به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امین نورخدایی در جدیدترین نوشته از وبلاگ فضائل اهل بیت آورده است:

امام رضا علیه السلام فرمودند :

محرم ماهى بود كه اهل جاهلیت نبرد را در آن حرام مى‏دانستند ولی (این به ظاهر مسلمانان)خون ما را در آن حلال شمردند و حرمت ما را هتك كردند(احترام ما را در آن نگه نداشتند) و فرزندان و زنان ما را اسیر كردند و آتش به خیمه‏هاى ما زدند و اموال و دارایی ما را غارت نمودند و حتی به خاطر رسول خدا هم حرمت ما را رعایت نكردند...

همانا روز شهادت حسین علیه السلام پلك های چشمان ما را( به خاطر شدت مصیبتش) زخمی نمود و اشك های ما را روان ساخت و عزیز ما را در زمین كرب (اندوه ) و بلا خوار كرد و گرفتارى،اندوه و بلا را تا روز قیامت برای ما به ارث گذاشت ؛ پس گریه كنندگان باید بر مانند حسین گریه كنند كه گریه برحسین گناهان بزرگ را پاك می كند.

 سپس حضرت  فرمودند : شیوه پدرم این بود كه چون ماه محرم فرا می رسید كسی او را خندان نمی دید و اندوه بر او غالب بود تا روز دهم ماه محرم  و هنگامیكه روز دهم فرا می رسید روز مصیبت و حزن و گریه‏اش بود و می فرمود : در این روز حسین كشته شد.

الأمالی( للصدوق) ؛ النص ؛ ص128

متن عربی روایت :

حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْرُورٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی مَحْمُودٍ قَالَ‏ قَالَ الرِّضَا ع‏ إِنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ یُحَرِّمُونَ فِیهِ الْقِتَالَ فَاسْتُحِلَّتْ فِیهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَ فِیهِ حُرْمَتُنَا وَ سُبِیَ فِیهِ ذَرَارِیُّنَا وَ نِسَاؤُنَا وَ أُضْرِمَتِ النِّیرَانُ فِی مَضَارِبِنَا وَ انْتُهِبَ مَا فِیهَا مِنْ ثَقَلِنَا وَ لَمْ تُرْعَ لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِی أَمْرِنَا إِنَّ یَوْمَ الْحُسَیْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِیزَنَا بِأَرْضِ كَرْبٍ وَ بَلَاءٍ وَ أَوْرَثَتْنَا [یَا أَرْضَ كَرْبٍ وَ بَلَاءٍ أَوْرَثْتِنَا] الْكَرْبَ [وَ] الْبَلَاءَ إِلَى یَوْمِ الِانْقِضَاءِ فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْكِ الْبَاكُونَ فَإِنَّ الْبُكَاءَ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ ثُمَّ قَالَ ع كَانَ أَبِی ع إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّى یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَیَّامٍ فَإِذَا كَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ یَقُولُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ع.