- تکریم ناصحیح: هیچ کس را با چیزی که برایش سختی و مشقت دارد، تکریم و احترام مکن.
- موعظه پنهانی و آشکار: هر کس برادر - دینی - خویش را پنهانی موعظه کرد او را زینت بخشیده است و هر کس آشکارا موعظه اش نمود شخصیت او را تحقیر کرده است.
- انس به خدا: هر کس به خداوند انس گرفت از مردم وحشت کند - و هیچگاه مردم را مایه انس و دلگرمی خویش نمی پندارد
- شوخی و مجادله: مجادله مکن که ارزش و احترام تو از بین می رود و شوخی مکن که حریمت شکسته خواهد شد و دیگران بر تو جرأت پیدا می کنند.
- نشانه های فروتنی: از نشانه ها ی تواضع و فروتنی آن است که بر هر کس می گذری سلام کنی و در مجالس در قسمت هایی که از شرافت مکانی برخوردار نیست بنشینی.
- پارساترین مردم: با ورع ترین و خدا ترس ترین مردم آن است که در مسائل شبهه ناک - که حق و باطل روشن نیست - توقف کند و خود را به آنها آلوده نکند
- عابدترین و زاهد ترین مردم: عابدترین مردم کسی است که واجبات را بپا دارد و زاهد ترین مردم آن است که حرام را ترک کند.
- پرتلاش ترین مردم: پر تلاش و کوشش ترین مردم آن است که گناهان را ترک کند.
- احمق و حکیم: دل انسان احمق در دهان اوست و دهان انسان حکیم در قلب و دل اوست.
انسان احمق اول سخن می گوید آنگاه می اندیشد که درست بوده یا نادرست ولی انسان حکیم اول می اندیشد آنگاه سخن می گوید.
- سرگرم شدن به روزی: سرگرم شدن به روزی ضمانت شده از طرف پروردگار تو را از انجام دستور واجب غافل نسازد.
- نمونه بارز بی ادبی: اظهار خوشحالی و سرور در نزد کسی که محزون و غمناک است از ادب - اجتماعی - نیست.
سعدی می گوید:
چو بینی یتیمی سرافکنده پیش *** مزن بوسه بر روی فرزند خویش
