به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، فرزندان، هر خوب و بدي را ابتدا از اولين خاستگاه تربيتي؛ يعني خانواده مي آموزند.پرورش روح گذشت و ايثار در فرزند يکي از آن تدابير تربيتي مهم است که اثراتي بس فراوان در ابعاد متفاوت زندگي اکنون و آينده کودک امروز و بزرگسال فردا دارد. پدر و مادر نيز از ديدن روحيه ي گذشت فرزندشان لذت خواهند برد؛ زيرا اين فرزند محصول مرارتهاي پرورش صحيح و رفتار پسنديده ي خودشان بوده است. نهادينه شدن روحيه بخشش و فداکاري باعث مي شود انديشه کمک رساني در اولويت ارزشمنديهاي اخلاقي فرزند واقع گردد و وي نيز اين عمل را به فرزندان خويش منتقل نمايد.درنتيجه، درپايه گذاري اين سنت پسنديده و اجر آن همگان شريک خواهند بود.پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله چنين سفارش فرموده اند: رَحِمَ اللّه ُ والِدا أَعانَ وَلَدَهُ عَلي بِرِّهِ.خدا رحمت کند پدري را که فرزندش را در راه نيکوکاري ياري دهد.فرزندتان را تشويق کنيد تا به ديگران کمک کند و به رشد او به عنوان انساني که مي تواند شجاعانه با چالش ها روبرو شود، کمک کنيد. براي آموزش سخاوتمندي و نيکوکاري به کودک و کاهش حس خودمحوري در او مي‌توان از راهکارهاي عملي زير بهره جست:براي آموزش سخاوتمند و نيکوکار بودن به کودک، والدين مي‌توانند از همان دوران کودکي سعي کنند ارزشهاي زندگي جمعي را به فرزندانشان بياموزند و به آنها يادآور شوند که هيچ کس نمي تواند به تنهايي زندگي کند..استعداد و علاقه هاي کودک تان را پيدا کنيد و يک جايي يا سازماني را پيدا کنيد که در آن فعاليت کند. مثلاً اگر کودک شما آشپزي دوست دارد، مي تواند داوطلبانه در يک آشپزخانه عمومي يا خيريه کمک کند يا اگر به حيوانات علاقه دارد در يک سازمان حمايت از حيوانات داوطلب کمک شود.
سعي کنيد گروه هايي از بچه ها را پيدا کنيد که علاقه هايي مثل شما و فرزندتان دارند و او مي تواند درکارهاي خيريه و نيکوکارانه با آنها مشارکت کنند.يا يک فعاليت داوطلبانه پيدا کنيد که هم خودتان و هم فرزندتان و حتي تمام خانواده تان بتوانند در آن شرکت کنند و اين کار را به يک واقعه سرگرم کننده تبديل کنيد.اگر فرزندتان علاقه خاص به اسباب بازي يا لباسش دارد، اين اطمينان را به او بدهيد که مجبور نيست آن را به ديگري بدهد. کودکان زماني که دريابند مي‌توانند وسايل مورد علاقه شان را نگه دارند، براي بخشش ساير وسايلشان راحت تر اقدام مي‌کنندکودکان بخشنده و سخاوتمند خيلي زود ياد مي‌گيرند که خوراکي، لباس و اسباب بازي‌هايشان را با ديگر کودکان شريک شوند و دوستيها و روابط گروهي خود را بدين ترتيب گسترش دهند. به کودک تان اجازه دهيد تا لباس ها يا اسباب بازي هايي را که ديگر به سنش نمي خورند را به ديگري ببخشد. البته به خاطر داشته باشيد که هيچگاه نبايد آنها را وادار به بخشش وسايلي که به آنها علاقه دارند، کنيد.کودک را با کودکان بزرگتر از خودش که رفتارهاي ملايمتر و صبورانه تري دارند، همبازي کنيد؛ تا او نيز به تدريج اينگونه رفتارها را بياموزد. کودک زماني مفهوم سهيم شدن با ديگران را ياد مي‌گيرد که احساس امنيت دروني کند. بنابراين اگر کودک در يابد که از سوي بزرگترهايش مورد توجه و علاقه است و براي حمايت شدن نيازي به سرسختي و پافشاري ندارد، حس امنيت در او شکل خواهد گرفت و به تدريج مي‌تواند به نيازهاي ديگران هم توجه کند. اگر پدر و مادر متوجه شوند که کودک اسباب بازي هايش را به دوستش مي‌دهد تا او هم با آنها بازي کند، بايد اين رفتار او را مورد تحسين قرار دهند.کودکان خردسال به روشهاي تند و خشن پاسخ مي‌دهند. اگر پدر يا مادر مشاهده کردند که دو کودک بر سر يک اسباب بازي خاص کشمکش و دعوا دارند، بهتر است براي مدتي آن اسباب بازي را بردارند و زماني که بچه‌ها توانستند مفهوم با هم بازي کردن و سهيم شدن را درک کنند، آن را بياورند. يادگيري رفتارهاي اجتماع پسند نياز به الگو، تمرين و زمان دارد./س
