به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران همدان ؛ پدرش،سيد عبداللّه بهبهانى، يكى از دو زعيم روحانى انقلاب مشروطيت بود.
 وى پس از انجام تحصيلات مقدماتى و سطح به نجف اشرف عزيمت نمود و دوره عالى فقه و اصول را به پايان رساند و اجازه اجتهاد گرفت.
سيد محمد پس از بازگشت به ايران و اشتغال به تدريس در حوزه علميه تهران، در كنار پدرش براى حكومت قانون و تشكيل مجلس، فعاليت زيادى نمود به طورى كه در زمره آزادى خواهان تندرو قرار گرفت. پس از شهادت پدرش، سيدمحمد رياست حوزه علميه تهران را عهده دار شد و از آن پس، ساليان طولانى اين وظيفه را انجام داد.
وى در دوره دوم از طرف مردم نماينده مجلس شوراى ملى شد و جزء پنج نفر از علماى طراز اول مجلس دوم قرار گرفت ولى در دوره هاى بعد وارد مجلس نگرديد. آيت اللّه محمد بهبهانى به تدريج در تهران به مقام مرجعيت رسيد و نزديك به چهل سال از اعاظم روحانيون و مجتهدين تهران به شمار مى رفت.
 سيد محمد بهبهانى در جريان همه پرسى اصول ششگانه شاه و انقلاب سفيد، مخالفت خود را با اين برنامه اعلام كرد و به مقابله با دربار پرداخت.
 وى در اين راه متحمل سختى هايى گرديد و مورد غضب دربار واقع شد. ايشان از علماى با نفوذ تهران بود كه با دربار و رجال سياسى روز مراوده داشت و در بسيارى از موارد، نقش رابط بين حكومت هاى وقت و علماى بزرگ مانند آيت اللّه بروجردى و ديگران را ايفا مى كرد.
 آيت اللّه سيدمحمد بهبهانى سرانجام در بيستم آبان 1342 ش در 92 سالگى در تهران در گذشت و پس از تشييعى باشكوه، در نجف اشرف به خاك سپرده شد./ب