به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، وقتی پای حرف های پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان می نشینیم همه آنها از روزگارانی حرف می زنند که احترام به بزرگ ترها یک اصل اساسی بوده و رعایت نکردن احترام به آنها گناه بزرگی محسوب می شد که بعدها فرد می بایست تاوان آن را پس بدهد به همین خاطر والدین تلاش زیادی برای تربیت صحیح فرزندان خود کرده و آنها را مطابق با الگوها و معیارهای تربیتی خود پرورش می دادند اما با گسترده شدن روابط اجتماعی، وضعیت تربیتی کودکان تغییر اساسی کرده است.

یک جامعه شناس گفت: هر کودکی برای این که تربیت مناسبی پیدا کند نیاز به یک هویت تربیتی دارد؛ یعنی کودک باید بداند که احترام به بزرگترها چیست و چرا این قدر والدین اصرار بر آن دارند و این هویت شکل نمی گیرد مگر آن که والدین ریشه و اصل این اقدام را به کودکانشان توضیح دهند.

وی افزود: کودکان هم نیاز به یادگیری های دیداری، شنیداری و عملی دارند بنابراین تنها توضیح کلامی برای آنها کافی نیست و والدین خود به طرق مختلف می بایست الگوهای رفتاری برای کودکانشان باشند.

وی تصریح کرد: عمده ترین راههای انتقال یک فرهنگ به نسل های آینده رفتار پدر و مادر و مربیان است کودکان آنچه را در رفتار بزرگترها ببینند از آن الگو می گیرند.

وی خاطر نشان کرد: کودکان زمانی یاد می گیرند به سایرین احترام بگذارند افرادی که برایشان مهم هستند الگویی از احترام گذاشتن باشند اگر کودکان ببینند که ما نزدیک ترین افراد به آنها هستیم و به دیگران احترام می گذاریم آنها هم ما را الگو قرار می دهند.

گفتنی است، احترام به بزرگترها و رعایت ادب و تکریم نسبت به سالخوردگان اگر در عمل و رفتار ما تجلی یابد کودکان ما نیز این فرهنگ را می آموزند.