بغض

قیافه اش مثل بچه های حزب اللهی اول انقلاب بود پر از صفا و صمیمیت و عجیب بوی مهربانی میداد

میگفت : مگر غیر اینست که اگر امام عصر بیاید باید زن و فرزند و خانه و کاشانه را رها کرد و پا به رکاب شد ؟ پس چرا الان ما را تنها گذاشته اند

میگفت : قبل از آمدن به ایران رفته زیارت حضرت زینب ! وقتی این را گفت  اشک هایش امان او و ما را برید ! غمگین بود که حرمش زائر ندارد .

میگفت : چگونه به چشمهای ابوالفضل العباس نگاه کنیم و خواهرش را میانه لشکر سفیانی تنها بگذاریم  ؟

من هر وقت عربهای شیعه نام ابوالفضل العباس را به فصاحت عربیشان میگویند تمام بدنم میلرزد !

من و این همه بغض  در حنجره

و طوفانی از اشک بر  پنجره 

خودم باورم نیست این روز من

 که سقا بر افروزد این سوز من

دل و گریه بر شیعه های غریب

از این غصه و قصه های عجیب

تو گوئی که ایمانشان رفته است

همانها  که این وصفشان رفته است

همانها که در اصل سفیانی اند

به ظاهر مسلمان ولی حربی اند 

..................................... و ...