زاده) در سال ۱۳۷۳ شروع کرده و تا به حال در بسیاری از فیلم های مطرح سینما و تلویزیون از جمله قارچ سمی، بیدمجنون، تیک و... به ایفای نقش پرداخته است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، رؤیا تیموریان بازیگر قدیمی و نام‌آشنای سینما و تلویزیون این روزها مشغول بازی در اثر جدید سینمایی مهدی رحمانی با نام «برف» است. ایام جشنواره فجر و شرایط فعلی سینما و شایعات درباره آن بهانه‌ای شد تا روزنامه خورشید گفت‌وگویی را با این بازیگر توانا و قدیمی انجام دهد که در ادامه می خوانید.پرویز پرستویی در گفت‌وگویی مفصل با یکی از نشریات سینمایی از شما و یکی دو نفر دیگر از همکارانتان مانند خانم حاجیان به‌عنوان بازیگران توانای زن سینمای کشور یاد کرده است؟
بله، این مصاحبه را دیدم و وی لطف داشتند.
این مقدمه را برای این پرسیدم که ظاهرا بیشتر بازیگران قدیمی و باسابقه از ورود تهیه‌کنندگان جدید و ناآشنا به عرصه سینما که می‌خواهند پولی هزینه کنند تاچند بازیگر جوان مرد و زن را از نزدیک ببینند شاکی و ناراحت هستند؟
ببینید به هر حال باتوجه به اینکه سینمای ما یک سینمای نیمه‌دولتی و نیمه‌خصوصی است این اتفاق‌ها هم در آن وجود دارد. به نظرم باید ریشه‌یابی کنیم که چرا به اینجا رسیدیم. وقتی از کمک‌های دولتی خبری نیست طبیعی است که شاهد ورود اینجور آدم‌ها هم باشیم.
ظاهرا شما هم دل پری از این ماجرا دارید؟
دقیقا. آخر شما ببینید ما کجا بودیم و به کجا رسیدم. جالب اینجاست همان زمان که هر آدمی سرش را پایین می‌انداخت و وارد می‌شد هشدار دادیم که جدی نگرفتند و الان این‌طوری شده است. شرایط طوری است که به راحتی توهین هم می کنند.
شما ریشه این ماجرا را کجا می‌بینید؟
بی‌توجهی مدیران فرهنگی کشور است. بی‌توجهی باعث شده تا حرمت‌ها شکسته شود. متأسفانه سینمای امروز فقط گرفتار شایعات و حرف‌های خاله‌زنکی شده است.
تعطیلی خانه سینما چقدردر اوضاع سینما نقش داشت؟
آن تعطیلی هم ضربه زد. خانه سینما جایی برای اهالی هنر و سینما بود. دور هم جمع شده و درد دل می‌کردیم. حواسمان به همه چیز بود اما الان با تعطیلی خانه و نبود یک نظارت جامع بر این شرایط هر کس یک جایی گرفتار یک معضلی شده است.
از این بحث که بگذریم در جریان جشنواره امسال هستید؟
هنوز فرصت نکردم بروم کاری را ببینم.
چرا؟
مشغول آماده‌سازی برای بازی در فیلم سینمایی رحمانی با نام «برف» هستم و برای همین فرصت نشده سری به جشنواره بزنم.
به غیر از شما دیگر چه هنرمندانی در این فیلم حضور دارند؟
بابک حمیدیان با ما بود که متأسفانه گرفتار حادثه شد. بابک در تمرینات آماده‌سازی پایش آسیب دید و دیگر نتوانست ادامه دهد. البته ما منتظر این همکار عزیز ماندیم تا خودش را برساند اما پزشکان توصیه کردند کار نکند، بهتر است.
فیلم در چه ژانری است؟
یک داستان خانوادگی است.
حواستان است تلویزیون در حال پخش یکی از سریال‌های قدیمی شما «ریحانه» است؟
بله، چند قسمتی را دیدم و چقدر هم افسوس خوردم.
چرا؟
به این سریال نگاه کنید، همه چیز سر جایش است. خیلی خوب در حال حرکت رو به جلو بودیم. روالی که الان وجود ندارد.
اتفاقا الان در سینما هم شاهد ورود آثار سوپرمارکتی هستیم که در کمترین زمان و با حداقل بودجه ساخته می‌شود. نظرتان در این باره چیست؟
به هر حال سینما یک صنعت است. صنعتی که چرخ آن با تأمین منابع مالی می‌چرخد. منتها چون در شرایط استاندارد این پروسه را دنبال نمی‌کنیم به جای کمک به سینما در حال ضربه زدن به آن هستیم.
منظورتان از این عدم استانداردها چیست؟
ببینید متأسفانه همان‌طور که اشاره کردم سینمای امروز به دودستگی دچار شده؛ نخست اینکه آنهایی که به اسم کار فرهنگی آمدند اما تجارت می‌کنند و دوم، هنرمندانی که با وجود به بی‌اعتنایی‌هایی که به آنها می‌شود کارشان را ادامه می‌دهند. هنرمندانی که قشر فرهیخته ما هستند اما زیر فشار قرار دارند. این آقایان تجاری‌ساز آمده‌اند تا با حداقل سرمایه‌گذاری بیشترین برداشت را کنند و برای همین تا آنجا که می‌توانند از هزینه‌ها می‌زنند.
منظورتان دستمزدهاست؟
بله شایعه است که بازیگران دستمزدهای چندصد میلیونی می‌گیرند اما من نمی‌دانم کی داد و کی گرفته. الان خود من و آقای رایگان هنوز دستمزد کارهای قبلی را نگرفته‌ایم. یک سریال تلویزیونی بود که دو قسط دستمزدم را به عنوان پرداخت آخر هنوز نداده‌اند. آن وقت میگویند بازیگران دستمزد نجومی می‌گیرند.
به هر حال مردم به شایعات بیشتر توجه می‌کنند.
باور کنید در تمام مدتی که مشغول کار در سینما و تلویزیون هستم هنوز دستمزد صد میلیونی که هیچ 80، 70 و 60 میلیونی هم ندیدم. از این گذشته چرا همین مردم به درآمد یک روز یک صراف توجه نمی‌کنند که با جابه‌جایی قیمت دلار در یک لحظه چند صد میلیون گیرش می‌آید. آیا صراف‌ها میگویند چقدر درآمد دارند؟
گفتم که حسابی ناراحت هستید.
برای اینکه هیچ‌کس توجه نمی‌کند ما هنرمندان سرمایه این کشور هستیم. خودم با استفاده از امکانات درس خواندم، آموزش دیدم که تأثیرگذار باشم اما توجهی به این موضوع نمی‌شود.
اتفاقا اشاره به دستمزدها کردید. در خبرها آمده که چند نفر از بازیگران قدیمی با گذشتن از دستمزدهای خود و کاهش آن کمک می‌کنند تا یک کار خوب ساخته شود.
برای اینکه سینما جانی داشته باشد و راه خودش را برود. این سینمای نیمه‌جان اگر زمین بخورد سودش را چه کسی می‌برد. مسلما هیچ‌کس و برای همین مواظبش هستیم این اتفاقات نیفتد.
حتی اگر با تولید فیلم‌های سوپرمارکتی باشد؟
هنرمندان اصیل هیچ‌گاه سراغ کارهای تجاری و سبک نمی‌روند. اینها فیلم‌هایی است که من به آنها می‌گویم فیلم‌های ژانگولری و شعبده‌بازی که برای سرگرمی ساخته می‌شوند.
به نظرتان چرا برخی بازیگران تن به بازی در این آثار سبک و کم‌ارزش می‌دهند؟
گفتم که هنرمند واقعی کمتر راضی می‌شود در اینجور فیلم‌ها بازی کند اما با این حال این وظیفه وزارتخانه است که حواسش به هنرمندان باشد. الان من و آقای رایگان بیمه نداریم، بازنشستگی نداریم و حقوق بیکاری نمی‌گیریم. بابت همین و ترس از آینده، شاهد تولید برخی آثار کم‌ارزش هستیم.
حرف آخر؟
امیدوارم که مسئولان فرهنگی کشور به شرایط حاد سینمای امروز توجه و آن را از این وضعیت خارج کنند. سینمایی که در آن حرمت‌ها شکسته شده است.
