به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری اوراسیا ریویو، ایوان ایلاند، که سالها به عنوان محقق کمیته امور خارجه کنگره در خصوص مسائل ملی فعالیت کرده و در حال حاضر مدیر بخش صلح و آزادی موسسه ایندیپزینت است، در مقاله‌ای تحت عنوان سیاست خارجه و دفاعی در دوره دوم، خط مشی‌هایی را برای باراک اوباما در دولت دوم تعیین کرده و به رئیس‌جمهور توصیه کرده برای سامان بخشیدن به اوضاع کشور سیاستهای جنگ طلبانه و به خصوص جنگ پهپادها را کنار بگذارد و برای حل مشکلات اقتصادی در برنامه‌های دفاعی کشور تجدید نظر کند.
ایوان ایلاند می‌نویسد، باراک اوباما با انتخاب چاک هیگل و جان کری نشان می‌دهد که از مداخله گرایی دور شده و به سوی یک سیاست خارجی مهار شده ولی دیر هنگام حرکت می‌کند. در طول دوره اول ریاست جمهوری اوباما به جنگ عراق پایان داد ضرب الاجلی برای پایان جنگ در افغانستان تعیین کرد و ظاهرا برای خروج سریع نیروهای آمریکایی از آن جا ابراز تمایل کرده است. اما از نکات منفی روز اول سیاست خارجی او افزایش غیرقانونی جنگ پهپادها علیه بسیاری از کشورهای اسلامی و کشتن شهروندان آمریکایی بدون طی فرآیند قانونی بود. همچنین باراک اوباما توسط فرانسه به جنگ لیبی کشیده شد تا معمر قذافی را سرنگون کنند.
اگر چه این خطر وجود داشت که باراک اوباما بار دیگر به یک جنگ دیگر در جهان در حال توسعه این بار در کشور آفریقای مالی کشیده شود اما اوباما مسیر درست کاهش مداخله در جنگ های غیرضروری را انتخاب کرده است اوباما باید به فرانسه هشدار بدهد که کمک‌های آمریکا فقط به کمک‌های اطلاعاتی و هواپیما جهت انتقال سربازان فرانسوی محدود خواهد بود و به فرانسه جهت خروج از هر گونه باتلاق آینده که محتمل به نظر می‌آید کمک نخواهد کرد.
خوشبختانه مذاکرات اوباما با حامد کرزای برای حفظ بخشی از نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان پس از ضرب الاجل سال 2014، به شکست خواهد انجامید. حلقه اصلی القاعده در افغانستان و پاکستان از بین رفته و حملات کنونی پهپادها فقط دشمنان جدیدی را برای آمریکا به وجود می آورد.
اوباما باید حملات پهپادها در کشورهای یمن و سومالی را متوقف کند و به این ترتیب از به وجود آمدن دشمنان اسلام گرا در این کشورها جلوگیری کند. از طرف دیگر سنا هم باید با ریاست جان برنان (معمار برنامه پهپادها) بر سیا مخالفت کند.
با کاهش یا حذف کلی جنگ پهپادها در این کشورها پول اندکی صرفه جویی می‌شود، اما برای مبارزه با بدهی غول آسای 16 تریلیون دلاری کشور به صرفه جویی‌های بیشتری نیاز است.
اول از همه، آمریکا دیگر نیازی ندارد که برای انجام بیش از یک جنگ در یک زمان واحد، طراحی کرده و نیروهای زمینی خود را افزایش دهد. دوم از آن جایی که توانمندی بیشتر از یک جنگ نیازی نیست و از آن جایی که نیروهای داوطلب بسیار هزینه‌بر شده‌اند باید از تعداد تفنگداران و ارتش فعال گرانقیمت کاسته شود گارد ملی و نیروهای ذخیره از طریق آموزش به مرحله استاندارد ارتقا سطح داده شوند. سوم، کاهش هزینه تمام نیروهای نظامی، کاهش هزینه‌های درمانی سرسام آور نیروهای نظامی فعال و بازنشسته واجب است. بنابراین کانی که در حال حاضر در نظام هستند و کسانی که بازنشسته شده‌اند باید سهم بیشتری از هزینه‌های درمانی خود را بپردازند. علاوه بر این، بازنشستگی زودتر از موعد کارکنان بخش نظامی باید به پایان برسد. نهایتا این که مزایای اختصاص یافته به نظامیان مانند خانه‌های نظامی (سازمانی) یا اقلام خوراکی و بن‌ها باید قطع شود. برخلاف تصور، کارکنان بخش نظامی در مقایسه با طبقه کارگر، در طول دوران صلح حقوق و مزایای فراوانی دریافت می‌کنند که این موارد هم باید قطع شود.
لئون پانتا، وزیر دفاع فعلی آمریکا معتقد است آمریکا باید در اروپا، آفریقا و آمریکای لاتین حضور نظامی داشته باشد. این در حالی است که هیچ تهدیدی برای اروپا وجود ندارد، آفریقا موقعیت راهبردی و استراتژیکی برای آمریکا نیست و هیچ قدرت دیگری سلطه آمریکا بر منطقه آمریکای لاتین را به چالش نمی‌کشد. در حقیقت در فضای کنونی که تهدید جهان، آمریکا جهت صرفه جویی در هزینه‌ها می‌تواند تعداد پایگاه‌های نظامی خود در سراسر جهان را کم کند، ماموریت بسیاری از واحدهای نظامی مستقر در آن جا را لغو کرده و بیشتر به نیروهایی که از ایالات متحده اعزام می‌شوند تکیه کند.
آمریکا به کاهش شدید بودجه نظامی نیاز مبرم خواهد داشت، به خصوص اگر اوباما بخواهد برنامه های اصلاحی خود مانند تامین اجتماعی و خدمات درمانی را اجرا کند. حداقل رئیس جمهور باید کاهش 500 میلیارد دلاری بودجه نظامی در طول یک دهه را تایید کند.
در واقع برای سر و سامان دادن به امور مالی یک کشور و در نتیجه تضمین امنیت دراز مدت آن، کاهش بودجه نظامی باید بیشتر از اینها باشد.
