
بررسی ها نشان می دهند؛ وزن زمین تنها در صورتی معنا می یابد که زمین نه در مدار بلکه روی یک نیرو سنج قرار گرفته باشد.
گفتنی است، وزن کردن کره زمین کاری دشوار است و باید تمام اشیا و اجسام روی آن وزن هایشان مشخص باشد و زمین وزن مشخص و ثابتی ندارد.
اين گزارش حاکسیت؛ جرم زمین مقدار ثابتی دارد و اندازه اش همیشه ثابت و مشخص است ولی اندازه گیری وزن آن غیر ممکن و بسیار دشوار است./ع2
آنومالی جاذبه پدیده ای است کاملا محلی و با آنچیزی که گفتید ارتباطی ندارد آنومالی به جنس سنگهای اون ناحیه بستگی دارد ممکنه شما در محلی وزن جسمی آهنی را اندازه بگیرید که زیر اون ناحیه از سنگ اکسید آهن ( مگنتیت ) ساخته شده باشد مطمئنا وزن بیشتری را نسبت به مکانی که سنگهایش آهکی و بدون کانی مگنتیت است ثبت خواهید کرد . این پدیده را آنومالی میگویند یعنی اندازه گیری وزن مغایر با مقدار پیش بینی شده آن .
گفتیم وزن مقدار نیرویی است که از یک جسم بر جسم دیگر وارد میشود . بر زمین مقداری نیرو از طرف خورشید وارد میشود که همان وزن زمین است . نیرویی بر خلاف جهت وزن نیز بر زمین وارد میشود که سبب میشود زمین در مدارش باقی بماند و مقدارش برابر وزن زمین است .
حالت بی وزنی زمانی رخ میدهد که جسم در صورت ایستادن نیز به طرف جسم دیگر ( مثلا خورشید ) کشیده نشود چون فاصله جسم آنقدر زیاد است که با توجه به جرمی که دارد مقدار وزن نزدیک به صفر است .. وقتی میگوییم وزن زمین صفر است یعنی هیچ نیرویی از طرف خورشید بر آن وارد نمی شود در حالی که اگر زمین سرعتش کم شود مطمئنا به طرف خورشید جذب خواهد شد .
فشار جسم بر کفه ترازو ، تعریف وزن است و همه اجسام هم چون تمایل جذب به مرکز زمین را دارند بنابراین دارای وزن هستند.
هر جسمی در سطح سیارات وقمرها اوزان مختلفی پیدا می کند بطوریکه هر چه نیروی جاذبه آن سیاره و یا آن قمر بیشتر باشد ، وزن آن جسم هم سنگین تر خواهد بود .
نیروی جاذبه را نیوتون کشف کرد ولی علت بوجود آمدن آنرا نمی دانست و فقط می گفت جذب اجسام کوچک به طرف اجسام بسیاربزرگ است «جذب ماده به طرف ماده » بر این اساس ، کاوندیش برای صحه گذاشتن بر این نظریه ، آزمایشی بدینگونه ترتیب داد که یک کُره بسیار بزرگ سُربی از سقف آویزان کرد تا اجسام ریز پیرامون خود را جذب کند.
ظاهراً انجام این آزمایش مورد تأیید دانشمندان زمان خود قرار گرفت و پذیرفتند که نیروی جاذبه جذب ماده به طرف ماده است ولی...!
ولی با گذشت زمان و تکامل ابزارو وسایل آزمایشگاهی ، تناقض بسیارشدیدی بین گفته های نیوتون و آزمایش کاوندیش با واقعیت های طبیعت مشهود گشت مثلاً بر طبق نظر نیوتون می بایست به علت تراکم و فشردگی انبوه سنگهای سنگین کوهها ، شتاب ثقل بر فراز کوهستانها بیشتر ازفراز سطح دریاها و اقیانوسها باشد ولی آزمایشات انجام شده عملاً خلاف آنرا ثابت می کرد یعنی واقعیت امر این است که شتاب ثقل سطح دریا ها بیشتر از فراز کوهستانها می باشد.
این تناقض بزرگ باعث رنجش فیزیکدانان بود و عدم کامیابی نظریه نیوتون در این آزمایشها ، دانشمندان را آزار می داد تا اینکه مجبور شدند در فیزیک نام این تناقض را « بی هنجاری گرانشی » بگذارند.
زمین هنوز خیلی ناشناخته تر از آن است که فکر می کنیم ... هنوز هیچ چیز از درون زمین نمی دانیم و بسیار به زمین ناآگاه هستیم که اگر حداقل پی به ضد ذرات درون زمین برده بودیم تا به حال بطور حتمی بر کابوس زمین لرزه ها فائق آمده بودیم.
سیاره زمین ، ستاره ای ست از جنس ضدماده که بر جداره اش سنتز هسته ای صورت گرفته یعنی پوسته اش تبدیل به ماده شده است ... وهمه رمز و راز و اسرار زمین در همین ستاره ضد ماده درون آن خلاصه می شود و این ستاره ضد ماده درون آن است که نیروهای سه گانه جاذبه ، دافعه وجاذبه الکتریکی آنرا بوجود می آورد.
وقتی که در سطح زمین ، جسمی به کفه ترازو فشار می آورد و کفه را پائین می برد معنی آن اینست که همه ذرات درون اتمی این جسم تمایل جذب به اضدادشان که همان ستاره ضد ماده درون زمین است را دارند و این راز نیروی جاذبه و شتاب ثقل زمین است و حال هر چه اتمهای این جسم از ذرات درون اتمی بیشتری برخوردار باشد « مانند سُرب » ، این انبوه ذرات بر قدرت جذب اتمها به طرف متضادشان « ستاره ضد ماده درون زمین » می افزاید بنابراین جسم سنگین تر می شود و اینجاست که وزن مخصوص ماهیت می یابد.
در بی هنجاری گرانشی وقتی که بر خلاف نظر نیوتون ، شتاب ثقل بر فراز کوهستان کمتر می باشد دلیل آن انبوه ذرات درون اتمی سنگهای کوهستان است که عطش جاذبه ستاره ضد ماده درون زمین را فرو می نشاند و در نتیجه شتاب ثقل کوهستان کمتر از سطح اقیانوس ها و دریاها که فقط از اتمهای سبک ئیدروزن و اکسیژن تشکیل دهنده ملکولهای آب شکل گرفته است می باشد.
بنابراین وقتی جسمی وزن پیدا می کند که که ذرات درون اتمهایش به سوی اضدادشان جذب شوند مانند همه اجسام سطح زمین یا سطح ماه و یا سطح هر سیاره دیگر .
حالا کُره زمین به کدامین سمت وسوی جذب می شود که دارای وزن گردد ؟!
جالب است که مقدار دقیق وزن کُره زمین « 59735 ضربدر 10 به توان 24 » را هم دقیقاً محاسبه کرده اند ! وحتی گفته اند زمین هشتاد برابر ماه وزن دارد!
زمین در بین دو نیرو با خورشید کشمکش دارد:
1 ـ نیروی جاذبه.
2 ـ نیروی دافعه.
اگر زمین با خورشید نیروی جاذبه دارد و باعث اسارت و عدم گریزش از منظومه شمسی می شود ، نیروی دافعه هم با خورشید دارد که از سقوطش بر سطح خورشید جلوگیری می کند و تضاد و کشمکش این دو نیروی متضاد است که حرکات وضعی و انتقالی زمین را بوجود می آورد.
بنا براین نه تنها کُره زمین بلکه همه سیارات و قمرها و حتی خورشید وستارگان فاقد سنگینی و وزن هستند و خصوصیت همه آنها بی وزنی ست .
احمد فتحی مدیر وبلاگ « اسرار ناب هستی »