مطالعات پیشین نشان
می دهند که این جانداران طی روند تکاملی به منظور سازگاری با محیط زیست از
موجودی دو بال به موجودی چهار بال تبدیل شده اند و شکل گرفتن دو بال دیگر بر روی
بدن آنهادر بخش بطنی به پرواز آسانتر و سریعتر آنها کمک کرده است.
ماهی های پرنده چهار بال می توانند در مسیری به
طول 400 متر نیز پرواز کنند و
در
عین حال می توانند از مسیر خود بازگشته و ارتفاع خود را تغییر دهند.
قدرت پرواز و یا به
عبارتی دیگر شناور شدن در هوا بر فراز سطح آب دریا در واقع یک سازگاری دفاعی در برابر شکارچیانی
مانند مرغهای دریایی، کوسه ها، ماهی های تن، و دلفینها است که معمولا در نزدیکی و
یا بر روی سطح دریا در رفت و آمد و شکار هستند.
