به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی المنار؛ از همان نخستین روز تلاش برای متحد کردن مخالفان سوری و آماده کردن آنها برای احتمال تشکیل نظام جدید در این کشور، اختلاف، کشمکش و رقابت بین آنها آشکار بود. عملکرد آنچه شورای ملی سوریه در استانبول خوانده می شد، به سرعت این اختلافات را علنی کرد. این شورا در مدت کمتر از یکسال سه رئیس انتخاب کرد. شماری از اعضای برجسته این شورا هم در این مدت استعفا کردند.
در ادامه این گزارش آمده است: بحث های علنی بین اعضای شورای ملی مخالفان سوری، برجسته ترین نماد اختلافات بین آنها بود. این بحثها حتی در نشست قاهره به درگیریهای فیزیکی منجر شد. به نظر می رسد امکان متحد شدن گروههای مخالف سوری وجود ندارد. نشست دوحه به دستور آمریکا هم برای متحد کردن مخالفان خارج نشین سوریه با مشارکت بعضی شخصیت های مخالف در داخل این کشور، تشکیل شد.
پس از این نشست، ائتلاف ملی مخالفان سوریه شکل گرفت، اما این ائتلاف هم نتوانست مخالفان داخلی سوریه را به جمع خود اضافه کند. شورای ملی سوریه یکی از بخشهای این ائتلاف باقی ماند و حاضر نشد در آن ادغام شود. ناکارآمدی و نارضایتی داخلی در ائتلاف ملی مخالفان سوریه هم از سرگرفته شد و این ائتلاف نتوانست دولت در تبعید تشکیل دهد.
