حاکم در حکومت اسلامی
بعضی اشكال می‌كنند چرا عالمان دین باید زمام امور مسلمین را در دست بگیرند، چرا حاكم بر مسلمانان باید یك فقیه جامع الشرائط باشد؟
به گزارش مجله شبانه
باشگاه
خبرنگاران، وبلاگ حکومت اسلامی در جدیدترین نوشته خود آورده است:
بعضی اشكال می‌كنند چرا عالمان دین باید زمام امور مسلمین را در دست بگیرند، چرا حاكم بر مسلمانان باید یك فقیه جامع الشرائط باشد؟
اول از همه باید بگوییم كه حاكمِ بر مسلمانان؛ خدا و قانون اوست و پیغمبر خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله مجری قانون الهی است. خداوند در قرآن خطاب به پیامبرش می‌فرماید: ((لِتَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ الله))1؛ تو مبعوث شده‌ای تا در بین مردم حكومت كنی؛ ولی نه به میل خود، بلكه به آنچه خداوند از طریق وحی به تو نشان داده است. این خصوصیتی است كه فقط در حكومت اسلامی یافت می‌شود. در حكومت اسلامی حاكم؛ دین است نه اشخاص؛ حتی اگر آن شخص خود پیغمبر یا امام معصوم علیهم السلام باشد.
علامه جوادی آملی در این زمینه می‌گوید: مردم، یك «ولىّ» بیشتر ندارند كه همان خدا و دین اوست و هیچ كس نمی‌تواند چیزى را از دین بكاهد یا بر آن بیفزاید و اگر فقیه عادل و آگاه به زمان و توانا، بر اداره كشور حكومت كند، «شخص فقیه» حكومت نمی‌كند، بلكه «شخصیت فقیه» كه همان فقاهت و عدالت و مدیر و مدبر بودن و شرایط برجسته رهبرى است، حكومت مى كند.2
امام خمینی رحمة الله علیه در این مورد می‌گوید: حكومت اسلام حكومت قانون است. در این طرز حكومت، حاكمیت منحصر به خداست و قانونْ فرمان و حكم خداست. قانون اسلام، یا فرمان خدا، بر همه افراد و بر دولت اسلامى حكومت تام دارد. همه افراد، از رسول اكرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله گرفته تا خلفاى آن حضرت و سایر افراد تا ابد تابع قانون هستند، همان قانونى كه از طرف خداى تبارك و تعالى نازل شده و در لسان قرآن و نبى اكرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله بیان شده است.3
وقتی این موضوع روشن شد كه حاكمِ بر مسلمین؛ دین و فقاهت و اسلام است، آنوقت می‌گوییم چه كسی می‌تواند مجری احكام دین باشد؟ چه كسی می‌تواند قوانین اسلام را اجرا كند؟
فقیهی كه اسلام را خوب شناخت؛ به جهت قربش به امام معصوم از جهات مختلف، شایسته این سِمَت است. همچنانكه مالك اشتر این فقیه جامع الشرایط شایسته این مقام بود و امام علی علیه السلام رأیِ وی را از همه به صواب نزدیكتر می‌دانست، و نیز امام عسكری علیه السلام خطاب به احمد بن اسحاق، كه از نمایندگان و فقهای عصر ائمه علیهم السلام بود، می‌فرماید: «لولا كرامتك على اللّه و على حججه ما عرضت علیك ابنی هذا ... تكن معنا غدا فی علیین»4، اگر نبود كرامت تو نزد خدا و ما كه حجج خدا هستیم فرزندم (مهدی) را نشانت نمی‌دادم ... تو (در بهشت) كنار ما در علیین خواهی بود.
در كتاب ولایت فقیه؛ ولایت فقاهت و عدالت آمده است اینكه امام خمینى (قدس سره) در سخن مشهور خود فرمودند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به این مملكت آسیبى نرسد»، براى آن است كه اگر انسان بخواهد شجره طوبى بشود، نیازمند قانون الهى و دین خداست و دین خدا زمانى انسان را رشد می‌دهد، كه در جامعه تحقق یابد و براى تحقق آن در عصر غیبت امام معصوم، باید یك فقیه اسلام شناسِ اسلام باور، زمام امور مسلمین را در دست بگیرد تا هر آنچه مى گوید و هر حكمى كه صادر مى كند، نخست خودش به آن عمل كند و سپس دیگران.
-----------------------------------------------
1- آیه 105 سوره نساء
2- ولایت فقیه؛ ولایت فقاهت و عدالت، ص 257
3- ولایت فقیه، تألیف امام خمینی، ص: 45
4- إعلام الورى بأعلام الهدى، شیخ طبرسی، ج2، ص 249 و كمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه قمی، ج2، ص 385
بعضی اشكال می‌كنند چرا عالمان دین باید زمام امور مسلمین را در دست بگیرند، چرا حاكم بر مسلمانان باید یك فقیه جامع الشرائط باشد؟
اول از همه باید بگوییم كه حاكمِ بر مسلمانان؛ خدا و قانون اوست و پیغمبر خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله مجری قانون الهی است. خداوند در قرآن خطاب به پیامبرش می‌فرماید: ((لِتَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ الله))1؛ تو مبعوث شده‌ای تا در بین مردم حكومت كنی؛ ولی نه به میل خود، بلكه به آنچه خداوند از طریق وحی به تو نشان داده است. این خصوصیتی است كه فقط در حكومت اسلامی یافت می‌شود. در حكومت اسلامی حاكم؛ دین است نه اشخاص؛ حتی اگر آن شخص خود پیغمبر یا امام معصوم علیهم السلام باشد.
علامه جوادی آملی در این زمینه می‌گوید: مردم، یك «ولىّ» بیشتر ندارند كه همان خدا و دین اوست و هیچ كس نمی‌تواند چیزى را از دین بكاهد یا بر آن بیفزاید و اگر فقیه عادل و آگاه به زمان و توانا، بر اداره كشور حكومت كند، «شخص فقیه» حكومت نمی‌كند، بلكه «شخصیت فقیه» كه همان فقاهت و عدالت و مدیر و مدبر بودن و شرایط برجسته رهبرى است، حكومت مى كند.2
امام خمینی رحمة الله علیه در این مورد می‌گوید: حكومت اسلام حكومت قانون است. در این طرز حكومت، حاكمیت منحصر به خداست و قانونْ فرمان و حكم خداست. قانون اسلام، یا فرمان خدا، بر همه افراد و بر دولت اسلامى حكومت تام دارد. همه افراد، از رسول اكرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله گرفته تا خلفاى آن حضرت و سایر افراد تا ابد تابع قانون هستند، همان قانونى كه از طرف خداى تبارك و تعالى نازل شده و در لسان قرآن و نبى اكرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله بیان شده است.3
وقتی این موضوع روشن شد كه حاكمِ بر مسلمین؛ دین و فقاهت و اسلام است، آنوقت می‌گوییم چه كسی می‌تواند مجری احكام دین باشد؟ چه كسی می‌تواند قوانین اسلام را اجرا كند؟
فقیهی كه اسلام را خوب شناخت؛ به جهت قربش به امام معصوم از جهات مختلف، شایسته این سِمَت است. همچنانكه مالك اشتر این فقیه جامع الشرایط شایسته این مقام بود و امام علی علیه السلام رأیِ وی را از همه به صواب نزدیكتر می‌دانست، و نیز امام عسكری علیه السلام خطاب به احمد بن اسحاق، كه از نمایندگان و فقهای عصر ائمه علیهم السلام بود، می‌فرماید: «لولا كرامتك على اللّه و على حججه ما عرضت علیك ابنی هذا ... تكن معنا غدا فی علیین»4، اگر نبود كرامت تو نزد خدا و ما كه حجج خدا هستیم فرزندم (مهدی) را نشانت نمی‌دادم ... تو (در بهشت) كنار ما در علیین خواهی بود.
در كتاب ولایت فقیه؛ ولایت فقاهت و عدالت آمده است اینكه امام خمینى (قدس سره) در سخن مشهور خود فرمودند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به این مملكت آسیبى نرسد»، براى آن است كه اگر انسان بخواهد شجره طوبى بشود، نیازمند قانون الهى و دین خداست و دین خدا زمانى انسان را رشد می‌دهد، كه در جامعه تحقق یابد و براى تحقق آن در عصر غیبت امام معصوم، باید یك فقیه اسلام شناسِ اسلام باور، زمام امور مسلمین را در دست بگیرد تا هر آنچه مى گوید و هر حكمى كه صادر مى كند، نخست خودش به آن عمل كند و سپس دیگران.
-----------------------------------------------
1- آیه 105 سوره نساء
2- ولایت فقیه؛ ولایت فقاهت و عدالت، ص 257
3- ولایت فقیه، تألیف امام خمینی، ص: 45
4- إعلام الورى بأعلام الهدى، شیخ طبرسی، ج2، ص 249 و كمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه قمی، ج2، ص 385
