بسم الله...
عَن...
عَن...
.
.
.
عَن حسین‌بن علی
عَن علی بن ابی طالب
عَن رسول الله...
.
سندش می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!
یک حدیث قدسی!
یک حدیث ِ قدسی ِ صحیح الاسناد...
اما ظنّی الدلالة!!
.
روایتش صحیح است!
درایتش مشکل دارد!
.
حکایت ِ من است!
شده‌ام، یک حدیث ِ صحیح الاسناد
اما ظنی الدلالة!
.
هزار بار خودم را از اول نوشته‌ام!
حدیث یک حرفی‌اَم
فقط تو را روایت می‌کند!
سندش صحیح است!
حتی درایتش هم مشکل ندارد!
.
عالمان ِ حدیث گواهند
بر صحت ِ سند و صداقت ِ متن!
.
امّا!
دلالتش ظنّی می‌شود
وقتی متن ِ حدیث را با عینیت خارجی‌اش می‌سنجم!!
.
حدیث یک حرفی‌اَم
فقط تو را روایت می‌کند!
با سندی که می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!
.
یک روایت ِ قطعی‌الصدور
صحیح‌السند
صحیح‌المتن،
ظنی‌الدلالة می‌شود
وقتی عینیت ِ خارجی‌اش، می‌شود: مَن!
.
حدیث یک حرفی‌اَم
فقط تو را روایت می‌کند، علی!
اما...
.
.
سندش می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!
یک حدیث قدسی!
یک حدیث ِ قدسی ِ صحیح الاسناد...
اما ظنّی الدلالة!!
شده است حکایت ِ ما شیعه‌ها....
....
توضیحات:
عَن:
از.... در نقل روایت، روایت‌ها را به صورت معنعن نقل می‌کنند. و نام سلسله
راویان را پشت هم می‌آوردند مثلا فلانی به نقل از فلانی به نقل از
فلانی... همینطور تا می‌رسد به پیامبر یا ائمه
حدیث قدسی: حدیثی که از خداوند نقل شده باشد.
صحیح الاسناد: یعنی در سند معنعن آن راویانی که نام برده می‌شوند موثق باشند و خود سند هم مشکل‌دار نباشد.
ظنی الدلالة: یعنی معنا و مفهوم و مصداق واقعی حدیث قطعی و یقینی نیست!
روایت حدیث: همان سند حدیث
درایت حدیث: متن حدیث
قطعی الصدور: یعنی به یقین می‌دانیم این حدیث از معصوم صادر شده.
