به گزارش مجله شبانه  باشگاه خبرنگاران، وبلاگ شهر رمضان در جدیدترین نوشته خود آورده است:

الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (توبه،67)

مردان و زنان منافق، از یکدیگرند(از یک قماشند)، به منکر فرمان می دهند و از معروف نهی می کنند و دستهای خود را (از بخشش و انفاق) می بندند. خدا را فراموش کرده اند، پش خداوند نیز آنان را فراموش کرده است. همانا منافقان همان فاسقانند.

سوال: خداوند که فراموشی ندارد، (و ما کان ربّک نسیّا)1 پس از این آیه که می فرماید: خداوند آنان را فراموش کرد، به چه معنایی است؟

پاسخ: نسبت دادن فراموشی به خداوند، مجازی است، یعنی خداوند با آنان مثل فراموش شده ها عمل می کند(نه آن که فراموششان کند).

امام رضا علیه السلام فرمود: کیفر کسی که خوا و قیامت را فراموش کند، آن است که خود را فراموش کند.2 و حضرت علی علیه السلام فرمود: فراموش کردن خداوند آن است که آنان را از خیر محروم کند.3

اشاعه ی فحشا و دعوت به منکرات و نهی از خوبی ها، نشانه ی نفاق و ترک امر به معروف، نهی از منکر و انفاق در راه خدا، نشانه فراموشی خداست.

1-مریم،64
2-تفسیر نورالثقلین
3-تفسیر برهان
منبع: دقایقی با قرآن، ص 306، محسن قرائتی