میدل ایست آنلاین:
قطر به دنبال راه انداختن جنگ میان اهل تسنن در منطقه است
پایگاه خبری میدل ایست آنلاین در تحلیلی به قلم انس محمود شیخ مظهر، نویسنده کرد عراقی، با رویکرد انتقادی به سیاست های قطر، امیر قطر را به تلاش برای راه اندختن جنگ میان اهل تسنن در منطقه متهم کرد.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران، در این تحلیل آمده است، با آغاز انقلاب های عربی در منطقه پیش بینی می شد که وقوع درگیری میان شیعیان و اهل تسنن در منطقه حتمی خواهد بود زیرا این انقلاب ها سبب روی کار آمدن احزاب اسلامی در کشورهای عربی سنی مذهب شد و همین امر کشورهای انقلابی عربی را در یک جبهه قرار داد اما در مقابل این جبهه، از یک سو جبهه ای متشکل از آمریکا و ترکیه قرار دارد و در سوی دیگری جبهه ای متشکل از ایران، عراق ، سوریه و حزب الله جای گرفته اند.
با گذشت زمان شرایط تا اندازه ای عوض شد زیرا به نظر می رسد برخی در منطقه در پی ایجاد بحران در میان کشورهای عربی سنی مذهب هستند.
دست های این چنینی تداوم بی ثباتی در کشورهای عربی انقلابی را به نفع دوستان بین المللی و منطقه ایشان و سبب تضعیف دولت های عربی اسلامی می دانند و ضعف این دولت ها نیز تسلط دوباره غرب بر این کشورها را هموار می کند.
در نگاه ظاهری سفر امیر قطر به نوار غزه اقدامی جسورانه تلقی می شود که حتی دولت اردوغان با همه امکاناتی که به دلیل ارتباطات تنگاتنگش با آمریکا و غرب دارد نتوانسته است آن را انجام دهد، اما نکته جالب توجه در این سفر این است که اسرائیل مانع انجام آن نشده و حتی تا قبل اجرایی شدن این سفرهیچ سخنی در مخالفت با آن از زبان مقامات اسرائیلی شنیده نشده است.
از شیخ حمد در سفر به نوار غزه همچون قهرمانان استقبال شد و این استقبال در دو بخش رسمی و مردمی مشهود بوده است اما این سئوال به ذهن می آید که به راستی هدف از این سفر آن هم در این هنگام چه بوده است؟ زیرا غزه سال هاست در محاصره قرار دارد و محاصره این منطقه اتفاقی نیست که تازه حادث شده باشد.
قطر را باید در زمره کشورهای به شمار آورد که در تشکیل ائتلاف با قدرت ها و دولت های دیگر فاقد اندیشه سیاسی و ایدئولوژیکی مشخص است، این کشور با وجود آنکه وسعت کوچک و امکانات محدودی دارد اما از کشورهایی است که می خواهد نقش اساسی در تحولات منطقه ای داشته باشد و این فکری نیست که پس از بروز انقلاب های عربی بر سر مقامات قطری افتاده باشد بلکه چنین اندیشه ای سال هاست که در سیاست های قطر دیده می شود.
بهار عربی برای قطر فرصت مناسبی بوده است چنانچه هم زمان نگرانی برخی کشورهای بزرگ تر از این که ممکن است بهار عربی کشور آنان را نیز در نوردد چنین فرصتی را برای قطر به یک فرصت طلایی تبدیل کرد.
با روی کار آمدن جریان های اسلامی در کشورهای عربی و تقسیم قدرت میان اخوان المسلمین و سلفی ها ، قطر سیاست نزدیک شدن به اخوانی ها را آغاز کرد زیرا این گروه در جهان عرب جایگاهی بالاتر از سلفی ها دارد و از جریان های فن سالاری به شمار می آید که با آمریکا و غرب هم تعامل خوبی دارد ولی سلفی ها چیزی جز ادامه جریان فکری شیوخشان در عربستان نیستند.
تلاش برای نزدیک شدن به اخوان المسلمین با سفر امیر قطر به مصر و وعده اش برای پرداخت مبلغ قابل توجهی به قاهره آغاز شد و حال با سفر به نوار غزه ادامه یافت.
البته روابط قطر با اخوان المسلمین را نباید چیز جدیدی دانست ، این کشور سال هاست برای مقابله با سلفی گری که در کشورهای عربی فعال شده اند، برای نزدیک شدن به این جریان فکری(اخوانی ها) تلاش دارد و به همین منظور خاک این کشور سال ها پناهگاه چهره های اخوانی چون یوسف قرضاوی، علی قرداحی و ... بوده است.
اخوانی ها می دانند امروزه در ردیف گروه هایی قرار دارند که زیر ذره بین جامعه بین الملل قرار گرفته اند زیرا مجامع بین المللی می خواهند به صدق نیت و رویکرد واقعی این جنبش در حوزه های بین المللی و منطقه ای پی ببرند به همین منظور این گروه از هر نوع تلاشی که سبب بهبود وجهه بین المللی اش شود استقبال می کند و یکی از این تلاش ها همین چهره گشاده برخی شخصیت ها برای نزدیک شدن به اخوان المسلمین است و چه بهتر که طرف مقابل قطری باشد که تعامل خوبی با کشورهای صاحب نام جهان دارد و هم زمان از ثروت کلانی نیز بهره می برد.
قطر نیز بر این باور است که نزدیک شدن به اخوانی ها می تواند برخی از کاستی هایی را که در بخش ایدئولوژیکی در قطر مشاهده می شود کاهش دهد( گفته می شود این کشور از حامیان اصلی سلفیان است) زیرا این کشور از این طریق می خواهد چنین وانمود کند که نوع نگرشش به اهل سنت همان نوع نگرش ترکیه است.
سیاست دوحه برای نزدیک شدن به اخوانی ها بدون هماهنگی با آمریکا نیست و هدف آمریکا نیز در این میان همراه کردن جنبش اخوان المسلمین با جامعه جهانی است.
هر چند در حال حاضر روابط میان اخوانی ها و سلفی ها آرام به نظر می رسد اما با تلاش قطر برای نزدیک شدن به اخوانی ها و حضور عربستان در سوی دیگر(حمایت از سلفی ها) روابط میان سلفی ها و اخوانی ها برای آینده این گونه آرام به نظر نخواهد رسید زیرا این آرامش تحت تاثیر روابط نامناسب میان دوحه وریاض قرار خواهد گرفت.
در هر حال ادامه تلاش های قطر برای نزدیک شدن به اخوانی ها، رقابت میان عربستان و قطر را افزایش خواهد داد و پایان این رقابت حتی می تواند بروز رویارویی سنی - سنی در منطقه باشد و یا حد اقل نتیجه این که امکان وقوع رویارویی سنی - سنی را به مراتب از احتمال پیشین یعنی رویارویی سنی - شیعی قوی تر کند.
اگر چنین رویارویی ای رخ دهد قدرت اصلی در دو سوی درگیری، قطر و عربستان خواهند بود اما اینکه پیش بینی درست در این زمینه چیست؟ باید به میزان هشیاری ریاض و جده نگریست زیرا هر دو طرف می دانند آمریکا و اسرائیل نظاره گر این تقابل هستند و بدشان نمی آید که بر روی شعله اختلافات دو طرف بنزین بپاشند.
همانگونه که پیش از این گفتیم سفر امیر قطر به نوار غزه در ظاهر سفری بسیار خوب بوده است اما در واقع این سفر با هماهنگی برخی کشورها از جمله آمریکا انجام شد و هدف آمریکا و دوستانش نیز دامن زدن به اختلافات منطقه ای است.
به نظر می رسد حلقه جدید اختلافات از نگاه آمریکا و غرب بروز تنش در روابط سلفی ها و اخوانی هاست تا این اختلافات در کنار اختلافات شیعه - سنی در خاورمیانه سبب شود این منطقه در کلاف سردرگمی گرفتار آید و از این طریق موجودیت اسرائیل حد اقل برای چند سال دیگر در خاورمیانه تضمین گردد.
با گذشت زمان شرایط تا اندازه ای عوض شد زیرا به نظر می رسد برخی در منطقه در پی ایجاد بحران در میان کشورهای عربی سنی مذهب هستند.
دست های این چنینی تداوم بی ثباتی در کشورهای عربی انقلابی را به نفع دوستان بین المللی و منطقه ایشان و سبب تضعیف دولت های عربی اسلامی می دانند و ضعف این دولت ها نیز تسلط دوباره غرب بر این کشورها را هموار می کند.
در نگاه ظاهری سفر امیر قطر به نوار غزه اقدامی جسورانه تلقی می شود که حتی دولت اردوغان با همه امکاناتی که به دلیل ارتباطات تنگاتنگش با آمریکا و غرب دارد نتوانسته است آن را انجام دهد، اما نکته جالب توجه در این سفر این است که اسرائیل مانع انجام آن نشده و حتی تا قبل اجرایی شدن این سفرهیچ سخنی در مخالفت با آن از زبان مقامات اسرائیلی شنیده نشده است.
از شیخ حمد در سفر به نوار غزه همچون قهرمانان استقبال شد و این استقبال در دو بخش رسمی و مردمی مشهود بوده است اما این سئوال به ذهن می آید که به راستی هدف از این سفر آن هم در این هنگام چه بوده است؟ زیرا غزه سال هاست در محاصره قرار دارد و محاصره این منطقه اتفاقی نیست که تازه حادث شده باشد.
قطر را باید در زمره کشورهای به شمار آورد که در تشکیل ائتلاف با قدرت ها و دولت های دیگر فاقد اندیشه سیاسی و ایدئولوژیکی مشخص است، این کشور با وجود آنکه وسعت کوچک و امکانات محدودی دارد اما از کشورهایی است که می خواهد نقش اساسی در تحولات منطقه ای داشته باشد و این فکری نیست که پس از بروز انقلاب های عربی بر سر مقامات قطری افتاده باشد بلکه چنین اندیشه ای سال هاست که در سیاست های قطر دیده می شود.
بهار عربی برای قطر فرصت مناسبی بوده است چنانچه هم زمان نگرانی برخی کشورهای بزرگ تر از این که ممکن است بهار عربی کشور آنان را نیز در نوردد چنین فرصتی را برای قطر به یک فرصت طلایی تبدیل کرد.
با روی کار آمدن جریان های اسلامی در کشورهای عربی و تقسیم قدرت میان اخوان المسلمین و سلفی ها ، قطر سیاست نزدیک شدن به اخوانی ها را آغاز کرد زیرا این گروه در جهان عرب جایگاهی بالاتر از سلفی ها دارد و از جریان های فن سالاری به شمار می آید که با آمریکا و غرب هم تعامل خوبی دارد ولی سلفی ها چیزی جز ادامه جریان فکری شیوخشان در عربستان نیستند.
تلاش برای نزدیک شدن به اخوان المسلمین با سفر امیر قطر به مصر و وعده اش برای پرداخت مبلغ قابل توجهی به قاهره آغاز شد و حال با سفر به نوار غزه ادامه یافت.
البته روابط قطر با اخوان المسلمین را نباید چیز جدیدی دانست ، این کشور سال هاست برای مقابله با سلفی گری که در کشورهای عربی فعال شده اند، برای نزدیک شدن به این جریان فکری(اخوانی ها) تلاش دارد و به همین منظور خاک این کشور سال ها پناهگاه چهره های اخوانی چون یوسف قرضاوی، علی قرداحی و ... بوده است.
اخوانی ها می دانند امروزه در ردیف گروه هایی قرار دارند که زیر ذره بین جامعه بین الملل قرار گرفته اند زیرا مجامع بین المللی می خواهند به صدق نیت و رویکرد واقعی این جنبش در حوزه های بین المللی و منطقه ای پی ببرند به همین منظور این گروه از هر نوع تلاشی که سبب بهبود وجهه بین المللی اش شود استقبال می کند و یکی از این تلاش ها همین چهره گشاده برخی شخصیت ها برای نزدیک شدن به اخوان المسلمین است و چه بهتر که طرف مقابل قطری باشد که تعامل خوبی با کشورهای صاحب نام جهان دارد و هم زمان از ثروت کلانی نیز بهره می برد.
قطر نیز بر این باور است که نزدیک شدن به اخوانی ها می تواند برخی از کاستی هایی را که در بخش ایدئولوژیکی در قطر مشاهده می شود کاهش دهد( گفته می شود این کشور از حامیان اصلی سلفیان است) زیرا این کشور از این طریق می خواهد چنین وانمود کند که نوع نگرشش به اهل سنت همان نوع نگرش ترکیه است.
سیاست دوحه برای نزدیک شدن به اخوانی ها بدون هماهنگی با آمریکا نیست و هدف آمریکا نیز در این میان همراه کردن جنبش اخوان المسلمین با جامعه جهانی است.
هر چند در حال حاضر روابط میان اخوانی ها و سلفی ها آرام به نظر می رسد اما با تلاش قطر برای نزدیک شدن به اخوانی ها و حضور عربستان در سوی دیگر(حمایت از سلفی ها) روابط میان سلفی ها و اخوانی ها برای آینده این گونه آرام به نظر نخواهد رسید زیرا این آرامش تحت تاثیر روابط نامناسب میان دوحه وریاض قرار خواهد گرفت.
در هر حال ادامه تلاش های قطر برای نزدیک شدن به اخوانی ها، رقابت میان عربستان و قطر را افزایش خواهد داد و پایان این رقابت حتی می تواند بروز رویارویی سنی - سنی در منطقه باشد و یا حد اقل نتیجه این که امکان وقوع رویارویی سنی - سنی را به مراتب از احتمال پیشین یعنی رویارویی سنی - شیعی قوی تر کند.
اگر چنین رویارویی ای رخ دهد قدرت اصلی در دو سوی درگیری، قطر و عربستان خواهند بود اما اینکه پیش بینی درست در این زمینه چیست؟ باید به میزان هشیاری ریاض و جده نگریست زیرا هر دو طرف می دانند آمریکا و اسرائیل نظاره گر این تقابل هستند و بدشان نمی آید که بر روی شعله اختلافات دو طرف بنزین بپاشند.
همانگونه که پیش از این گفتیم سفر امیر قطر به نوار غزه در ظاهر سفری بسیار خوب بوده است اما در واقع این سفر با هماهنگی برخی کشورها از جمله آمریکا انجام شد و هدف آمریکا و دوستانش نیز دامن زدن به اختلافات منطقه ای است.
به نظر می رسد حلقه جدید اختلافات از نگاه آمریکا و غرب بروز تنش در روابط سلفی ها و اخوانی هاست تا این اختلافات در کنار اختلافات شیعه - سنی در خاورمیانه سبب شود این منطقه در کلاف سردرگمی گرفتار آید و از این طریق موجودیت اسرائیل حد اقل برای چند سال دیگر در خاورمیانه تضمین گردد.
