به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از ستاد خبری سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر؛ جشنواره  فرصتی برای دیدن فیلم هایی است که همه ساله با تلاش فراوان اهالی سینما آماده نمایش شده است. از استودیوهای شلوغ و پرکار اهالی سینما می توان فهمید جشنواره نزدیک است. سی دوره از جشنواره می گذرد، استمرار این حرکت فرهنگی بسیار دلنشنین و نشانه ماندگاری آن است. چه بسیار طرح ها و برنامه های فرهنگی مشابه که عمری دو سه ساله یا نهایت چهارساله داشتند و به دلایل مختلف از جمله نرسیدن بودجه، تغییر مدیریت ها، تغییر اولویت ها و... باعث تعطیلی آن ها شد. تنها جشنواره ای که توانست همچنان با قدرت در حوزه سینما ادامه حیات دهد، جشنواره فیلم فجر است. جشنواره ای ملی که به دلیل ماهیتش مورد توجه مخاطب قرار می گیرد.  
اما فجر با وجود مزیت ملی بودن از شاخصه های جشنواره های مهم و معتبر دنیا فاصله نگرفت و با برگزاری جلسات پرسش و پاسخ پس از نمایش هر فیلم بخش مسابقه توانست نظر منتقدان و نویسندگان را جلب نماید. سالهای پیش جلسات نقد و بررسی  پس از نمایش فیلم ها برگزار می شد که ماهیت اصلی خود را نداشت و در جلسات سوالاتی مطرح می شد که از بحث نقد و بررسی خارج بود که سال گذشته ماهیت جلسات به پرسش و پاسخ تغییر یافت که اتفاق خوشایندی بود و مورد توجه فیلمسازان هم قرار گرفت؛ البته فیلمسازان مطرحی چون داریوش مهرجویی با تغییر ماهیت جلسات باز هم در جلسه حضور پیدا نکردند که به نظر می رسد باید شأن این جلسات توسط فیلمسازان نیز رعایت شود تا به نتایج مطلوب و موثر منجر شود.   
بسیاری از فیلمسازان پس از نمایش فیلم خود در جشنواره فجراز نظرات کارشناسان مطلع شده و می توانند با نقطه نظرات جمعی کارشناسان دوباره فیلم را بررسی و تغییر دهند. تعدادی  از فیلمسازان پس از جشنواره تغییراتی در آثارشان اعمال می کنند. اکثر کارها با کم کردن برخی صحنه های زائد که منجر به ریتمی تندتر و مناسب تر می شود، همراه خواهد بود.  
 
«علی علایی» رئیس انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایران در گفت و گو با ستاد خبری سی و یکمین جشنواره فیلم فجر درخصوص ارزیابی خود از برگزاری نشست های نقد و بررسی که سال گذشته به پرسش و پاسخ تغییر ماهیت داد، گفت: در عمده جشنواره های مطرح دنیا این جلسات به عنوان جلسات پرسش و پاسخ و بیشتر با تاکید بر معرفی و طرح دغدغه های سینماگران برای ساخت آثارشان برگزار می شوند و کسی این نشست ها را جلسات نقد و بررسی قلمداد نمی کند. سال ها بود که جامعه منتقدان نیز بر این نکته تاکید داشت اما متاسفانه این نشست ها به اشتباه جلسات نقد وبررسی فیلم نامیده شدند و با توجه به لزوم حضور همکاران خبرنگار در این جلسات، سئوالات کیفیت ژورنالیستی پیدا می کرد که در ذات خود اشکالی نداشت و اتفاقاً می بایست محصول این جلسات نیز باشد، اما سینماگران و عوامل فیلم ها با طعنه و کنایه از موضوعات مطروحه به عنوان نقد فیلم یاد می کردند و این موجب می شد تا شأن منتقدان حفظ نشود. سال گذشته دو اتفاق افتاد. یکی اینکه در جلسات به شیوه جشنواره های جهانی سئوالات به صورت شفاهی ابراز شد تا از مطرح شدن سوالات و اسامی جعلی جلوگیری شود و دوم اینکه برای طرح تحلیل ها و دیدگاه های منتقدانه هر چند در فرصت کوتاه منتقدان سرشناس به عنوان میهمان در جلسه حضور پیدا کنند تا هم مخاطبان و هم سینماگران تفاوت بین سوالات یک خبرنگار و نظرات یک منتقد را با هم مخدوش نکنند. از این رو بنده نظر مساعدی به این رویکرد دارم.  
وی در پاسخ به این سوال که این جلسات تا چه حد می تواند بر کیفیت آثار تولید شده و بازنگری مجدد فیلمساز برای اکران فیلم موثر باشد، توضیح داد: قطعا برآیند این نظرات و کیفیت طرح آنها فیلمساز را مجاب به بازنگری خواهد کرد. البته طی سال هایی که سینمای منتقدان و رسانه های گروهی مستقل بود، واکنش بینندگان به هنگام تماشای فیلم نیز آدرس ها و کدهایی را به فیلمساز منتقل می کرد. یعنی در آن شرایط فیلمساز با فهم لحن رخداد، خندیدن های ایجابی و به معنای تایید را با خندیدن های سلبی و به معنای نفی از هم تمییز می داد. همچنین این مورد در خصوص دست زدن برای برخی از بخش ها و یا دیالوگ های فیلم نیز رخ می داد. حتی سال ها پیش شاهد بودیم فیلمسازی پس از درک بازخوردهای اهالی مطبوعات و منتقدان فیلمش را مجددا دوبله کرد و بخش عمده ای از گفتگوهای فیلم را تغییر داد. در موارد زیادی هم به تدوین مجدد فیلم به هنگام اکران منجر شده است، ولی طی سال های اخیر با حضور طیف های مختلف در برج میلاد دیگر این ارتباط سازنده و حسی وجود ندارد.  
علی علایی در ادامه برای هرچه پربارتر شدن برگزاری جلسات پرسش و پاسخ در جشنواره پیشنهاد داد: در ابتدا از سردبیران و دبیران سرویس هنری رسانه ها توقع دارم همکارانی را برای طرح سوالات شان معرفی کنند و یا ماموریت دهند که هم به موضوع احاطه نسبی داشته باشند و هم منزلت رسانه شان و طبعا جامعه رسانه ای را حفظ کنند. دوم اینکه دست اندرکاران فیلم ها برای حضور عوامل محترم اثرشان در انتخاب ها دقت داشته باشند تا با حضور بی دلیل و خنثی برخی عوامل نسبتا فرعی که کیفیت کارشان مورد کنجکاوی و سوال کسی واقع نمی شود مواجه نشویم. سوم اینکه با توجه به ضیق وقت برای رسانه های تخصصی سینمایی در طرح سوالات و نقطه نظراتشان اولویت قائل شوند. چهارم اینکه از حضور افراد غیر رسانه ای که به هر دلیلی در مجموعه برج میلاد حضور دارند در سالن ویژه برگزاری نشست ها جلوگیری شود و پنجم اینکه با توجه به ملی بودن این جشن بزرگ سینمایی، حرمت سینماگران و اهالی رسانه توامان و از سوی یکدیگر حفظ شود.
«شاهین امین» منتقد و روزنامه نگار سینما مناسبات و رفتارهای جاری سینما را در کیفیت جلسات بررسی فیلم‌های جشنواره موثر می داند و  می گوید: اگر فضای گفت‌وگو وتعامل مثبت، نقد صریح بدون اتهام زنی و مبتنی بر دانش و صداقت  جریان داشته باشد، جلسات گفت‌وگو موثر و جذاب هم شکل می‌گیرد. اما در شرایط و فضای یقه گیری و تسویه حساب شخصی و گروهی که مدتهاست اتمسفر سینما را متشنج کرده توقع جلسات بررسی و گفت‌و گو با کیفیت انتظاری بی‌جاست.   
 وی مواردی چون مطرح شدن سؤال‌های خوب، مجری و گرداننده مناسب و مسلط را هم موثر  بر  سطح کیفی جلسات بررسی فیلم‌های جشنواره فجر دانست و اظهار داشت: البته فکر کنم همه می‌دانند هر دو طرف این جلسه‌ها یعنی منتقد و خبرنگار پرسشگر و سینماگر پاسخ‌گو اگر با آداب  گفت‌وگو آشنا باشند و آن را رعایت کنند جلسات بهتری شکل می‌گیرد. اگر برخی فیلمسازان به جای توجیه وتوهین و عده‌ای از منتقدان و خبرنگاران به جای اظهارات کم مایه و بی‌مورد به پرسش و پاسخ بپردازند جلسات بازخورد مفیدی خواهند داشت. متاسفانه گاهی سؤالات نامربوط مطرح می‌شود؛ از طرفی تعدادی از فیلمسازان یا به درستی پاسخ نمی‌دهند یا اصلاً بحث را به حاشیه و حرف‌های بی ربط می‌کشانند؛ هیچ انتقادی را هم نمی‌پذیرند.  
«حمید یادروج» منتقد و کارشناس سینما هم در این رابطه می گوید: متاسفانه طی سال های گذشته که از جلسات پرسش و پاسخ با عنوان نقد و بررسی یاد می شد، شاهد اتفاقات عجیب و غریب و دون شأن خانواده سینما و اهالی رسانه بودیم. خوشبختانه سال گذشته با تغییر ماهیت این جلسات از نقد و بررسی به پرسش و پاسخ و پرسسیدن سوالات به صورت شفاهی جلسات شکل بهتری به خود گرفت که این مهم محصول همفکری اهالی رسانه در اتاق فکر جشنواره بود.
وی با اشاره به لزوم تشکیل اتاق فکر رسانه که سال گذشته به پیشنهاد یزدان عشیری مدیر روابط عمومی جشنواره فجر تشکیل شد، پیشنهاد داد: هر جلسه پرسش و پاسخ توسط یک نفر که نسبت به فیلم و کارگردان آگاهی نسبی خوبی دارد، اداره شود. به نظر می رسد برخی افراد نسبت به کارگردان و عوامل فیلم شناخت کافی را ندارند و همین موجب می شود که سوالات بی ربط و خنثی فضای جلسه را خراب می کند.
یادروج در ادامه می گوید: همچنین می بایست اداره کنندگان جلسات، سوالات خبرنگاران را مدیریت کنند و اجازه ندهند هر سوالی پرسیده شود. متاسفانه طی این سال ها حضور خبرنگاران غیر سینمایی در محل سینمای اهالی رسانه زیاد شده و همین موضوع موجب شده که  سوالات بی ربط و حاشیه ای از فیلمسازان پرسیده شود.
این منتقد سینما به حضور فیلمسازان در جلسات پرسش و پاسخ نیز اشاره کرد و گفت: متاسفانه برخی فیلمسازان به همکاران خود و اهالی رسانه احترام نمی گذارند و در جلسات حضور پیدا نمی کنند. به نظرم این فیلمسازان می بایست برای احترام به همکاران خودشان هم که شده باید در جلسات حضور یابند و به سالات پاسخ دهند.