وی افزود: فقدان هدفگذاری های دقیق برای زندگی سالم از سوی خانواده برای جوانان اتفاق نمی افتد و این امر به صورت یک عادت اجتماعی در می آید و این افراد معمولا بدون برنامه زندگی می کنند.

ایشان ادامه داد: افراد خیابان گرد به دلیل بی هدف بودن و نداشتن برنامه ریزی در زندگی بیشتر وقت خود را در خیابان به سر می برند که این امر باعث می شود به کارهایی روی آورند که با وجه آنان سازگاری دارد و به آن به عنوان یک تفریح و سرگرمی لذت بخش نگاه کنند.

جعفربای تصریح کرد: افراد خیابان گرد در بیشتر مواقع با عناصری مثل خودشان روبه رو و گروههای چند نفره را تشکیل داده و دست به حوادث احتمالی و از سوی دیگر چون به صورت گروهی و جمعی هستند تحت تاثیر تحریک و تلقین رفاقت و دست دوستی به اقدامات بزهکارانه می زنند.

این جامعه شناس افزود: آلودگی های محیطی و وجود عناصر ناپاک در جامعه در واقع جامعه پذیری آنان را در معرض آسیب قرار می دهد.

بحث شکل گیری شخصیت نامناسب و معیوب خواهد بود و به دلیل دیگر چون از خانواده دورند و نظارت اجتماعی هم کاهش پیدا کرده آنان در خیابان رها شده و این سرگردانی خیابانی آنان را دچار مشکلات فراوانی خواهد کرد.

وی در پایان خاطر نشان کرد: گاهی این گروهها قربانیان باندهای خطرناک بزهکاری، تفرقه اجتماعی قرار می گیرند و اینان طعمه ی خوبی برای باندهای مواد مخدر هستند./ف