به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، از روستا‌های مشهوری مانند افجه، دیزین و میگون گرفته تا پیست‌‌های اسکی دربندسر، دیزین و شمشک که هر یک در فصول مختلف سال، عده‌ای از گردشگران را به سمت خود می‌کشند.

اما امروز قرار است درباره محیط این دو بخش مهم بنویسیم تا آنهایی که می‌خواهند با مختصر هزینه، از طبیعت لذت ببرند، از این گزارش استفاده کنند و راه و چاه را نشانشان بدهیم. اما همین اول گزارش بگوییم که در این نوشتار، تا جایی که ممکن بوده از کم لطفی‌‌های گردشگران به طبیعت هم نوشته‌ایم تا اگر روزی، روزگاری، گذرتان برای تفریح به این نقطه افتاد، یاد حرف‌‌های ما بیفتید و توی گوشتان زنگ بزند که گناه طبیعت چیست که پس از میزبانی یک روزه، شاخه‌‌های درختانش را شکسته می‌بیند و آب رودخانه‌اش را در انبوهی از زباله تحمل می‌کند و چه بسا این تصویر، ساده‌‌ترین آزاری است که برخی گردشگران- که امیدواریم ما و شما جزو آنها نباشیم- در روز‌های تعطیل به طبیعت لواسانات و رودبار قصران می‌رسانند.

لواسانات و رودبار قصران 2 بخش مهم شهرستان شمیران هستند که به سبب آب و هوای مناسب و طبیعت زیبا، همواره مرکز توجه گردشگران از دور و نزدیک بوده‌اند و به جرأت می‌توان آنها را دو قطب توریستی با قابلیت‌‌های فراوان گردشگری در ایران به شمار آورد.

از انتهای بزرگراه ارتش حدود نیم ساعت رانندگی لازم است تا به این منطقه رسید. نزدیکی به تهران یکی از اصلی‌‌ترین دلایل گردشگران برای انتخاب این دو مکان که از روستا‌های سرسبز تشکیل شده‌اند، محسوب می‌شود و هرکس به فراخور سلیقه و حال و هوایش، در ورودی این دو بخش تعیین مسیر می‌کند و یکی از راه‌‌های کاملاً مجزا در دو سمت مخالف را پیش می‌گیرد.

 یک عده، کنار رودخانه جاجرود که اتفاقاً از هر دو بخش می‌گذرد و به سد لتیان می‌ریزد، بساط می‌گسترانند و 99 درصد آنها، علت انتخاب این مکان برای تفریح را فاصله کوتاه تا تهران عنوان می‌کنند و می‌گویند با نیم ساعت رانندگی نه چندان پر سرعت و بدون خستگی، می‌شود به دل طبیعت پناه برد و از دود و دم و هوای آلوده تهران برای ساعاتی دور شد.

همین نزدیکی محل سکونت توریست‌‌هایی که بیشترشان اهل تهران و نقاط شمالی شهرند، باعث می‌شود کنار رودخانه جاجرود، حتی در تاریکی شب‌‌های تعطیل چه تابستان و چه زمستان- که اینجا زودتر از جا‌های دیگر از راه می‌رسد- هم از گردشگر خالی نماند.

اما با همه ظرفیت‌‌های طبیعی که برای جذب گردشگر به این مناطق وجود دارد، برخی کمبودها، خاطر کسانی را که برای تفریح به این نقطه می‌آیند، مکدر می‌کند. نبود سرویس بهداشتی به تعداد کافی، نخستین مشکلی است که تنها دقایقی پس از پهن کردن زیرانداز، گریبان توریست‌‌ها را می‌گیرد و آن وقت است که یک عده از گردشگران، حوصله گشتن بابت دسترسی به سرویس بهداشتی عمومی را ندارند و از خلوت پشت درخت‌‌ها سوء استفاده می‌کنند که این کار، علاوه بر آثار سوءزیست‌محیطی، صدای ساکنان رودبار قصران و لواسان را درآورده است.

بومی‌‌ها که با این مشکل دست به گریبانند و دامنه آثار سوء نبود یا کمبود سرویس بهداشتی به زندگی‌شان کشیده شده، گله دارند که چرا یک عده، وقتی از خانه خودشان بیرون می‌آیند، آداب و قوانین زندگی جمعی را پشت در خانه‌‌های خودشان جا می‌گذارند. انصاف داشته باشیم و باور کنیم که قرار نیست به بهانه دوری سرویس بهداشتی، بیماری و محیط ناپاک روی دست بومیان بگذاریم؛ بومیانی که اغلب با روی خوش از عسل و لبنیاتی که خودشان در این طبیعت بکر تهیه می‌کنند، برایمان تکه می‌گیرند و تعارفمان می‌کنند.

البته نرسیده به میدان اصلی فشم، آنجا که هنوز تا شهرداری اوشان، فشم و میگون فاصله‌ای زیاد دارد، می‌توان سراغی از سرویس بهداشتی عمومی گرفت. خواهش می‌کنیم پشت تخته سنگ و درخت و در کوچه خلوت را خط قرمز بکشید.

کجا با این عجله؟

برخورد گاه و بیگاه اتومبیل‌‌های عبوری و ورود خسارت‌‌های جانی و مالی به گردشگران و بعضاً ساکنان روستا‌های لواسان و رودبار قصران که برای خرید و گذران امور روزانه چاره‌ای جز عبور از عرض جاده ندارند، به بحثی معمولی میان بومیان تبدیل شده است.

 آنها گذشته از این که عرض جاده را با حجم اتومبیل‌‌هایی که روز‌های تعطیل در این محور‌ها تردد می‌کنند، متناسب نمی‌دانند، بی‌احتیاطی و پشت گوش انداختن قوانین راهنمایی و رانندگی و بخصوص سرعت زیاد و سبقت بیجا را عامل اصلی سوانح رانندگی در این جاده می‌دانند.

 به عینه در چند ساعتی که از روز تعطیلمان را کنار گردشگران و روستائیان گذراندیم، دیدیم که بیشتر راننده‌‌ها زیاد به حریم جاده، سرعت مطمئنه و علائم هشدار‌دهنده علاقه و توجه ندارند. فقط گاز می‌دهند تا از یکدیگر عقب نمانند. کجا می‌روند؟ خدا می‌داند.

در پایان ولی خیلی مهم

نمی‌دانم چه رسمی است که تازگی‌‌ها باب شده هرکس در جایی به تفریح و استراحت می‌پردازد، بخصوص اگر کنار رودخانه و جنگل باشد، اصرار دارد همه صدای موزیکی را که داخل اتومبیلش پخش می‌شود، بشنوند و حتی گردشگرانی که چند صد‌متر آنطرف‌تر در حال تفریحند هم از سر و صدایی که به نظر خودشان دلچسب است، بی‌بهره نمانند.

این مشکل، در کرانه‌‌های رود جاجرود هم گردشگران را عاصی کرده، هم روستائیان را. روستائیانی که متوجه شدند در حال تهیه گزارش برای روزنامه هستیم درخواست کردند که از گردشگران بخواهیم نه تنها صدای موزیک داخل اتومبیلشان را زیاد نکنند، بلکه با صدای خیلی بلند هم حرف نزنند و آرامش و آسایش آنها را به هم نریزند. تا هوا خیلی سرد نشده و برف و بوران مسیر را نبسته، بد نیست یک سرکی هم به لواسان و رود‌بار قصران بکشید و از هوای تازه و طبیعتی که دارد لباس پائیزی خود را زمستانی می کند، لذت ببرید.

یادتان نرود به کسانی که در آب رودخانه لباس می‌شویند تذکر بدهید رودخانه متعلق به همه است. به کسانی که پرندگان را شکار می‌کنند تأکید کنید این کارشان خلاف قوانین است و به آنها که شاخه‌‌های درختان را به هیزم برای پختن غذایشان تبدیل می‌کنند یادآور شوید به درخت‌‌ها دست درازی نکنند. لباس گرم هم همراهتان ببرید که سرمای هوا باعث نشود گردشتان نیمه کاره بماند.