پال رايان افزود: منظور من اين است كه زمانيكه تلويزيون را روشن مي كنيد حوادث سال ۱۹۷۹ تهران را به ياد مي آوريد.

معترضان در سراسر كشورها در حال به آتش كشيدن پرچم ما در پايتخت هاي سراسر جهان از جمله مصر و ليبي هستند. آنها در حال حمله به سفارتخانه هاي ما هستند. در نوامبر ۱۹۷۹ نيز سفارت ما در تهران مورد حمله واقع شد.

وي اوباما را مقصر اين وضعيت معرفي كرد و گفت روش هاي اوباما در خاورميانه شكست خورده است.

روزنامه فرانسوي ليبراسيون با اشاره به اوج گيري اعتراضات ضدآمريكايي در كشورهاي نوانقلابي منطقه نوشت: محمد مرسي در آمريكا با اوباما ملاقات نمي كند و هيچ كس هم نمي گويد چرا؟ ولي پنهان كردني نيست كه اختلافات ميان دو كشور در ماه هاي اخير دامنه خود را گسترش داده است. وزير امور خارجه جديد مصر، كه در محذور قرار گرفته بود، بدون اينكه بتواند توضيح قانع كننده اي ارائه نمايد، به برنامه كاري فشرده رئيس جمهوري مصر اشاره كرده و گفته است كه آماده كردن سخنراني وي در مجمع عمومي زمان زيادي مي طلبيده است.

ليبراسيون اما در توصيف واقعيت مي نويسد: دستگاه دولتي آمريكا كمك كرد تا اخوان المسلمين قدرت را بدست گيرند ولي پس از آن متوجه شد كه موضوع آنگونه كه تصور مي كرد نيست. اين وضعيت بخصوص در تظاهرات مصري ها مقابل سفارت آمريكا در قاهره روشن تر شد، زيرا در مقابل چشم مأمورين حكومتي، تظاهركنندگان پرچم آمريكا را به زير كشيده و پاره كردند.

ليبراسيون مي نويسد: واكنش بسيار دير دولت محمد مرسي به اين بي حرمتي و نحوه ابراز مخالفت با آن چنان بود كه اوباما در يك واكنش به اين بي احترامي گفت: «مصر در حال حاضر نه متحد ماست و نه دشمن ما». روابط ميان قاهره و واشنگتن از آن هنگام همچنان در سردي بسر مي برد؛ به اين ترتيب مي توان فهميد كه چرا مرسي به ديدار باراك اوباما نمي رود.

يادآور مي شود دولت آمريكا پس از غافلگيري در مقابل انقلاب ملت هاي منطقه تلاش كرده بود خود را هماهنگ با تحولات جديد نشان داده و چنين القا كند كه تحولات جاري با مديريت آمريكا در حال انجام است! اما تشديد اعتراضات مردمي عليه آمريكا اين توهم پراكني را تهي از واقعيات نشان داد.