به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، شطرنج از هند به ایران معرفی شد در دوره ساسانیان شطرنج به شاهزاده ها واشراف آموزش داده شد تا جایی که قوانینش در ایران گسترش یافت بازیکنان زمانی که به طرف شاه روبه رو حمله می کردند و اژه شاه را می گفتند و وقتی شاه توانایی گریز نداشت و اژه مات به معنی (شاه بی دفاع) استفاده می شد.
شطرنج پس از آن در دوره ساسانیان وارد ایران شد سپس در کشورهای اسلامی، اروپا و روسیه تکامل پیدا کرد.
ایرانی ها از قدیم تبحر خاصی در شطرنج داشتند و اژه شطرنج که تلفظ آن معادل چاتورانگا است. کلمه ای که در زبان سانسکریت برای نام گذاری این بازی به کار برده می شود جایی که معمولا از آن به عنوان نخستین زادگاه این بازی یاد می شود.
اگر چه بازی های مشابهی در کره، چین، ژاپن و تایلند رواج داشته است در شکل نوین به سرباز، وزیر، رخ و اسب تکامل یافت. برخی نیز شطرنج را یک سرگرمی می دانند و عده ای دیگر آن را یک ورزش ذهنی که موفقیت در این ورزش بیش از هر چیز به توان تحلیل و فهم ذهن وابستگی دارد./آق
