چرا معماران جنگ آمريكا پس از اتمام جنگ به اشتباه خود اذعان مي كنند؟
پايگاه خبري "ريپابليک برادکستينگ" در مقاله اي به بررسي سياست جنگي روساي جمهور آمريكا در دو جنگ اخير عراق و افغانستان مي پردازد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از در اين مقاله
آمده است، پس از ده سال جنگ خونین در ویتنام، آمریکا سرانجام در سال 1975
از ويتنام خارج شد .تنها كاري كه آمريكا كرد، بمباران ويتنام بود كه مرگ
2،1 میلیون زن، مرد و کودک را براي ويتنام به ارمغان آورد. امريكا نيز مرگ
58،300 سرباز و 350.000 مجروح را تجربه كرد.
پس از پايان جنگ و متعاقبا بيماري هاي رواني بعد جنگ، بعدها 200،000 نیروي نظامی بازگشته از ويتنام دست به خودكشي زدند. جنگ،براي هر دو طرف گران تمام شد. میلیون ها نفر از مردم آمريكا پس از جنگ هاي فرسايشي پيشين، مجرد و بی خانمان مي باشند،از طرفي هم با انواع بيماري هاي رواني نيز دست به گريبان مي باشند. با همه جنگ هايي كه ما(آمريكا) مرتكب شده ايم،نه تنها شرايط را بهتر نكرديم بلكه تغيير مثبتي هم در كشورهاي جنگ زده ايجاد نكرديم.
بعدها، رابرت مک نامارا، معمار جنگ ویتنام، در كتاب خود با نام ""Fog of War مي نويسد، "من در مورد جنگ ويتنام اشتباه كردم". ده سال پیش نيز، جورج دبلیو بوش، متکبرانه و بدون هدف مشخصي--- به طرزی احمقانه اي به عراق حمله كرد همان طوري كه "لیندون بينس جانسون" به ویتنام حمله کرده بود.
خلیج تونکین و سلاح های کشتار جمعی بهانه هاي انها براي آغاز جنگ و كشتار مردم بيگناه بود. بوش باید بخاطر جنایات جنگی خود علیه بشریت محاكمه گردد.او ده ها هزار نفر را در عراق قرباني سياست هاي لابي هاي جنگي آمريكا كرد.
"باراک اوباما" وعده داده بود كه تا پایان سال 2014 افغانستان را ترک کند. دو سال پس از آن سناريوي كشته شدن اسامه بن لادن رقم خورد تا پاره اي از سياست هاي جنگ افروزانه خود را پياده كنند.
نتیجه چه شد:
بمباران هاي بيشتر و افزايش حملات هواپیماهای بدون سرنشین كه نتيجه اي جز كشتار خانواده ها و مردم بيگناه افغانستان در پي نداشت.
اين جنگ ها جزء كشته شدن دوباره سربازان امريكايي براي امريكا پيامدي در پي نخواهد داشت.
دانشمندان علوم اجتماعی انتظار دارند که خودکشی بين نيروهاي نظامي سابق در عراق و افغانستان حداقل به 150،000 تا 200،000 مورد افزايش يابد.
جداي از تلفات انساني براي هر دو طرف در جنگ افغانستان، مدت زماني كه در افغانستان وقت هزينه شده، به همراه ميليارد ها دلار، در 10 سال جنگ كار مثبتي انجام نشده است و دو سال آتي نيز تنها صرف هزينه، سرمايه و تلفات انساني مطرح خواهد بود.
رئيس جمهور و کنگره آمریکا خود را بی کفایت، مغرور، احمق و دور از واقعيت ها نشان داده اند به عبارتي آنها دست بازيچه سازندگان سلاح و مالكين سرمايه مي باشند.
در ادبيات آمريكايي يك استعاره وجود دارد كه با شرايط جنگ هاي آمريكا عينيت پيدا مي كند: اينكه،وقتي شما دست خود را درون يك سطل آب مي كنيد، شما سطح آب را افزايش مي دهيد، اما وقتي كه دستتان را مي كشيد،شرايط به حالت اول خود بر مي گردد،بنابريان شما كار بيهوده اي را انجام داده ايد. در مورد جنگ هاي عراق و افغانستان نيز چنين مي باشد.
به محض این که آمريكا عراق را ترک کرد، شرايط عادي شد، اما باز هم بازي هاي پشت پرده اجازه نداد تا شرايط پايدار باشد. دوباره مبارزه مسلحانه، بمب گذاری و کشتن انسان ها از نو آغاز شد. اما اينبار ميدان جنگ و بازيگران آن فرق مي كنند. مسلمانان با مسیحیان درگير شده اند. کردها خود را مستقل مي دانند. قانون اساسی عراق هم بنا به اختلاف آرا هنوز كامل نشده است.
ما جهان را برای ايجاد دموکراسی امن نكرده ايم بلكه تنها شرايط را بدتر كرده ايم.
به محض این که ما افغانستان را ترک كنيم، سناريوي ناارامي در افغانستان دوباره آغاز خواهد شد، كما في السابق جنگ براي افغانستان، بی سوادی، نقض حقوق زنان و انواع ديگر مصيبت ها را در پي خواهد داشت.
بنابراین حضور نظاميان آمريكا،تنها مرگ و نابودی را برای هر دو کشور به ارمغان آورده است. نه تنها جيزي تغيير نكرد بلكه شرايط از انچه كه بود بدتر هم شد.
4400 كشته نظامي در عراق و 2000 كشته در افغانستان نتيجه حضور آمريكا در اين دو جنگ بوده است.
تا كنون يک تریلیون دلار براي نابودي زندگي هزاران سرباز امريكايي در اين جنگ ها هزينه كرده ايم. ما برنده اين جنگ ها نیستيم؛ما فقط به کشتن و کشته شدن ادامه مي دهيم.
"مارك ويزبروت"، مدیر مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست مي گويد، "بدتر از همه اينكه، بسیاری از افسران نظامی بعد از دوره خدمت در كارها و پروژه هاي اجرایی از جمله حوزه پیمانکاران نظامی روي مي آورند،در همان مشاغلي كه ميليونها دلار در تعامل با شرکت های بزرگ مانند بوئینگ و ریتون از طريق مالیات دهندگان مي توانند بدست آورند. بخاطر همين امر ترویج جنگ براي آنها مزيت هايي هم در بر خواهد داشت. واقعيت ديگر اين است كه مجموعه نظامی - صنعتی ما مانند هر موسسه ديگري در آمريكا فاسد است.
براي ادامه سياست هاي جنگ طلبانه مان در افغانستان و یا در هر نقطه اي در سراسر جهان تنها يك دليل مثبت يا منطقي هم نداريم. خونريزي و قتل هزاران نفر به بهانه زندگي مردم خودمان، توجيه غير منطقي براي سياست هايمان شده است. ما در حال از دست دادن منابع،زندگي شهروندان،اخلاق، معنویت مان مي باشيم.چرا بايد تا پایان سال 2014، خروج نيروهايمان از خاورميانه را به تعويق بياندازيم؟ بايد همين امروز منطقه را ترك كنيم كه اين كار براي امنيت خود منطقه بهتر مي باشد. کشورها را رها كنيد، انتخاب، راه زندگی و آزادی را بگذاريم خود مردم انتخاب كنند.
انها حق دارند سرنوشت خودشان را به دست خود رقم بزنند. حقيقت جامعه ما اين است كه سياستمداران ذهن كودكان ما را با بازي هاي خشن پر كرده اند،به طوری که این بچه ها امروز داوطلب براي حضور در ارتش هستند.از طرفي وال استریتي ها، اقتصاد ما را غارت كرده اند،به طوری که فرزندان آمريكايي بیکار، بی سواد هستند و به نوعي مجبورند وارد ارتش شوند. جامعه ما دچار بيماري "جنگ اقتصادي دايمي" مي باشد.
پس از پايان جنگ و متعاقبا بيماري هاي رواني بعد جنگ، بعدها 200،000 نیروي نظامی بازگشته از ويتنام دست به خودكشي زدند. جنگ،براي هر دو طرف گران تمام شد. میلیون ها نفر از مردم آمريكا پس از جنگ هاي فرسايشي پيشين، مجرد و بی خانمان مي باشند،از طرفي هم با انواع بيماري هاي رواني نيز دست به گريبان مي باشند. با همه جنگ هايي كه ما(آمريكا) مرتكب شده ايم،نه تنها شرايط را بهتر نكرديم بلكه تغيير مثبتي هم در كشورهاي جنگ زده ايجاد نكرديم.
بعدها، رابرت مک نامارا، معمار جنگ ویتنام، در كتاب خود با نام ""Fog of War مي نويسد، "من در مورد جنگ ويتنام اشتباه كردم". ده سال پیش نيز، جورج دبلیو بوش، متکبرانه و بدون هدف مشخصي--- به طرزی احمقانه اي به عراق حمله كرد همان طوري كه "لیندون بينس جانسون" به ویتنام حمله کرده بود.
خلیج تونکین و سلاح های کشتار جمعی بهانه هاي انها براي آغاز جنگ و كشتار مردم بيگناه بود. بوش باید بخاطر جنایات جنگی خود علیه بشریت محاكمه گردد.او ده ها هزار نفر را در عراق قرباني سياست هاي لابي هاي جنگي آمريكا كرد.
"باراک اوباما" وعده داده بود كه تا پایان سال 2014 افغانستان را ترک کند. دو سال پس از آن سناريوي كشته شدن اسامه بن لادن رقم خورد تا پاره اي از سياست هاي جنگ افروزانه خود را پياده كنند.
نتیجه چه شد:
بمباران هاي بيشتر و افزايش حملات هواپیماهای بدون سرنشین كه نتيجه اي جز كشتار خانواده ها و مردم بيگناه افغانستان در پي نداشت.
اين جنگ ها جزء كشته شدن دوباره سربازان امريكايي براي امريكا پيامدي در پي نخواهد داشت.
دانشمندان علوم اجتماعی انتظار دارند که خودکشی بين نيروهاي نظامي سابق در عراق و افغانستان حداقل به 150،000 تا 200،000 مورد افزايش يابد.
جداي از تلفات انساني براي هر دو طرف در جنگ افغانستان، مدت زماني كه در افغانستان وقت هزينه شده، به همراه ميليارد ها دلار، در 10 سال جنگ كار مثبتي انجام نشده است و دو سال آتي نيز تنها صرف هزينه، سرمايه و تلفات انساني مطرح خواهد بود.
رئيس جمهور و کنگره آمریکا خود را بی کفایت، مغرور، احمق و دور از واقعيت ها نشان داده اند به عبارتي آنها دست بازيچه سازندگان سلاح و مالكين سرمايه مي باشند.
در ادبيات آمريكايي يك استعاره وجود دارد كه با شرايط جنگ هاي آمريكا عينيت پيدا مي كند: اينكه،وقتي شما دست خود را درون يك سطل آب مي كنيد، شما سطح آب را افزايش مي دهيد، اما وقتي كه دستتان را مي كشيد،شرايط به حالت اول خود بر مي گردد،بنابريان شما كار بيهوده اي را انجام داده ايد. در مورد جنگ هاي عراق و افغانستان نيز چنين مي باشد.
به محض این که آمريكا عراق را ترک کرد، شرايط عادي شد، اما باز هم بازي هاي پشت پرده اجازه نداد تا شرايط پايدار باشد. دوباره مبارزه مسلحانه، بمب گذاری و کشتن انسان ها از نو آغاز شد. اما اينبار ميدان جنگ و بازيگران آن فرق مي كنند. مسلمانان با مسیحیان درگير شده اند. کردها خود را مستقل مي دانند. قانون اساسی عراق هم بنا به اختلاف آرا هنوز كامل نشده است.
ما جهان را برای ايجاد دموکراسی امن نكرده ايم بلكه تنها شرايط را بدتر كرده ايم.
به محض این که ما افغانستان را ترک كنيم، سناريوي ناارامي در افغانستان دوباره آغاز خواهد شد، كما في السابق جنگ براي افغانستان، بی سوادی، نقض حقوق زنان و انواع ديگر مصيبت ها را در پي خواهد داشت.
بنابراین حضور نظاميان آمريكا،تنها مرگ و نابودی را برای هر دو کشور به ارمغان آورده است. نه تنها جيزي تغيير نكرد بلكه شرايط از انچه كه بود بدتر هم شد.
4400 كشته نظامي در عراق و 2000 كشته در افغانستان نتيجه حضور آمريكا در اين دو جنگ بوده است.
تا كنون يک تریلیون دلار براي نابودي زندگي هزاران سرباز امريكايي در اين جنگ ها هزينه كرده ايم. ما برنده اين جنگ ها نیستيم؛ما فقط به کشتن و کشته شدن ادامه مي دهيم.
"مارك ويزبروت"، مدیر مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست مي گويد، "بدتر از همه اينكه، بسیاری از افسران نظامی بعد از دوره خدمت در كارها و پروژه هاي اجرایی از جمله حوزه پیمانکاران نظامی روي مي آورند،در همان مشاغلي كه ميليونها دلار در تعامل با شرکت های بزرگ مانند بوئینگ و ریتون از طريق مالیات دهندگان مي توانند بدست آورند. بخاطر همين امر ترویج جنگ براي آنها مزيت هايي هم در بر خواهد داشت. واقعيت ديگر اين است كه مجموعه نظامی - صنعتی ما مانند هر موسسه ديگري در آمريكا فاسد است.
براي ادامه سياست هاي جنگ طلبانه مان در افغانستان و یا در هر نقطه اي در سراسر جهان تنها يك دليل مثبت يا منطقي هم نداريم. خونريزي و قتل هزاران نفر به بهانه زندگي مردم خودمان، توجيه غير منطقي براي سياست هايمان شده است. ما در حال از دست دادن منابع،زندگي شهروندان،اخلاق، معنویت مان مي باشيم.چرا بايد تا پایان سال 2014، خروج نيروهايمان از خاورميانه را به تعويق بياندازيم؟ بايد همين امروز منطقه را ترك كنيم كه اين كار براي امنيت خود منطقه بهتر مي باشد. کشورها را رها كنيد، انتخاب، راه زندگی و آزادی را بگذاريم خود مردم انتخاب كنند.
انها حق دارند سرنوشت خودشان را به دست خود رقم بزنند. حقيقت جامعه ما اين است كه سياستمداران ذهن كودكان ما را با بازي هاي خشن پر كرده اند،به طوری که این بچه ها امروز داوطلب براي حضور در ارتش هستند.از طرفي وال استریتي ها، اقتصاد ما را غارت كرده اند،به طوری که فرزندان آمريكايي بیکار، بی سواد هستند و به نوعي مجبورند وارد ارتش شوند. جامعه ما دچار بيماري "جنگ اقتصادي دايمي" مي باشد.
