هم‌خانه‌های خطرناک؛
شیوع بیماری سالک در تهران به دلیل نگهداری سگ و گربه در منازل
هر شب با قرآن/ دلیل بخش عظیمی از زیان های آدمی
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران:
آیه ۳۶ سوره یونس
وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِي
مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ
* بخش عظیمی از همه زیان‌ها که به آدمیان می‌رسد در همین اتباع و پیروی از ظن است. آن افسر سویسی (دریفوس) را که سال‌ها بی گناه در زندان نگه داشتند پیروی از یقین نبود. آن همه مقالات که روشنفکران آن زمان نوشتند از جمله مقاله امیل زولا با عنوان «من متهم می‌کنم» باید یقین آن‌ها را شبهه ناک می‌کرد.
*فقیهان گفته‌اند «یدرء الحدود بالشبهات» یعنی هر جا درباره گناهی که حد و مجازاتی دارد شبهه ای ایجاد شد آن مجازات را ترک کنید. رسیدن به یقین کاری صعب است. در حدیث آمده است که «ما خلق الله شیئاً اقل من الیقین». همچنین درباره قضاوت مردم نباید به ظن و گمان اکتفا کرد و انگشت اتهامی به سوی کسی آورد.
*شگفتا از مردی که با وسواس تمام مراقب ادای کلمات و حرکات در نماز خود هستند و جای گذاشتن دست و انگشت و جزئیات حرکات سجده و تشهد و قیام و قعود مراقبت تمام دارند اما در قضاوت به کمترین شبهه و گمانی درباره مردم قضاوت و حتی عمل می‌کند.
* زهی کفر پنهان در لباس دین:
و بیشتر مردمان جز از ظن و گمان پیروی نمی‌کنند، در حالی که ظن و گمان به هیچ روی آدمی را مستغنی از حق و یقین نمی‌کند. همانا که خداوند به آنچه می‌کنید داناست.
*تأکید قرآن همه جا بر پیروی از علم است نه ظن، چنانکه فرمود: «لا تَقفُ ما لیسَ لَکَ بهِ علم» (إسراء 36)، از آنچه تو را بدان علم نیست پیروی مکن. واژه ظن در قرآن در اکثر موارد امری نامطلوب و مایه ملامت تلقی شده است.کلام حق همی قائل بدین است که باطل دیدن از «ظن الذین» است
گلشن راز
* «ظن الذین» بخشی از آیه 27 سوره ص، بدین مضمون که خداوند آسمان و زمین را بر باطل و بیهوده نیافریده و این تصور بیهودگی گمان کسانی است که (به حقیقت) کافر شده‌اند.* بخش عظیمی از همه زیان‌ها که به آدمیان می‌رسد در همین اتباع و پیروی از ظن است. آن افسر سویسی (دریفوس) را که سال‌ها بی گناه در زندان نگه داشتند پیروی از یقین نبود. آن همه مقالات که روشنفکران آن زمان نوشتند از جمله مقاله امیل زولا با عنوان «من متهم می‌کنم» باید یقین آن‌ها را شبهه ناک می‌کرد.
*شگفتا از مردی که با وسواس تمام مراقب ادای کلمات و حرکات در نماز خود هستند و جای گذاشتن دست و انگشت و جزئیات حرکات سجده و تشهد و قیام و قعود مراقبت تمام دارند اما در قضاوت به کمترین شبهه و گمانی درباره مردم قضاوت و حتی عمل می‌کند.
* زهی کفر پنهان در لباس دین:
به ریا وضو گرفتن همه بود شست و شویی من و دست بی وضویی که نریزد آبرویی
پریش
*یکی از علمای معاصر، آیت الله غروی اصفهانی، کتابی با عنوان «حجیت ظن فقیه» نگاشته و به تفصیل درباره حدود اعتبار ظن بحث کرده است.پریش
برای مشاهده مجله شبانه اینجا
کلیک کنید
