به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران قرارداد با سر مربیان خارجی به ویژه در تیم های بزرگ کشور از جمله پرسپولیس و استقلال تهران حساسیت های ویژه ای دارد. حساسیت هایی که تنها یک مدیر باتجربه از آن آگاهی کامل دارد.

به هر حال هر تیمی در روزهایی از عمر خود نیازمند بستن قرارداد با سر مربیان خارجی است. بستن قرارداد با سر مربیان خارجی به خودی خود منفی نیست اما فراموش کردن قرار دادن یک بند مهم در قرارداد این سر مربیان نقطه ضعف بزرگی است.

سر مربیانی که به دو تیم سرخابی می پیوندند باید مجاب شده باشند این دو تیم علی رغم افت مقطعی همواره در جمع بهترین تیم های کشور بوده اند و کسب رتبه ای که در خور نام این تیم ها نباشد حکایت از عدم کارآیی کادر فنی دارد.

در این گونه موارد لازم است که یک بند با مضمون شرط جایگاه جدول برای بقا در قرارداد ذکر شود. به طور مثال نباید باشگاه ها به گونه ای رفتار کنند که سر مربی با هر نتیجه ای در تیم باقی بماند.

اگر چنین بندی در قرارداد سر مربیان خارجی چون ژوزه مطرح می شد امروزه مسئولان پرسپولیس در این بلاتکلیفی به سر نمی بردند و قرارداد به نفع باشگاه فسخ می شد. اما در حال حاضر ژوزه یا کل مبلغ قراردادش را می خواهد یا به عنوان سر مربی کماکان در تیم باقی می ماند.

مسئله ای که هر دو صورت به ضرر مسئولان باشگاه است.

این موضوع قبل تر در مورد دنیزلی هم رخ داده بود و به علت عدم طرح چنین بندهایی ترکش های ضرر آنها به بدنه تیم ما برخورد کرد.

** عملکرد ضعیف خارجی ها در تیم های سرخابی

تجربه و آمار نشان می دهد که سر مربیان خارجی در تیم های سرخابی چندان خوب نتیجه نمی گیرند.سر مربیانی مثل کرانچار، یونگ، کخ، زوبل، هان، گده، دنیزلی و حالا هم ژوزه نتوانسته اند در تیم های سرخابی خوب نتیجه بگیرند.البته شاید در تیم های شهرستانی حضور سر مربیان خارجی بهتر جواب داده باشد. به طور مثال فولاد خوزستان در چهارمین دوره از لیگ برتر موفق شد فولاد خوزستان را قهرمان لیگ برتر کند.

در پرسپولیس تنها سر مربی خارجی که البته یک ایرانی الاصل بود و تیم را قهرمان کرد قطبی بود.

دیگر باری که پرسپولیس به قهرمانی رسید دوره اول لیگ برتر با حضور علی پروین بود.

در استقلال نیز هر دو قهرمانی این تیم در زمان سر مربی گری امیر قلعه نوعی رخ داده بود.