به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران ، دنيس راس در اظهاراتي در مرکز اجتماعات يهوديان در ديترويت درباره رابطه ميان باراک اوباما رئيس جمهور آمريکا و بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل و تنش ميان اين دو نفر گفت براي بررسي اين مسئله بايد سه موضوع اساسي را مد نظر داشت. اولين موضوع اساسي که در کانون روابط ميان آمريکا و اسرائيل قرار دارد، امنيت است زيرا بدون امنيت اسرائيل نمي تواند موفق باشد. از اين رو خيلي از مسائل از امنيت سرچشمه مي گيرد. به نظر من اوباما درباره مسئله امنيت اسرائيل از همان ابتدا روشن کرد با همه فراز و نشيبهايي که در روابط سياسي ممکن است پيش آيد، دفاع از امنيت اسرائيل براي دولت او واجب و امري مقدس و محفوظ است. با توجه به تجربه اي که از دولتهاي قبلي آمريکا دارم، بايد بگويم از اين لحاظ دولت اوباما از همه رؤساي جمهوري قبلي آمريکا تلاش بيشتري براي تامين امنيت اسرائيل و تقويت آن کرده است. کاري که در زمان اوباما انجام شده است فقط همکاري امنيتي با اسرائيل نبوده است بلکه آمريکا حتي به جاي اسرائيل برخي کارها را انجام داده است که اين تعهد واقعي آمريکا را به اسرائيل نشان مي دهد. همکاري ما هم با اسرائيل نشان دهنده منافع متقابل ما در اين همکاري است و اسرائيل هم منافعي براي ما دارد. ما با اسرائيل شراکت استراتژيک داريم زيرا اسرائيل نيز دارايي گرانبهايي براي آمريکاست. در هر حال همکاريهاي امنيتي ما با اسرائيل در دوران اوباما بي سابقه و بسيار گسترده است. سال گذشته هر هفته هيئتهاي بلند پايه ما در واشنگتن يا اسرائيل با يکديگر ديدار مي کردند. ايهود باراک وزير دفاع و حتي بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل علنا گفته اند که کارهايي که آمريکا در زمينه امنيتي براي اسرائيل انجام داده، در زمان هيچ رئيس جمهور ديگري سابقه نداشته است. مسئله دوم اينکه هر رئيس جمهوري در آمريکا که من مي شناسم فراز و نشيبهايي در روابطش با اسرائيل داشته است و اين اختلافات طبيعي است و فقط به اسرائيل محدود نمي شود. به نظر من نمي توان سفر کردن يا سفر نکردن يک رئيس جمهور آمريکا را به اسرائيل دليلي براي دوست بودن يا نبودن او با اسرائيل تلقي کرد. اگر از اسرائيليها بپرسند که آيا ريگان دوست اسرائيل بوده است بسياري از آنها خواهند گفت بله، اما اين در حاليست که ريگان فروش جنگنده هاي اف شانزده را به اسرائيل پس از حمله به راکتور اوسيراک در عراق به حال تعليق درآورد. او حتي طرح معروف به طرح ريگان را ارائه کرد در حاليکه مناخم بيگم نخست وزير وقت اسرائيل کاملا با آن مخالف بود. با همه اينها همه مي گويند که ريگان دوست اسرائيل بود. همکاريهاي استراتژيک آمريکا با اسرائيل که قبلا وجود نداشت در دولت ريگان پايه گذاري شد. او دوست اسرائيل بود اما فراز و نشيبهايي نيز در اين روابط وجود داشت. حتي بيل کلينتون رئيس جمهور اسبق آمريکا نيز چنان محبوبيتي در اسرائيل دارد که برخي مي گويند اگر او در انتخابات اسرائيل شرکت کند برنده خواهد شد. او اساسا در خيلي جاها محبوب است. بيل کلينتون در يک دوره زماني که رئيس جمهور بود حتي حاضر نبود با نتانياهو که او نيز در آن زمان نخست وزير اسرائيل بود ملاقات کند و ميان اين دو نفر اختلافات زيادي وجود داشت. با وجود اين هيچ کسي ترديد ندارد که بيل کلينتون دوست اسرائيل بود و کسي در آن ترديد ندارد. درست است که فراز و نشيبهايي در روابط وجود دارد اما اگر بنياد و اساس روابط محکم و پايدار باشد و اگر بتوان اين اختلافات را در نهايت به درستي مديريت کرد، همان رؤساي جمهور هم دوست اسرائيل هستند.
نکته سوم اينکه مي توان دوستي و اعتماد يک طرف را به طرف ديگر در مشکلات سنجيد. براي مثال وقتي حادثه کاروان امدادي ترکيه که به غزه مي رفت رخ داد ، و نيروهاي اسرائيل اين کاروان را تعقيب کردند و نه سرنشين ترک آن را کشتند و بعد از آن انتقادات بين المللي به شکلي گسترده اسرائيل را هدف قرار دارد، اولين رهبر کشوري که نتانياهو با او تماس گرفت اوباما بود. نتانياهو همان روز چند بار با اوباما صحبت کرد. او در واقع به اوباما براي دفاع از اسرائيل تکيه و اعتماد کرد. وقتي که در قاهره به سفارت اسرائيل در قاهره حمله شد، اولين کسي که نتانياهو با او تماس گرفت، اوباما رئيس جمهور آمريکا بود. اگر شما به کسي اعتماد نداشته باشيد در مشکلات اولين کسي نخواهد بود که با او تماس مي گيريد. از اين رو روابط ميان اوباما و نتانياهو را بايد به طور کلي بررسي و ارزيابي کرد که به نظر من خيلي قوي و محکم بود.
