مينو فرشچي، عضو هيئت انتخاب و داوري بخش فيلم نامه جشنواره ملي فيلم دانشجويي به خبرنگار حوزه سينمايي باشگاه خبرنگاران؛ گفت: در بخش فيلم هاي داستاني آثار بسياري به دبيرخانه ارسال شد كه به لحاظ كيفي مي توانست از سطح بهتري برخوردار باشد.
وي افزود: آثار ارائه شده در بخش مستند هم از خلاقيت و نوآوري بسيار خوبي بهره مند بود.
فرشچي تصريح كرد: فيلم نامه هاي دريافتي قابليت تبديل به آثار سينمايي و يا تلويزيوني را دارند زيرا جوانان به دور از گيشه فيلم هايشان را ساخته اند.
لازم به ذكر است؛ فرشچي علاوه بر داوري مسئوليت تدريس كارگاه آموزش فيلم نامه نويسي را نيز بر عهده دارد.
وي در ادامه با اشاره به نوع نگارش فيلم نامه و پيچيدگي هاي آن، گفت: فيلم نامه نويسي هنري پيچيده است كه برخي ريزه كاري‌ها و داشتن جزييات آن به تدريج و در طول فعاليت و نگارش بسيار به دست مي آيد.
وي افزود: مشاهده دقيق، شنيدن و توجه به لحن و لهجه هاي مناسب با موقعيت هاي جغرافيايي ايران عاملي مهم بود كه رسانه ها هم به سمت و سوي زباني واحد و طبقه اي در حال حركت هستند بيان كردن يك رويداد در گذشته به صورت تصوير و شرح آن امري نادرست به نظر مي رسيد.
فرشچي اظهار داشت: فيلم نامه اي كه با افعال ماضي همراه باشد را فيلم نامه نمي دانيم من معتقدم كه حتي در ارتباط با فلاش بك ها هم بايد تصاويري مربوط به زمان حال را نشان داد زيرا فلاش بك ها ممكن است در صورت كاربرد زياد خسته كننده به نظر آيد.
وي اظهار داشت: البته در برخي آثار استفاده از فلاش بك ها به جا و درست صورت گرفته است كه فيلم سينمايي "دو زن" ساخته تهمينه ميلاني بيانگر اين مطلب است.
وي خاطر نشان كرد: يك نويسنده خوب بايد به درستي بيانديشد و نسبت به محيط اطراف خود و اتفاقات آن حساس باشد./ص