به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از استاپ وار، در آمریکا هر زمان جنایاتی رخ داده است، از کلمبیا گرفته تا دانشکده فنی ویرجینیا و تا حادثه اخیر کشته شدن 28 انسان بیگناه در کنتیکت. رسانه های آمریکائی مستقیما داستان را این گونه روایت می کنند که مردی مسلح و مبتلا به اختلالات "روانی" دست به این کار زده و بایستی سیاست های برای بهبود حال این افراد در نظر گرفته شود.
در سطحی وسیع تر، این موضوع که جامعه آمریکا، جامعه ای مملو از خشونت است دیگر جای بحث ندارد. در این کشور 192 میلیون آمریکائی مسلح به سلاح گرم وجود دارند. میزانی که بیش از هر کشور دیگری در جهان است. میزان مرگ و میر افراد در اثر تیراندازی با سلاح گرم سه برابر بیش از همان میزان در کشورهای فرانسه و کانادا و چهار برابر بیش از کشور ایرلند و 250 برابر بیش از کشور ژاپن است. در ژاپن حمل سلاح گرم و استفاده از آن بشدت کنترل شده تا جلوی وقوع حملات این چنینی گرفته شود.
آمریکا بیش از هر کشور دیگری در دنیا زندانی دارد. زندانیان آمریکا سه برابر بیشتر اززندانیان کوبا و هفت برابر بیش از آلمان هستند. در واقع ما (آمریکائی ها) 25 درصد از کل زندانیان جهان را در کشورمان جای داده ایم.
میانگین کشته شدن دانش آموزان در آمریکا بین 8 هزار تا 100 هزار کشته در اقدامات گوناگون خشونت آمیز بوده است و آنچه نمک بیشتری بر این زخم می پاشد فروش و توزیع بیشترین تعداد بازی های ویدئویی خشونت بار در آمریکاست.
از زمان جنگ جهانی دوم به بعد، آمریکا خود را در بیش از 50 عملیات نظامی در خارج از مرزهای آن کشور درگیر کرده است و دست به کشتار بیش از چهار میلیون انسان در کشورهای (کره، ویتنام، کامبوج، لائوس، عراق، السالوادور، نیکاراگوئه، گراتادا، پاناما و چندین کشور دیگر) زده است. در صورتی که بخواهید جنایات مزدوران و دست نشانده های آمریکا را نیز به فهرست بیفزایید با کشتار بیش از پنج میلیون نفر در اندونزی، شیلی، گواتمالا و دیگر کشورها مواجه خواهید شد.
ما (آمریکا) تنها کشوری در جهان هستیم که دائما در حال جنگ هستیم. تنها در سالهای 2012-2011، آمریکا دست به کشتار انسانهای بیگناه در 9 کشور مختلف دنیا زد: در افغانستان و عراق با ورود مستقیم نیروهای آمریکائی، در لیبی از طریق پرتاب موشک هایش، در سومالی، پاکستان و یمن از طریق حملات هوایی، در هندوراس با تهاجم به بهانه مبارزه علیه کارتل های قاچاق مواد مخدر، در فیلیپین از طریق حمایت از تجاوز هوایی علیه شورشیان و اخیرا در کنیا 150 نیروی ویژه آمریکائی عملیات خود در آن کشور را آغاز کرده اند.
هیچ کشور دیگری در جهان تا این حد غرق در تهاجمات نظامی نبوده است. برای درمان و جلوگیری از وقوع حوادث وحشتناکی چون حادثه کانتیکت نبایستی صرفا علت آن را اختلالات روانی شخص قاتل بدانیم، آن گونه که رسانه های ترسوی آمریکا این گونه جلوه می دهند. بلکه بایستی بدانیم که جنایاتی از قبیل جنایات جونز تاون، کلمبیا، دانشکده فنی ویرجینیا وکنتیکت نشانه هایی از سرطانی هستند که در تمام آمریکا منتشر شده است.
در نهایت، برای حل این مشکل دشوار بایستی روند تربیتی خود را اصلاح کنیم و فرهنگ صلح طلبی را در جامعه مان ترویج کنیم. بایستی در چندین بعد دست به اصلاحات بزنیم: از فروش سلاح گرم جلوگیری کنیم، از دسترسی کودکان به اسباب بازی های خشونت بار جلوگیری کنیم (آن گونه که کشور یونان در این کار موفق بوده است)، نظارت بر بازی های ویدئویی خشونت آمیز را برای کودکان افزایش دهیم (استرالیا، ونزوئلا، آلمان، سوئیس، سوئد و برزیل این کار را انجام داده اند) و از پخش فیلم های دارای صحنه های خشونت بار در ساعاتی که خانواده ها برنامه های تلویزیونی را تماشا می کنند خودداری کنیم، کاری که در کشورهای اروپائی انجام شده است.
و در نهایت آنکه لازم است از جاه طلبی های امپریالیستی خود و تلاش در جهت حفظ سلطه خود بر جهان عقب نشینی کنیم و عملیات نظامی خود را کاهش دهیم و سربازانمان را به کشورمان باز گردانیم. بیش از 400 هزار آمریکائی در بیش از 1000 کشور دنیا در پایگاه های نظامی حضور دارند در حالی که روسیه تنها ده پایگاه نظامی در سایر کشورهای جهان دارد و چین نیز هیچ پایگاه نظامی خارجی ای ندارد.
تصور کنید که رئیس جمهور ما به جای اشک ریختن در کنفرانس خبری به اقدامی قاطع و انقلابی برای تغییر وضعیت کنونی آمریکا دست بزند و به جای توصیه های قانونی در نهایت دست به درمان بیماری خودش بزند.
