به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از فارن پاليسي، "فرانسوا اولاند" دستور حمله نيروهاي نظامي فرانسوي عليه شبه نظاميان مالي را صادر نمود. در بيانيه كوتاه تلويزيوني اولاند آمده است "سربازان فرانسوي براي كمك به ارتش مالي به همراه نيروهاي نظامي از كشورهاي غرب آفريقا وارد عمل شده اند. وي در ادامه اين پيام افزود "نيروهاي نظامي فرانسوي از ارتش مالي براي مبارزه با تروريست ها حمايت مي كنند. اين عمليات تا زماني كه نياز باشد ادامه خواهد يافت." 

اقدام اخير اولاند تغييري آشكار در استراتژي فرانسه را نشان مي دهد زيرا پيش از آن فرانسه مدعي شده بود كه نيرويي را به مالي اعزام نخواهد كرد، گرچه اولاند اظهار داشته بود كه آماده است تا در قالب همكاري هاي چندجانبه در مالي مداخله كند. گرچه فرانسه حضور نظامي خود در مالي را اين گونه توجيه كرده كه "ديانكوندا ترائوره" رئيس جمهوري موقت مالي اين درخواست را از دولت فرانسه مطرح كرده است اما واقعيت آنست كه سابقه حضور نيروهاي فرانسوي در آن منطقه به استعمار فرانسه در دهه 60 ميلادي باز مي گردد. 

تصميم اخير اولاند نشان مي دهد كه وي راه "نظامي گري" نيكلا ساركوزي رئيس جمهور سابق فرانسه را در پيش گرفته است. ساركوزي در پايان دوره رياست جمهوري خود مداخلات نظامي نيروهاي فرانسوي در ليبي را ترتيب داد. ريشه اقدامات اخير فرانسه را بايستي در بستر تاريخ درك نمود. در سال 1904 نيروهاي فرانسوي 1.8 ميليون مربع از خاك مالي را در اختيار گرفتند و 10 ميليون از شهروندان خود را در بيش از 8 مستعمره مستقر نمودند. روياي فرانسه بهره برداري از منابع معدني سرشار كشورهاي آفريقايي و حوزه جنوبي درياي مديترانه بود. فرانسه در كشورهاي آفريقايي با انگليس در حال رقابت بود. مستعمره هاي آفريقايي فرانسه كشورهاي بنين، بوركينافاسو، گينه، مالي، موريتاني، نيجر و سنگال بودند. فرانسه در دوران استعمار تصميم گرفت تا از "داكار" پايتخت سنگال بلوك موسوم به كشورهاي "آفريقايي – فرانسوي" را تشكيل دهد. 

بايستي اشاره كرد كه فرانسه هيچ گاه تصميم نگرفت كه كشورهاي آفريقايي مستعمره اش به استقلال واقعي دست يابند.