به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ ضرب المثلی است که می گوید، "هنر نزد ایرانیان است و بس"؛ حال این روزها بلدیه سابق و شهرداری فعلی، هنرمندی را به اوج رسانده و به ارگانی هنرپرور تبدیل شده است؛ فلذا در وصفش می بایست تمثیل فوق را اینگونه اصلاح کرد؛ "هنر نزد «شهرداری تهران» است و بس"! 
این روزها کمتر سریال و فیلم سینمایی را می توان یافت که در تیتراژ پایانی و در ذیل عنوان «با تشکر از ...»، نامی از "معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران" به چشم نخورد!
جالبتر آنکه فیلم ها و سریال هایی که توسط شهرداری تهران ساپورت مالی می شوند نه تنها به لحاظ سمعی و بصری، یک سَر و گردن از سایر تولیدات بالاترند بلکه از بازیگران درجه یک و سرشناس نیز بهره می برند!
از این رو قشر هنرمند و جامعه بازیگری نیز به پاس قدردانی از حمایت های بی حساب و احتمالاً بی قصد و هدف(!) معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری پایتخت، پای ثابت و حاضر همیشگی مراسم ها و گردهمایی های ترتیب داده شده از سوی اسپانسرشان هستند و در آنجا نیز به هنرنمایی می پردازند!
چند سالی است که "تقاطع کردستان – جلال آل احمد"، به محل دائمی نمایش هنرمندان تبدیل شده چراکه هیچ هنرمندی نیست که حداقل یکبار، گذرش به "مقر مرکزی معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری" و ایضاً تالار شُسته و رُفته "ایوان شمس" نیفتاده باشد!
ماه گذشته بود که تالار مذکور پذیرای بازیگران، مجریان و هنرمندان مدعو، برای شرکت در مراسم تودیع "علی اصغر پورمحمدی"، مدیر پیشین شبکه سه سیما بود.


زندان تازه به موزه تبدیل شده قصر را هم که حتماً بخاطر دارید! در جریان افتتاح این باغ موزه نیز هنرمندان و بازیگران دوشادوش و دست در دست شهردار عملگرای تهران، روبان آغاز بکار این موزه را بریدند و آن را بعنوان پیشکشی از سوی شهرداری به مردم کلانشهر تهران هبه کردند!

مراسم حاشیه ساز فرش قرمز سینمای ایران را هم که فراموش نکرده اید! مراسمی که با گرته برداری از ورژن های هالیوودی و بالیوودی، در ایران نیز متداول شده بود. اینبار هم کما فی السابق، شهرداری فرهنگ دوست تهران، تالار ایوان شمس را مأمور برگزاری این مراسم کرد؛ اما این مراسم ها، بعلت وجود برخی مسائل ناگفته اما مثل روز روشن، عاقبت خوشی پیدا نکرد و پس از مدتی کوتاه به تعطیلی گرایید!
نمونه های اینگونه هنروری های شهرداری اندک نیستند و پرداختن به تمامی آنها مثنوی هفتاد منی خواهد شد که از حوصله خارج بوده و مجالی مفصل می طلبد.
در پایان می باید این نکته مهم و اساسی را متذکر شد که دغدغه شهرداری تهران و ایضاً سیاست گذاران فرهنگی این سازمان در ارتباط با حوزه فرهنگی و هنری کشور، جالب توجه بوده و جای تقدیر دارد؛ اما قرابت و مراوده بیش از حد جامعه فرهنگیان و هنرمندان کشور با مجموعه شهرداری پایتخت، یادآور تمثیلی است که می گوید: "هیچ کس نگاه مُفت به آب جوی نمی کند."!!!