عاشورا و عزاداری از دیدگاه امام خمینی(ره)
جهت سیاسى این دعاها و این توجه به خدا و توجه همه مردم را به یک نقطه، این، این است که یک ملت را بسیج مىکند براى یک مقصد اسلامى.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ قیام ا... در جدیدترین پست خود نوشت:
جهت سیاسى این دعاها و این توجه به خدا و توجه همه مردم را به یک نقطه، این، این است که یک ملت را بسیج مىکند براى یک مقصد اسلامى. مجلس عزا نه براى این است که گریه کنند براى سیدالشهدا و اجر ببرند- البته این هم هست و دیگران را اجر اخروى نصیب کند- بلکه مهم، آن جنبه سیاسى است که ائمه ما در صدر اسلام نقشهاش را کشیدهاند که تا آخر باشد و آن، این [که] اجتماع تحت یک بیرق، اجتماع تحت یک ایده و هیچ چیز نمىتواند این کار را به مقدارى که عزاى حضرت سیدالشهدا در او تأثیر دارد، تأثیر بکند.
بسم الله الرحمن الرحیم
قیام عدالت در برابر ظلم
محرّم ماهى است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده و به اثبات رسانده است که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده است
صحیفه امام ج۵ ۱۷۷
حفظ عزداری سنتی ضمن ذکر مسائل روز در روضه ها
ما باید حافظ این سنتهاى اسلامى، حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا، در محرّم و صفر، در مواقع مقتضى به راه مىافتند، [باشیم؛] تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. محرّم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. فداکارى سیدالشهدا- سلام اللَّه علیه- است که اسلام را براى ما زنده نگه داشته است؛ زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف تودههاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مىافتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنتها را حفظ کنید. البته اگر یک چیزهاى ناروایى بوده است سابق و دست اشخاص بىاطلاع از مسائل اسلام بوده، آنها باید یک قدرى تصفیه بشود، لکن عزادارى به همان قوّت خودش باید باقى بماند و گویندگان پس از اینکه مسائل روز را گفتند، روضه را همانطور که سابق مىخواندند و مرثیه را همانطور که سابق مىخواندند، بخوانند و مردم را مهیا کنند براى فداکارى ..این خون سیدالشهداست که خونهاى همه ملتهاى اسلامى را به جوش مىآورد و این دسته جات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان مىآورد و براى اسلام و براى حفظ مقاصد اسلامى مهیا مىکند. در این امر، سستى نباید کرد. البته باید مسائل روز گفته بشود.
صحیفه امام ج۱۵ ۳۳۰ و ۳۳۱
قیام مقابل سلطنت طاغوتی
قضیه قضیه غصب خلافت فقط نبود. قیام سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- قیام بر ضد سلطنت طاغوتى بود. آن سلطنت طاغوتى که اسلام را مىخواست به آن رنگ درآورد که اگر توفیق پیدا مىکردند، اسلام یک چیز دیگرى مىشد.
صحیفه امام، ج۸، ص: ۹
عدم وجود بهانه نبودن نیرو
ایشان در یکوقتى این مطلب را فرمودهاند که وقتى که قیام کردهاند و نهضت کردهاند در مقابل یزید و این سلطان جائر، با یک عدد کمى در مقابل یک عده کثیرى و در مقابل ابرقدرتى، که در آن وقت همه مواضع قدرت دستش بوده است، که عذر را از ما ساقط کند که ما بگوییم که مثلًا ما عددمان کم بود؛ ما زورمان کم بود …. حضرت سیدالشهداء مطلبى را که فرمودهاند، این مال همه است. یک مطلبى است عمومى: مَنْ رَأى هر که ببیند، هرکسى ببیند یک سلطان جائرى اینطور اتصاف به این امور را دارد، و در مقابلش ساکت بنشیند، نه حرف بزند و نه عملى انجام بدهد، این آدم جایش جاى همان سلطان جائر است.
صحیفه امام ج۵ ۱۹۲ و ۱۹۳
عدم تکلیف شرعی سازی برای فرار از صحنه قیام
شما یک قدرى به فکر باشید، یک قدر توجه داشته باشید. هى ننشینید تکلیف شرعى براى خودتان درست کنید: کار تنبلها! تکلیف شرعىام این نیست؛ تکلیف شرعى آنى است که پیغمبر … شما قوهتان بیشتر از قواى سید الشهداء است. قوایى نداشت در مقابل آن قوه [ولى] پاشد قیام کرد، مخالفت کرد، چه کرد، تا کشته شد. آن هم مىتوانست اگر تنبل بود- نعوذباللَّه؛ مىتوانست بگوید که تکلیف شرعى من نیست. از خدا مىخواستند آنها که سید الشهداء ساکت باشد و آنها به خرسوارى خودشان سوار باشند. از قیام او مىترسند
صحیفه امام ج۲ ۳۷۳
تعداد مسئله این نیست!
از قلّت عدد نترسید، عدد، کار پیش نمىبرد، کیفیت اعداد، کیفیت جهاد، اعداى مقابل اعدا، آن است که کار را پیش مىبرد. افراد ممکن است خیلى زیاد باشند، لکن در کیفیت ناقص باشند یا پوچ. و افراد ممکن است کم باشند، لکن در کیفیت توانا باشند و سرافراز ..
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۵۳
استنکار مقابل ستمگران زمان
امام مسلمین به ما آموخت که در حالى که ستمگر زمان بر مسلمین حکومت جائرانه مىکند، در مقابل او اگرچه قواى شما ناهماهنگ باشد بپاخیزید و استنکار کنید و اگر کیان اسلام را در خطر دیدید، فداکارى کنید و خون نثار نمایید.
صحیفه امام، ج۵، ص: ۷۵
درس عاشورا: فداکاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان!
حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایى که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند، و باید آنهایى که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدرى که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایى است که حضرت سیدالشهدا به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزند عالیمقدار او هم فهماند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطورى که زینب- سلام اللَّه علیها- در دنباله آن مصیبت بزرگى که تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ، ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت على بن الحسین- سلام اللَّه علیه- با آن حال نقاهت، آنطورى که شایسته است تبلیغ کرد
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۵۶
همین جا کربلاست یعنی جای مقابله با ظلم
این کلمه «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یک کلمه بزرگى است که اشتباهى مى فهمند. آنها خیال مىکنند که یعنى هر روز باید گریه کرد! لکن این محتوایش غیر از این است. کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشى را بازى کرد، همه زمینها باید آنطور باشند. نقش کربلا این بود که سیدالشهداء- سلام اللَّه علیه- با چند نفر جمعیت و عدد معدود، آمدند کربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار. در مقابل امپراتور زمان ایستادند و فداکارى کردند و کشته شدند، لکن ظلم را قبول نکردند، و شکست دادند یزید را. همه جا باید اینطور باشد. همه روز هم باید اینطور باشد. همه روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم؛ و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم، انحصار به یک زمین نداشته؛ انحصار به یک افراد نداشته. قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفرى و یک زمین کربلا نبوده. همه زمینها باید این نقشه را اجرا کنند، و همه روزها غفلت نکنند ..
صحیفه امام ج۱۰ ۱۲۳
ضمانت اسلام و انقلاب شرط تبعیت از امام حسین
امام حسین- علیه السلام- با خون خود اسلام را زنده کرده، شما به تبعیت از او انقلاب و اسلام را ضمانت نمایید.
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۴۳۹
بسیج مومنین هدف عزاداری
شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم براى سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریهها دارد و نه این گریهها خودش- فى نفسه- کارى از آن مىآید، لکن این مجلسها مردم را همچو مجتمع مىکنند و یک وجهه مىدهند، سى میلیون، سى و پنج میلیون جمعیت در دو ماه محرّم و خصوصاً دهه عاشورا، یک وجهه، طرف یک راه مىروند. اینها را در این ماه محرّم، خطبا و علما در سرتاسر کشور مىتوانند بسیج کنند براى یک مسئله. این جنبه سیاسى این مجالس بالاتر از همه جنبههاى دیگرى که هست. بى خود بعضى از ائمه ما نمىفرمایند که براى من در منابر روضه بخوانند. بى خود نمىگویند ائمه ما به اینکه هرکس که بگرید، بگریاند یا صورت گریه، گریه کردن به خودش [بگیرد] اجرش فلان فلان است. مسئله، مسئله گریه نیست. مسئله، مسئله تباکى نیست. مسئله، مسئله سیاسى است که ائمه ما با همان دید الهى که داشتند، مىخواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند از راههاى مختلف. اینها را یکپارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند صحیفه امام، ج۱۳، ص: ۳۲۳
روضه وسیله تهییج عواطف
روضه خوانى است که عواطف مردم را همچو تهییج مىکند که براى همه چیز حاضرند. وقتى مردم دیدند که سیدالشهداء جوانهایش را آنطور قطعه قطعه کردند و آنطور جوانهاى خودش را داد، براى مردم آسان مىشود که جوان بدهند. و با این حس شهادت دوستى این معنى را ملت ما پیش برد.
صحیفه امام، ج۱۰، ص: ۱۲۱
هدف از عزاداری حفظ مکتب
این نکته را به مردم بفهمانیم همهاش قضیه این نیست که ما مىخواهیم ثواب ببریم، قضیه این است که ما مى خواهیم پیشرفت کنیم. سید الشهدا هم که کشته شد، نه اینکه رفتند یک ثوابى ببرند، ثواب براى او خیلى مطرح نبود، رفت که این مکتب را نجاتش بدهد، اسلام را پیشرفت بدهد، اسلام را زنده کند. شما هم که دارید نوحه خوانى مىکنید، حرف مىزنید، خطبه مى خوانید، نوحه مىخوانید، مردم را به گریه وادار مىکنید، مردم هم که گریه مىکنند؛ همه روى این مقصد باشد که این اسلام را ما مىخواهیم با همین هیاهو حفظش کنیم. با این هیاهو، با این گریه، با این نوحه خوانى، با این شعرخوانى، با این نثرخوانى، ما مى خواهیم این مکتب را حفظ کنیم. چنانچه تا حالا هم حفظ شده. باید این نکته هم به مردم گفته بشود، تذکر داده بشود، که آقا قضیه روضه خوانى قضیه این نیست که من یک چیزى بگویم و یکى هم گریه کند، قضیه این است که با گریه حفظ شده است این، با گریه این حفظ شده، حتى «تَباکى» هم ثواب دارد. خوب، تبَاکى چرا ثواب دارد، براى اینکه تباکى کمک مىکند به این مکتب؛ کمک به مکتب مىکند. اینها اشتباه است که اینها یک طرف قضیه را مىبینند، یک طرف قضیه را نمىبینند و مع الأسف ما همیشه- یعنى اسلام همیشه مبتلا بوده به این یک طرف دیدنها؛ همیشه مبتلا بوده ..
صحیفه امام، ج۸، ص: ۵۲۹
ضرورت بیان ظلم بر مظلوم
این روضه و این گریه آدم ساز است؛ انسان درست مىکند. این مجالس روضه، این مجالس عزاى سیدالشهداء این آن تبلیغات بر ضد ظلم، این تبلیغ بر ضد طاغوت است. بیان ظلمى که به مظلوم شده تا آخر باید باشد
صحیفه امام، ج۱۰، ص: ۱۲۰
حرف سید الشهدا حرف روز است….
این گریهها و این روضهها حفظ کرده این مکتب را. الآن هزار و چهار صد سال است که با این منبرها و با این روضهها و با این مصیبتها و با این سینه زنیها ما را حفظ کردهاند؛ تا حالا آوردهاند اسلام را. این عده از جوانهایى که اینطور نیستند که سوء نیت داشته باشند خیال مىکنند حالا باید ما حرف روز بزنیم! حرف سید الشهدا حرف روز است، همیشه حرف روز است، همیشه حرف روز را سید الشهدا آورده است دست ماها داده و سید الشهدا را این گریهها حفظ کرده است و مکتبش را، این مصیبتها و داد و قالها حفظ کرده؛ این سینه زنیها و این دستجات، و عرض مى کنم اینها حفظ کرده. اگر فقط مقدّسى بود و توى اتاق و توى خانه مىنشست براى خودش و هى زیارت عاشورا مىخواند و تسبیح مىگرداند، نمانده بود چیزى، هیاهو مى خواهد….ما باید براى یک شهیدى که از دستمان مىرود عَلَم بپا کنیم، نوحه خوانى کنیم، گریه کنیم؛ فریاد کنیم. دیگران مىکنند، دیگران فریاد مىزنند وقتى یکى از آنها کشته بشود. فرض کنید که از یک حزبى یکى کشته بشود، میتینگها مىدهند؛ فریادها مىکنند. این یک میتینگ و فریادى است براى احیاى مکتب سید الشهدا.
صحیفه امام ج۸ ۵۲۷
دسته ها گروه های قیام کرده ضد ظلم
این را دیگران القا کردند به شماها که بگویید «ملتِ گریه»! آنها از همین گریهها مىترسند، براى اینکه گریهاى است که گریه بر مظلوم است؛ فریاد مقابل ظالم است. دسته هایى که بیرون مىآیند، مقابل ظالم هستند؛. قیام کردهاند. اینها را باید حفظ کنید.
صحیفه امام ج۱۰ ۳۱۶ -۳۱۵
عزدارای ضمن راهپیمایی
راهپیمایى، عزادارى را از شما نگیرد. عزادارى کنید و با عزادارى راه بروید. همه با هم مجتمع بشوید به عزادارى. وقتى کلمه راهپیمایى پیش مىآید، خیال نکنید که معنایش این است که عزادارى نمىخواهیم. ما از همین اسلام و مظاهر اسلام و شهداى اسلام مىتوانیم کارهایمان را انجام بدهیم، والّا نه توپ ما و نه تانک ما مقابله با تانک و توپ امریکا ندارد، شوروى ندارد.
صحیفه امام ج۱۳ ۳۵۰- ۳۴۹
ضرورت حفظ مجالس عزا!
تکلیف آقایان است روضه بخوانند. تکلیف مردم است دستههاى شکوهمند بیرون بیاورند. دستههاى سینه زن شکوهمند. البته از چیزهایى که برخلاف [است] مثلًا چه هست، از آنها پرهیز کنند. اما دستهها بیرون بیایند، سینه بزنند. هر کارى که مىکردند بکنند. اجتماعاتشان را حفظ بکنند. این اجتماعات است که ما را نگه داشته. این هماهنگیها هست که ما را نگه داشته
صحیفه امام، ج۱۱، ص: ۱۰۰
یادآوری کوبنده فجایع عصر و مصر در روضه ها
لازم است در نوحهها و اشعار مرثیه و اشعار ثناى از ائمه حق- علیهم سلام اللَّه- بهطور کوبنده فجایع و ستمگریهاى ستمگران هر عصر و مصر یادآورى شود؛ و در این عصر که عصر مظلومیت جهان اسلام به دست امریکا و شوروى و سایر وابستگان به آنان و از آن جمله آل سعود، این خائنین به حرم بزرگ الهى- لعنة اللَّه و ملائکته و رسله علیهم- است بهطور کوبنده یادآورى و لعن و نفرین شود. و همه باید بدانیم که آنچه موجب وحدت بین مسلمین است این مراسم سیاسى است که حافظ ملّیت مسلمین، بویژه شیعیان ائمه اثنى عشر- علیهم صلوات اللَّه و سلم- است ..
صحیفه امام، ج۲۱، ص: ۴۰۰
سوق دادن مردم به سمت مسائل سیاسی اجتماعی اسلامی
و اهل منبر- ایّدهم اللَّه تعالى- کوشش کنند در اینکه مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامى و مسائل سیاسى- اسلامى. مسائل اجتماعى- اسلامى و روضه را دست از آن برندارید که ما با روضه زنده هستیم ..
صحیفه امام ج۱۳ ۳۳۰
ضرورت روضه مفصل و عدم محو شدن عزاداری به خاطر ظواهر سیاسی
و در آخر منبر روضه را بخوانند و زیاد بخوانند؛ دو کلمه نباشد. همان طورى که در سابق عمل مىشد، روضه خوانى بشود، مرثیه گفته بشود، شعر و نثر در فضایل اهل بیت و در مصائب آنها گفته بشود تا این مردم مهیا باشند؛ در صحنه باشند، بدانند که ائمه ما تمام عمرشان را صرف براى ترویج اسلام کردند، اگر آنها یک سازش مىخواستند بکنند، همه جهات مادى برایشان مهیا بود، لکن خودشان را فداى اسلام کردند و با ستمکاران سازش ….باید مردم را آشنا کنید به وظایف خودشان. و از مردم هم تقاضا مىشود که راهپیماییها به عنوان راهپیمایى نباشد، به عنوان دستجات باشد. همان دستجات سنتى با حفظ جهات شرعى اسلامى. و عاشورا را زنده نگه دارید که با نگه داشتن عاشورا کشور شما آسیب نخواهد دید.
صحیفه امام، ج۱۵، ص: ۳۳۳
بسیج ملت در عزداری
جهت سیاسى این دعاها و این توجه به خدا و توجه همه مردم را به یک نقطه، این، این است که یک ملت را بسیج مىکند براى یک مقصد اسلامى. مجلس عزا نه براى این است که گریه کنند براى سیدالشهدا و اجر ببرند- البته این هم هست و دیگران را اجر اخروى نصیب کند- بلکه مهم، آن جنبه سیاسى است که ائمه ما در صدر اسلام نقشهاش را کشیدهاند که تا آخر باشد و آن، این [که] اجتماع تحت یک بیرق، اجتماع تحت یک ایده و هیچ چیز نمىتواند این کار را به مقدارى که عزاى حضرت سیدالشهدا در او تأثیر دارد، تأثیر بکند ..
صحیفه امام، ج۱۶، ص: ۳۴۶
جهت سیاسى این دعاها و این توجه به خدا و توجه همه مردم را به یک نقطه، این، این است که یک ملت را بسیج مىکند براى یک مقصد اسلامى. مجلس عزا نه براى این است که گریه کنند براى سیدالشهدا و اجر ببرند- البته این هم هست و دیگران را اجر اخروى نصیب کند- بلکه مهم، آن جنبه سیاسى است که ائمه ما در صدر اسلام نقشهاش را کشیدهاند که تا آخر باشد و آن، این [که] اجتماع تحت یک بیرق، اجتماع تحت یک ایده و هیچ چیز نمىتواند این کار را به مقدارى که عزاى حضرت سیدالشهدا در او تأثیر دارد، تأثیر بکند.
بسم الله الرحمن الرحیم
قیام عدالت در برابر ظلم
محرّم ماهى است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده و به اثبات رسانده است که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده است
صحیفه امام ج۵ ۱۷۷
حفظ عزداری سنتی ضمن ذکر مسائل روز در روضه ها
ما باید حافظ این سنتهاى اسلامى، حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا، در محرّم و صفر، در مواقع مقتضى به راه مىافتند، [باشیم؛] تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. محرّم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. فداکارى سیدالشهدا- سلام اللَّه علیه- است که اسلام را براى ما زنده نگه داشته است؛ زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف تودههاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مىافتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنتها را حفظ کنید. البته اگر یک چیزهاى ناروایى بوده است سابق و دست اشخاص بىاطلاع از مسائل اسلام بوده، آنها باید یک قدرى تصفیه بشود، لکن عزادارى به همان قوّت خودش باید باقى بماند و گویندگان پس از اینکه مسائل روز را گفتند، روضه را همانطور که سابق مىخواندند و مرثیه را همانطور که سابق مىخواندند، بخوانند و مردم را مهیا کنند براى فداکارى ..این خون سیدالشهداست که خونهاى همه ملتهاى اسلامى را به جوش مىآورد و این دسته جات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان مىآورد و براى اسلام و براى حفظ مقاصد اسلامى مهیا مىکند. در این امر، سستى نباید کرد. البته باید مسائل روز گفته بشود.
صحیفه امام ج۱۵ ۳۳۰ و ۳۳۱
قیام مقابل سلطنت طاغوتی
قضیه قضیه غصب خلافت فقط نبود. قیام سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- قیام بر ضد سلطنت طاغوتى بود. آن سلطنت طاغوتى که اسلام را مىخواست به آن رنگ درآورد که اگر توفیق پیدا مىکردند، اسلام یک چیز دیگرى مىشد.
صحیفه امام، ج۸، ص: ۹
عدم وجود بهانه نبودن نیرو
ایشان در یکوقتى این مطلب را فرمودهاند که وقتى که قیام کردهاند و نهضت کردهاند در مقابل یزید و این سلطان جائر، با یک عدد کمى در مقابل یک عده کثیرى و در مقابل ابرقدرتى، که در آن وقت همه مواضع قدرت دستش بوده است، که عذر را از ما ساقط کند که ما بگوییم که مثلًا ما عددمان کم بود؛ ما زورمان کم بود …. حضرت سیدالشهداء مطلبى را که فرمودهاند، این مال همه است. یک مطلبى است عمومى: مَنْ رَأى هر که ببیند، هرکسى ببیند یک سلطان جائرى اینطور اتصاف به این امور را دارد، و در مقابلش ساکت بنشیند، نه حرف بزند و نه عملى انجام بدهد، این آدم جایش جاى همان سلطان جائر است.
صحیفه امام ج۵ ۱۹۲ و ۱۹۳
عدم تکلیف شرعی سازی برای فرار از صحنه قیام
شما یک قدرى به فکر باشید، یک قدر توجه داشته باشید. هى ننشینید تکلیف شرعى براى خودتان درست کنید: کار تنبلها! تکلیف شرعىام این نیست؛ تکلیف شرعى آنى است که پیغمبر … شما قوهتان بیشتر از قواى سید الشهداء است. قوایى نداشت در مقابل آن قوه [ولى] پاشد قیام کرد، مخالفت کرد، چه کرد، تا کشته شد. آن هم مىتوانست اگر تنبل بود- نعوذباللَّه؛ مىتوانست بگوید که تکلیف شرعى من نیست. از خدا مىخواستند آنها که سید الشهداء ساکت باشد و آنها به خرسوارى خودشان سوار باشند. از قیام او مىترسند
صحیفه امام ج۲ ۳۷۳
تعداد مسئله این نیست!
از قلّت عدد نترسید، عدد، کار پیش نمىبرد، کیفیت اعداد، کیفیت جهاد، اعداى مقابل اعدا، آن است که کار را پیش مىبرد. افراد ممکن است خیلى زیاد باشند، لکن در کیفیت ناقص باشند یا پوچ. و افراد ممکن است کم باشند، لکن در کیفیت توانا باشند و سرافراز ..
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۵۳
استنکار مقابل ستمگران زمان
امام مسلمین به ما آموخت که در حالى که ستمگر زمان بر مسلمین حکومت جائرانه مىکند، در مقابل او اگرچه قواى شما ناهماهنگ باشد بپاخیزید و استنکار کنید و اگر کیان اسلام را در خطر دیدید، فداکارى کنید و خون نثار نمایید.
صحیفه امام، ج۵، ص: ۷۵
درس عاشورا: فداکاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان!
حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایى که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند، و باید آنهایى که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدرى که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایى است که حضرت سیدالشهدا به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزند عالیمقدار او هم فهماند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطورى که زینب- سلام اللَّه علیها- در دنباله آن مصیبت بزرگى که تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ، ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت على بن الحسین- سلام اللَّه علیه- با آن حال نقاهت، آنطورى که شایسته است تبلیغ کرد
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۵۶
همین جا کربلاست یعنی جای مقابله با ظلم
این کلمه «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یک کلمه بزرگى است که اشتباهى مى فهمند. آنها خیال مىکنند که یعنى هر روز باید گریه کرد! لکن این محتوایش غیر از این است. کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشى را بازى کرد، همه زمینها باید آنطور باشند. نقش کربلا این بود که سیدالشهداء- سلام اللَّه علیه- با چند نفر جمعیت و عدد معدود، آمدند کربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار. در مقابل امپراتور زمان ایستادند و فداکارى کردند و کشته شدند، لکن ظلم را قبول نکردند، و شکست دادند یزید را. همه جا باید اینطور باشد. همه روز هم باید اینطور باشد. همه روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم؛ و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم، انحصار به یک زمین نداشته؛ انحصار به یک افراد نداشته. قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفرى و یک زمین کربلا نبوده. همه زمینها باید این نقشه را اجرا کنند، و همه روزها غفلت نکنند ..
صحیفه امام ج۱۰ ۱۲۳
ضمانت اسلام و انقلاب شرط تبعیت از امام حسین
امام حسین- علیه السلام- با خون خود اسلام را زنده کرده، شما به تبعیت از او انقلاب و اسلام را ضمانت نمایید.
صحیفه امام، ج۱۷، ص: ۴۳۹
بسیج مومنین هدف عزاداری
شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم براى سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریهها دارد و نه این گریهها خودش- فى نفسه- کارى از آن مىآید، لکن این مجلسها مردم را همچو مجتمع مىکنند و یک وجهه مىدهند، سى میلیون، سى و پنج میلیون جمعیت در دو ماه محرّم و خصوصاً دهه عاشورا، یک وجهه، طرف یک راه مىروند. اینها را در این ماه محرّم، خطبا و علما در سرتاسر کشور مىتوانند بسیج کنند براى یک مسئله. این جنبه سیاسى این مجالس بالاتر از همه جنبههاى دیگرى که هست. بى خود بعضى از ائمه ما نمىفرمایند که براى من در منابر روضه بخوانند. بى خود نمىگویند ائمه ما به اینکه هرکس که بگرید، بگریاند یا صورت گریه، گریه کردن به خودش [بگیرد] اجرش فلان فلان است. مسئله، مسئله گریه نیست. مسئله، مسئله تباکى نیست. مسئله، مسئله سیاسى است که ائمه ما با همان دید الهى که داشتند، مىخواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند از راههاى مختلف. اینها را یکپارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند صحیفه امام، ج۱۳، ص: ۳۲۳
روضه وسیله تهییج عواطف
روضه خوانى است که عواطف مردم را همچو تهییج مىکند که براى همه چیز حاضرند. وقتى مردم دیدند که سیدالشهداء جوانهایش را آنطور قطعه قطعه کردند و آنطور جوانهاى خودش را داد، براى مردم آسان مىشود که جوان بدهند. و با این حس شهادت دوستى این معنى را ملت ما پیش برد.
صحیفه امام، ج۱۰، ص: ۱۲۱
هدف از عزاداری حفظ مکتب
این نکته را به مردم بفهمانیم همهاش قضیه این نیست که ما مىخواهیم ثواب ببریم، قضیه این است که ما مى خواهیم پیشرفت کنیم. سید الشهدا هم که کشته شد، نه اینکه رفتند یک ثوابى ببرند، ثواب براى او خیلى مطرح نبود، رفت که این مکتب را نجاتش بدهد، اسلام را پیشرفت بدهد، اسلام را زنده کند. شما هم که دارید نوحه خوانى مىکنید، حرف مىزنید، خطبه مى خوانید، نوحه مىخوانید، مردم را به گریه وادار مىکنید، مردم هم که گریه مىکنند؛ همه روى این مقصد باشد که این اسلام را ما مىخواهیم با همین هیاهو حفظش کنیم. با این هیاهو، با این گریه، با این نوحه خوانى، با این شعرخوانى، با این نثرخوانى، ما مى خواهیم این مکتب را حفظ کنیم. چنانچه تا حالا هم حفظ شده. باید این نکته هم به مردم گفته بشود، تذکر داده بشود، که آقا قضیه روضه خوانى قضیه این نیست که من یک چیزى بگویم و یکى هم گریه کند، قضیه این است که با گریه حفظ شده است این، با گریه این حفظ شده، حتى «تَباکى» هم ثواب دارد. خوب، تبَاکى چرا ثواب دارد، براى اینکه تباکى کمک مىکند به این مکتب؛ کمک به مکتب مىکند. اینها اشتباه است که اینها یک طرف قضیه را مىبینند، یک طرف قضیه را نمىبینند و مع الأسف ما همیشه- یعنى اسلام همیشه مبتلا بوده به این یک طرف دیدنها؛ همیشه مبتلا بوده ..
صحیفه امام، ج۸، ص: ۵۲۹
ضرورت بیان ظلم بر مظلوم
این روضه و این گریه آدم ساز است؛ انسان درست مىکند. این مجالس روضه، این مجالس عزاى سیدالشهداء این آن تبلیغات بر ضد ظلم، این تبلیغ بر ضد طاغوت است. بیان ظلمى که به مظلوم شده تا آخر باید باشد
صحیفه امام، ج۱۰، ص: ۱۲۰
حرف سید الشهدا حرف روز است….
این گریهها و این روضهها حفظ کرده این مکتب را. الآن هزار و چهار صد سال است که با این منبرها و با این روضهها و با این مصیبتها و با این سینه زنیها ما را حفظ کردهاند؛ تا حالا آوردهاند اسلام را. این عده از جوانهایى که اینطور نیستند که سوء نیت داشته باشند خیال مىکنند حالا باید ما حرف روز بزنیم! حرف سید الشهدا حرف روز است، همیشه حرف روز است، همیشه حرف روز را سید الشهدا آورده است دست ماها داده و سید الشهدا را این گریهها حفظ کرده است و مکتبش را، این مصیبتها و داد و قالها حفظ کرده؛ این سینه زنیها و این دستجات، و عرض مى کنم اینها حفظ کرده. اگر فقط مقدّسى بود و توى اتاق و توى خانه مىنشست براى خودش و هى زیارت عاشورا مىخواند و تسبیح مىگرداند، نمانده بود چیزى، هیاهو مى خواهد….ما باید براى یک شهیدى که از دستمان مىرود عَلَم بپا کنیم، نوحه خوانى کنیم، گریه کنیم؛ فریاد کنیم. دیگران مىکنند، دیگران فریاد مىزنند وقتى یکى از آنها کشته بشود. فرض کنید که از یک حزبى یکى کشته بشود، میتینگها مىدهند؛ فریادها مىکنند. این یک میتینگ و فریادى است براى احیاى مکتب سید الشهدا.
صحیفه امام ج۸ ۵۲۷
دسته ها گروه های قیام کرده ضد ظلم
این را دیگران القا کردند به شماها که بگویید «ملتِ گریه»! آنها از همین گریهها مىترسند، براى اینکه گریهاى است که گریه بر مظلوم است؛ فریاد مقابل ظالم است. دسته هایى که بیرون مىآیند، مقابل ظالم هستند؛. قیام کردهاند. اینها را باید حفظ کنید.
صحیفه امام ج۱۰ ۳۱۶ -۳۱۵
عزدارای ضمن راهپیمایی
راهپیمایى، عزادارى را از شما نگیرد. عزادارى کنید و با عزادارى راه بروید. همه با هم مجتمع بشوید به عزادارى. وقتى کلمه راهپیمایى پیش مىآید، خیال نکنید که معنایش این است که عزادارى نمىخواهیم. ما از همین اسلام و مظاهر اسلام و شهداى اسلام مىتوانیم کارهایمان را انجام بدهیم، والّا نه توپ ما و نه تانک ما مقابله با تانک و توپ امریکا ندارد، شوروى ندارد.
صحیفه امام ج۱۳ ۳۵۰- ۳۴۹
ضرورت حفظ مجالس عزا!
تکلیف آقایان است روضه بخوانند. تکلیف مردم است دستههاى شکوهمند بیرون بیاورند. دستههاى سینه زن شکوهمند. البته از چیزهایى که برخلاف [است] مثلًا چه هست، از آنها پرهیز کنند. اما دستهها بیرون بیایند، سینه بزنند. هر کارى که مىکردند بکنند. اجتماعاتشان را حفظ بکنند. این اجتماعات است که ما را نگه داشته. این هماهنگیها هست که ما را نگه داشته
صحیفه امام، ج۱۱، ص: ۱۰۰
یادآوری کوبنده فجایع عصر و مصر در روضه ها
لازم است در نوحهها و اشعار مرثیه و اشعار ثناى از ائمه حق- علیهم سلام اللَّه- بهطور کوبنده فجایع و ستمگریهاى ستمگران هر عصر و مصر یادآورى شود؛ و در این عصر که عصر مظلومیت جهان اسلام به دست امریکا و شوروى و سایر وابستگان به آنان و از آن جمله آل سعود، این خائنین به حرم بزرگ الهى- لعنة اللَّه و ملائکته و رسله علیهم- است بهطور کوبنده یادآورى و لعن و نفرین شود. و همه باید بدانیم که آنچه موجب وحدت بین مسلمین است این مراسم سیاسى است که حافظ ملّیت مسلمین، بویژه شیعیان ائمه اثنى عشر- علیهم صلوات اللَّه و سلم- است ..
صحیفه امام، ج۲۱، ص: ۴۰۰
سوق دادن مردم به سمت مسائل سیاسی اجتماعی اسلامی
و اهل منبر- ایّدهم اللَّه تعالى- کوشش کنند در اینکه مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامى و مسائل سیاسى- اسلامى. مسائل اجتماعى- اسلامى و روضه را دست از آن برندارید که ما با روضه زنده هستیم ..
صحیفه امام ج۱۳ ۳۳۰
ضرورت روضه مفصل و عدم محو شدن عزاداری به خاطر ظواهر سیاسی
و در آخر منبر روضه را بخوانند و زیاد بخوانند؛ دو کلمه نباشد. همان طورى که در سابق عمل مىشد، روضه خوانى بشود، مرثیه گفته بشود، شعر و نثر در فضایل اهل بیت و در مصائب آنها گفته بشود تا این مردم مهیا باشند؛ در صحنه باشند، بدانند که ائمه ما تمام عمرشان را صرف براى ترویج اسلام کردند، اگر آنها یک سازش مىخواستند بکنند، همه جهات مادى برایشان مهیا بود، لکن خودشان را فداى اسلام کردند و با ستمکاران سازش ….باید مردم را آشنا کنید به وظایف خودشان. و از مردم هم تقاضا مىشود که راهپیماییها به عنوان راهپیمایى نباشد، به عنوان دستجات باشد. همان دستجات سنتى با حفظ جهات شرعى اسلامى. و عاشورا را زنده نگه دارید که با نگه داشتن عاشورا کشور شما آسیب نخواهد دید.
صحیفه امام، ج۱۵، ص: ۳۳۳
بسیج ملت در عزداری
جهت سیاسى این دعاها و این توجه به خدا و توجه همه مردم را به یک نقطه، این، این است که یک ملت را بسیج مىکند براى یک مقصد اسلامى. مجلس عزا نه براى این است که گریه کنند براى سیدالشهدا و اجر ببرند- البته این هم هست و دیگران را اجر اخروى نصیب کند- بلکه مهم، آن جنبه سیاسى است که ائمه ما در صدر اسلام نقشهاش را کشیدهاند که تا آخر باشد و آن، این [که] اجتماع تحت یک بیرق، اجتماع تحت یک ایده و هیچ چیز نمىتواند این کار را به مقدارى که عزاى حضرت سیدالشهدا در او تأثیر دارد، تأثیر بکند ..
صحیفه امام، ج۱۶، ص: ۳۴۶
